“ΕΝ ΟΨΕΙ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ ΣΤΗΝ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ¨”
ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΤΕΩΣ ΔΗΜΑΡΧΟΥ Ν.Α.ΖΩΡΖΟΥ
“Ο κορωνοϊός κινούμενος ταχύτατα, όπως κι όλος ο πλανήτης σήμερα, εξακολουθεί, αν και αόρατος, να είναι παρών και εμείς να προσπαθούμε να τον αποφύγουμε. Ο κίνδυνος ελλοχεύει και πειραματιζόμαστε σε πρωτόγνωρες συνθήκες λειτουργίας της καθημερινότητας προκειμένου να επανέλθει η κοινωνική και οικονομική ζωή.
Η τήρηση κανόνων υγιεινής και η απόσταση θεωρούνται από τους ειδικούς τα κατ’εξοχήν ενδεδειγμένα μέτρα για την προστασία μας από τον απρόβλεπτο ιό. Το πείραμα θα είναι δύσκολο αφού ο *συνωστισμός* είναι ένα από τα κυριότερα χαρακτηριστικά του δυτικού μοντέλου της σύγχρονης ζωής.
Ο ιός απέδειξε ότι το κυρίαρχο σύστημα, αυτό των νόμων της αγοράς, ξεκομμένο από τις ανάγκες λαών και ανθρώπων, προσανατολισμένο αποκλειστικά στο κέρδος των εμπλεκομένων, δεν διαθέτει μηχανισμούς προστασίας απέναντι στην απειλή του ιού ο οποίος, όπως διαλύει την ζωή διαλύει και το ίδιο, που κινδυνεύει με κατάρρευση.
Για να επιβιώσει λοιπόν το σύστημα και μαζί του και εμείς που εξαρτώμεθα από τη λειτουργία του, αγωνιούμε για την επάνοδο στη καθημερινότητα. Παρ’ όλες δε τις αυξανόμενες αγωνίες που μας γεμίζει η εμπορευματοποιημένη κοινωνικοοικονομική μας ζωή, με την επικίνδυνη μόλυνση του φυσικού περιβάλλοντος, με την αγωνία του βιοπορισμού για όλο και περισσότερους ανθρώπους, την υγεία να γίνεται δυσπρόσιτο οικονομικό αγαθό, αφού η επιστήμη και η τεχνολογία κάνουν μεν θαύματα αλλά μόνον για όσους έχουν την απαιτούμενη οικονομική δυνατότητα ή και με την αδυναμία πρόσβασης στα αναγκαία αγαθά, την αποκαλούμε «κανονικότητα» και αγωνιούμε για την επιστροφή σε αυτήν αφού και η επιβίωση μας δυστυχώς εξαρτάται από αυτή.
Μάλλον χρειάζεται να σχεδιάσουμε το μέλλον εγκαταλείποντας επιλογές του παρελθόντος, που αποκαλύπτουν κάποιο λάθος στη σχέση του ανθρώπου με τον κόσμο που τον περιβάλλει και αποδείχνουν την αποτυχία του στην προσπάθεια του να υποτάξει τη φυσική πραγματικότητα στις ατομικές του ανάγκες.
Η κοινωνική και οικονομική ζωή κάθε επιμέρους τόπου αλλά και κάθε χώρας, δεν συμφέρει όπως ολοένα πληθαίνουν οι ενδείξεις, να κινούνται με τον ίδιο τρόπο αφού διαφέρουν ως προς την έκταση, το κλίμα, το φυσικό περιβάλλον, τους φυσικούς πόρους.
