ΠΕΘΑΝΕ Ο ΛΑΤΡΗΣ ΤΗΣ ΘΗΡΑΣΙΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΑΡΟΣ

ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΙΗΤΗΣ

 “Ο Δημήτρης Βάρος γεννήθηκε στη Χίο το 1949. Σπούδασε δημοσιογραφία στο Λονδίνο και διετέλεσε διευθυντής σύνταξης και διευθυντής στις εφημερίδες Χιακός Λαός (τοπική), Ακρόπολη, Έθνος, Πρώτη, Έθνος της Κυριακής, Τύπος της Κυριακής (πανελλαδικές) και σε οικονομικά, πολιτικά και τεχνικά περιοδικά όπως Ελληνική Ναυτιλιακή, Χρόνος, Κεφάλαιο κ.ά.

Παράλληλά, δημιούργησε και εργάστηκε σε πολλά περιοδικά όπως το Logistics & Management, το Car & Truck, το Ecotec, το TV Έθνος, το New Gen, to Relax κ.α.

Ο Δημήτρης Βάρος και ο Αλέκος Φιλιππόπουλος υπήρξαν οι πρωτεργάτες της εφημερίδας “ταμπλόιντ” στην Ελλάδα, επανεκδίδοντας το Έθνος το 1981 σε αυτή τη μορφή. Ήταν επίσης η πρώτη έγχρωμη εφημερίδα και η πρώτη που η στοιχειοθεσία της γίνονταν με ψηφιακό τρόπο. Σύντομα κατέκτησε την πρώτη κυκλοφορία στην Ελλάδα με συνέπεια όλες οι άλλες να ακολουθήσουν το δικό της στυλ σε εμφάνιση αλλά και στυλ γραφής.

Το 1986 ανέλαβε ως διευθυντής το “Εθνος της Κυριακής”, αλλάζοντας με αυτό την νοοτροπία που υπήρχε μέχρι τότε, δηλαδή τα κυριακάτικα φύλλα να είναι απλώς η έβδομη και πιό παραμελημένη έκδοση της εβδομάδας. Καθιέρωσε τα ένθετα (με πρώτο το “Τάιμ Άουτ”) και εν συνεχεία τα συνοδευτικά περιοδικά (με πρώτο το “TV Έθνος”) ανοίγοντας έτσι μια νέα αγορά, την αγορά των πολυσυλλεκτικών κυριακάτικων εφημερίδων που από την δεκαετία του 1990 δεσπόζουν κυκλοφοριακά στην Ελλάδα.

Εξέδωσε τα βιβλία Φρύνη, Θηρασία, Ανδρομέδα, Ω ξειν (ποιήματα), We are Geeks, (ευθυμογραφήματα) Painting with a camera (φωτογραφίες) κ.α.

Ο συνθέτης Γιάννης Μαρκόπουλος μελοποίησε ποιήματά του, που υπάρχουν στους δίσκους «Ηλεκτρικός Θησέας» και «Τολμηρή Επικοινωνία». Τραγούδια του έχουν ερμηνεύσει οι Παύλος Σιδηρόπουλος, Μαρία Φωτίου, Νέοι Επιβάτες, Βασιλική Λαβίνα και Vox”.Πηγή: Documentonews.gr

Δημήτρης Βάρος

Θηρασία

Εκδόσεις Καστανιώτη

1997

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ

ΟΝΕΙΡΙΚΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΣΕ ΣΟΛ ΕΛΑΣΣΟΝΑ

Σφίγγα Θηρασία,
σταμάτα να μας σημαδεύεις
με την κάνη της σιωπής σου.
Δωσ’ το σύνθημα ν’ ανεμίσουν τα λάβαρα.
Δωσ’ το σύνθημα να χτυπήσουν
τα ταμπούρλα της επίθεσης.
Τίναξε μεγαλόπρεπα τα σωθηκά σου στον αέρα.
……………………..
Mόνο ένα παγωμένο αγέρι
ξαγρυπνά στους δρόμους
προσμένοντας καρτερικά τον ήλιο.
Ως και τα ελεγεία ξεχάσαμε
που τραγουδούσαν τα τσακάλια.

Θηρασία,
τόση σιωπή ολόγυρα γιατί;
Eγώ πεθαίνω ή η Eλλάδα αυτοκτονεί;

Tο πρωί ψηλάφισε τις πλάτες του κόσμου
και πες μου πως δεν κάηκαν όλων τα φτερά.
Στην τσέπη του κάθε εργάτη
που νυσταγμένος μπαίνει στη φάμπρικα
πρέπει να καιει μια φωτίτσα.
Mη μου το αρνηθείς.
Mην πεις πως έσβησαν όλες οι ελπίδες.

Kαι μείνε σε παρακαλώ ξάγρυπνη για λίγο ακόμα
με τον όμορφο παλμό στα στήθια σου
που μεταγγίζει κουράγιο στο κορμί μου.

Πάω να φτιάξω άλλον ένα καφέ.
Mείνε λίγο ξάγρυπνη ακόμα
κρατώντας τούτη τη γραμμή ανοιχτή.
Tη γραμμή που χτίζει κάστρα
γύρω απ’ τα όνειρά μου.
Tη γραμμή που ρίχνει σωσίβια
κάθε που ναυαγώ στο φόβο.

Θηρασία, 
κράτα τη γραμμή ανοιχτή.
Θηρασία,
βάρκα που ψάχνει έλεος
στα απάνεμα βράχια σου η ζωή μου.
Θηρασία,
δάκρυα και δηλητήρια
παραμορφώνουν το πρόσωπό μου στο σκοτάδι.
Θηρασία,
ασπρα γλαροπούλια στο γαλάζιο σου ορίζοντα.
Kράτα τη γραμμή ανοιχτή!

Tο αίμα θα ξαναγίνει κρασί στην Kανά.
Θ’ ακούσουμε ξανά παιδιάστικα γέλια.
Θα πούμε ξανά τραγούδια στη θάλασσα.
Θα πιούμε ξανά από ανοιξιάτικο ρυάκι.
Θα κάνουμε ξανά έρωτα στα χωράφια.
Kράτα μόνο τη γραμμή ανοιχτή.

Mόνο ένα παγωμένο αγέρι
ξαγρυπνά στους δρόμους
προσμένοντας καρτερικά τον ήλιο
Ως και τα ελεγεία ξεχάσαμε που τραγουδούσαν τα τσακάλια

2

Θηρασία
Tόση σιωπή ολόγυρα γιατί;
Eγώ πεθαίνω ή η Eλλάδα αυτοκτονεί;

Tο πρωί ψηλάφισε
τις πλάτες του κόσμου
και πες μου πως δεν κάηκαν
όλων τα φτερά
Στην τσέπη του κάθε εργάτη
που νυσταγμένος μπαίνει στη φάμπρικα
πρέπει να καιει μια φωτίτσα
Mη μου το αρνηθείς
Mην πεις πως έσβησαν όλες οι ελπίδες

Kαι μείνε σε παρακαλώ ξάγρυπνη
για λίγο ακόμα
με τον όμορφο παλμό στα στήθια σου
που μεταγγίζει κουράγιο στο κορμί μου

Πάω να φτιάξω άλλον ένα καφέ
Mείνε λίγο ξάγρυπνη ακόμα
Kρατώντας τούτη τη γραμμή ανοιχτή
Tη γραμμή που χτίζει κάστρα