ΣΙΚΙΝΟΣ- ΔΙΔΑΚΤΗΡΙΟ: 15 ΙΟΥΝΙΟΥ 1949, ΣΑΡΑΝΤΑ ΟΚΤΩ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟ 1901.
ΑΡΘΡΟ-ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ ΘΟΔΩΡΟΥ ΣΚΑΜΠΑΒΙΡΙΑ
“Το 1901 χτίζεται το νέο διτάξιο διδακτήριο Σικίνου, στην ίδια θέση που ήταν το μικρό μονοτάξιο σχολείο στο Σελάδι, σημείο διασταύρωσης επτά δρόμων προς όλες τις κατευθύνσεις του νησιού, ακριβώς στο σημείο που ενώνει το Κάστρο με το Χωριό.
Το νεοκλασικό κτήριο, ( δωρεά του Αντρέα Συγγρού παράλληλα και με άλλες του δωρεές για σχολεία στις Κυκλάδες, εκείνα τα χρόνια ), είχε μία δύριχτη κεραμοσκεπή σε όλο το μήκος του, που άρχιζε και τελείωνε σε δύο μεγάλα τριγωνικά αετώματα και μία δίρυχτη μικρότερη κεραμοσκεπή κάθετη στην μία κλίση , ακριβώς πάνω από την κεντρική είσοδο, που ξεκινούσε από ένα μικρότερο τριγωνικό αέτωμα. Τα κεραμίδια της κεραμοσκεπής πατούσαν σε ξύλινο σκελετό που ήταν κατασκευασμένος από δοκάρια, διαδοκίδες (τραβέρσες ), τεγίδες, αντηρίδες και τελικό σανίδωμα.
48 χρόνια μετά την κατασκευή, η ξύλινη στέγη που κρατούσε τα κεραμίδια, έφτασε στο όριο της ζωής της και δεν μπορούσε να αντικατασταθεί λόγω κόστους, έλλειψη από εξειδικευμένους μάστορες, δύσκολες χρονικές, οικονομικές και ιστορικές συνθήκες, αποφασίστηκε ότι έπρεπε να πέσει ίσια τσιμεντένια πλάκα για να στεγάσει το κτήριο του σχολείου, χωρίς να πειραχτούν τα τρία αετώματα.
Φτάνουμε τώρα στην φωτογραφία, μαθήτριες και μαθητές μαζεύουν χαλίκια, μαζί με τις δασκάλες τους από κάτω, μέσα σε καλαθάκια, κουβάδες, κουτάκια, πάνινες τσάντες, τσουβαλάκια, συγκεντρώνουν τα χαλίκια όλα μαζί, για να χρησιμοποιηθούν στο μίγμα τσιμέντου και άμμου, για την πλάκα του σχολείου τους. Παρακαλώ δείτε ότι όλα τα παιδάκια είναι ξυπόλητα, τα ρούχα τους είναι φτωχικά, τα περισσότερα κορίτσια φορούν ψάθες για τον ήλιο και έχουν ένα πηγαίο αγνό χαμόγελο που είναι χαρακτηριστικό της ηλικίας και της αθωότητας της εποχής, που δεν έχει καμία σχέση με την σημερινή πραγματικότητα, μην σας ξενίζει ότι η Σίκινος γράφτηκε με ύψιλον, συμβαίνουν και αυτά.
Θόδωρος Σκαμπαβίριας
Το κείμενο του Θόδωρου Σκαμπαβίρα η φωτογραφία είναι από το αρχείο του επεξεργασμένη και ήταν προσφορά του αείμνηστου προέδρου του Συνδέσμου Σικινιτών, Κωνσταντίνου Βενιέρη”.