Η Σαντορίνη έγινε περιζήτητη για τη σημαντική της διαδρομή στον πολιτισμό όπως αυτός αποτυπώνεται στα μνημεία της και για το μοναδικό τοπίο της και όχι μόνον αυτό της Καλντέρας, προσφέροντας στους επισκέπτες της θαυμασμό και ικανοποίηση για την επιλογή τους να φθάσουν ως εδώ. Αυτές όμως οι αξίες του τόπου μας, θυσιάστηκαν άκριτα και βιαστικά στον βωμό της βιομηχανίας του τουρισμού, που όπως κάθε βιομηχανική δραστηριότητα χωρίς αγορά να την στηρίξει υποχωρεί ή και εξαφανίζεται, έχοντας στο μεταξύ καταστρέψει τους φυσικούς πόρους που προσέφερε στην κατανάλωση. Αντίθετα οι αξίες αυτές, εάν τύχουν συνετής διαχείρισης εξακολουθούν να προσφέρουν στον τόπο που τις σέβεται όφελος και δεν εξαφανίζονται από τις διακυμάνσεις της τουριστικής οικονομίας, που όμως σήμερα συνταράσσεται, γιατί προσφέρουν αγαθά που η φύση του ανθρώπου δεν θα σταματήσει να αναζητά. Το μοντέλο της ομογενοποιήσης που ακολουθεί η τουριστική οικονομία αποδεικνύεται και στην περίπτωση της πανδημίας ευάλωτο και ασύμφορο σε πολλές περιπτώσεις ως επιλογή, όπως νομίζω και για την Σαντορίνη, αφού υπόκειται στους απρόσωπους νόμους του καταναλωτικού ανταγωνισμού.
Για τον τόπο μας, όπως συχνά έχω αναφερθεί και ως δημοτική αρχή επεξεργαστήκαμε, τη μεγάλη πρόκληση του κορεσμού, που όμως μόνο δυσπεψία προκαλούσε στη σημερινή δημοτική αρχή και η εξ αυτού πιεστική ανάγκη σχεδιασμού της οικονομικής δραστηριότητας λαμβάνοντας υπόψιν τις φυσικές αντοχές του και γνώμονα την διατήρηση των ιδιαιτεροτήτων του που τον κάνουν ελκυστικό προορισμό και όχι μόδα που θα περάσει, επανέρχονται και λόγω της καταστροφής πανδημίας.
Ο συνωστισμός, πάσης φύσεως στο χώρο, που αναπόφευκτα οδηγεί σε αταξία και ευνοεί ακατάλληλες για το περιβάλλον και την κοινωνική ζωή συμπεριφορές, όπως ρύπανση, ηχορύπανση, κυκλοφοριακή συμφόρηση, οχλαγωγία, φωτοχυσία που εξαφανίζει τον έναστρο ουρανό και κάνει την νύχτα μέρα, υποβαθμίζει τον τόπο που υφίσταται τα παραπάνω και επομένως και την οικονομία του.
Είναι προφανές ότι η οικονομία της Σαντορίνης με λειτουργία μικρότερου αριθμού καταλυμάτων και λοιπών καταστημάτων και εγκαταστάσεων, που δεν θα είχαν εξουθενώσει το φυσικό ανάγλυφο, χωρίς την ανάγκη τεράστιου αριθμού επισκεπτών για την ικανοποιητική λειτουργία όλων των επιχειρήσεων και την ζωντάνια που δίνει η πληρότητα, θα μπορούσε να διαχειριστεί ευχερέστερα και αυτήν την δύσκολη περίσταση, συνδυάζοντας το ιδιαίτερο φυσικό κάλλος, την άνετη και ασφαλή παραμονή σε χώρο ζωντανό και όχι υπολειτουργούντα. Δυστυχώς η υποβάθμιση του τόπου από την άναρχη δόμηση και την υπερφόρτωση με μπετόν, είναι εν πολλοίς ανεπίστρεπτος. Θέλει αποφάσεις με προσεκτικό σχεδιασμό και τόλμη για βελτιώσεις της εικόνας του τόπου και του τρόπου λειτουργίας της οικονομίας πριν η ανάγκη κάνει τη δική της τακτοποίηση που η ιστορία υπενθυμίζει ότι συνήθως είναι οδυνηρή.
Αν και αρκετά αργά για την επιστροφή στην φυσική και λειτουργική κανονικότητα της Σαντορίνης, ας εστιάσουμε σε αυτήν, την δική μας εστία, για την έχουμε ανάγκη”.
