βιντεο: ΑΘΗΝΙΟΣ-”ΠΑΝΤΑ ΒΑΣΙΖΟΜΑΣΤΑΝ ΣΤΗΝ ΚΑΛΟΣΥΝΗ ΤΩΝ ΞΕΝΩΝ”

Η ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ ΧΩΡΙΣ ΛΙΜΑΝΙ, ΒΓΑΙΝΕΙ ΣΤΗ ΖΗΤΙΑΝΑ

Το ρεπορτάζ, το έκανε η Μαντώ Στουρνάρα. Η φωνή της, χάθηκε στον άγριο άνεμο που φυσούσε και μετά στη μίνι σύσκεψη των δημοσιογράφων του Σταθμού, έδωσε πληρέστατη ενημέρωση . Τα θαυμάσια πλάνα όμως του εικονολήπτη Ρίζου, δεν χάθηκαν. Οπότε η αποτύπωση της κατάστασης του Αθηνιού, κατεγράφη απολύτως. Εμπειρογνώμονες του αρμόδιου Υπουργείου, έκαναν, αυτοψία. Τα υποθαλάσσια πλάνα, τόσων ετών θα ξαναειδωθούν. Γιατί;. Επειδή, έτσι. Θα υπάρξει συνέχεια, επ’ αυτού.

Μπα δεν θα γράψω πολλά, για την ώρα. Ίσως οι περισσότεροι απορείτε, γιατί προ έταξα, ένα μικρό απόσπασμα, μιας παλιάς ταινίας. Στην ουσία, δεν είναι ταινία, άσχετα αν η σκηνοθετική μπαγκέτα του Ηλία Καζάν, απογείωσε την ιστορία. Πρόκειται, για το θεατρικό έργο του Τένεσσι Ουίλιαμς “Λεωφορείον ο Πόθος”. Είναι η τελευταία, μεγάλη σκηνή. Εκεί που η Μπλανς Ντι Μπουά, βιασμένη από το γαμπρό της (μην σας χαλάσω την πλοκή, πρέπει να δείτε την ταινία ή στο θέατρο όπου το βρείτε (κατ’ εμέ η μόνη Ελληνίδα που θα μπορούσε να ενσαρκώσει τη Μπλανς, είναι η Καρυοφιλιά Καραμπέτη), λέει την αξέχαστη, εμβληματική ατάκα: “Όποιος κι αν είστε, εγώ πάντα βασιζόμουν στην καλοσύνη, των ξένων”. Η συνέχεια επί της σκηνής ή επί της Οθόνης.

Αλλά και η ξεπεσμένη αριστοκράτισσα Σαντορίνη, “στην καλοσύνη των ξένων”, βασίζεται. Ακόμα και για το λιμάνι της. Και χωρίς την αξιοθρήνητη παρακμή της Μπλανς. Ή μήπως, αυτό συμβαίνει;.

Όσο για τη μουσική υπόκρουση;. Μα το εμβληματικό τραγούδι, από εκείνη την θρυλική παράσταση με τη Μελίνα. (Που δεν την είδα, στο θέατρο, αλλά όλο και κάτι έχει μείνει στο σελιλόϊντ και το Γιουτουμπιο). “Χάρτινο το φεγγαράκι). Χατζιδάκις, βέβαια. Μόνο που εν προκειμένω” χάρτινο λιμανάκι, ψεύτικη η προβλήτα μας”.