“Σαντορίνη: Πεντάστερα Ξενοδοχεία, Μηδενικά Αστέρια στους Δρόμους!”

Της Τατιάνας Σαββίδου

“Είναι πραγματικά εντυπωσιακό πώς οι δρόμοι της Σαντορίνης μοιάζουν να παίζουν το δικό τους παιχνίδι αντοχής απέναντι σε οχήματα και ανθρώπους! Λες και κάποιος ιθύνων νους σκέφτηκε: «Πού να βάζουμε τώρα λεφτά για υποδομές; Πες ότι είναι… εμπειρία!»

Το οδόστρωμα; Απολαυστικά επικίνδυνο! Λακούβες παντού – μικρές, μεγάλες, σαν καλοστημένες παγίδες για τα ατυχή αμάξια των τουριστών που τόλμησαν να νοικιάσουν αυτοκίνητο. Για τους μόνιμους κατοίκους Σαντορίνης τι να λέμε; Η συνήθεια που έγινε λατρεία…Τα φώτα στους δρόμους; Πολυτέλεια που δεν μπορεί να αντέξει αυτή η παραδεισένια αλλά ακριβή γωνιά της Ελλάδας. Οι στάσεις των λεωφορείων, όμως, είναι αυτές που ξεχωρίζουν, μικρά αριστουργήματα μοναξιάς, δίχως υπόστεγο, χωρίς κανένα ίχνος σκιάς ή παγκάκι. Στάσεις-φαντάσματα, τοποθετημένες στο απόλυτο πουθενά, περιμένοντας υπομονετικά τους περαστικούς ήρωες.

Και όμως, αυτή η οδική… περιπέτεια δεν είναι σε κάποιο ξεχασμένο ορεινό χωριό, αλλά σε περιοχές με πολυτελή πεντάστερα ξενοδοχεία και θέα που κόβει την ανάσα. Ενώ οι επισκέπτες πληρώνουν υπέρογκα ποσά για μια γεύση παράδεισου, οι τοπικές υποδομές φροντίζουν να τους θυμίζουν ότι η πραγματική περιπέτεια ξεκινά μόλις περάσουν τις πόρτες του ξενοδοχείου.

Μέσα σε αυτό το παράδοξο, οι ταξιδιώτες βρίσκουν τον εαυτό τους να περιμένουν το λεωφορείο, μόνοι τους, στην άκρη του γκρεμού, χωρίς καν τη δυνατότητα να καθίσουν. Και όταν επιτέλους το λεωφορείο εμφανίζεται (σπάνιο φαινόμενο από μόνο του), είναι έτοιμοι για μία ακόμη αγωνιώδη βόλτα στους δρόμους με θέα το Αιγαίο και το αμφίβολο οδόστρωμα που τους συνοδεύει παντού.

Ίσως τελικά να είναι μια πολύ καλά στημένη κίνηση marketing. Ή μήπως όχι;”.