ΤΣΟΥΝΙΑ ΚΑΙ ΜΠΑΛΕΣ: ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΣΙΚΙΝΙΩΤΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΟΔΩΡΟ ΣΚΑΜΠΑΒΙΡΙΑ-ΑΡΘΡΟ ΚΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
“ Τσούνια και μπάλες, παραδοσιακά Σικινιώτικα παιχνίδια.
Αυτά τα παιχνίδια που γίνονται σε εξωτερικό χώρο και παίζονται κυρίως από άντρες, χάνονται πίσω στα παλιά χρόνια αλλά αντέχουν μέχρι τις μέρες μας, ειδικότερα οι μπάλες.
Στις φωτογραφίες του 1980, θα δείτε να παίζουν τσούνια και αρκετοί θεατές να παρακολουθούν με ενδιαφέρον την εξέλιξη του παιχνιδιού, ο ψαρομάλλης με το μπλε σκούρο μπλουζάκι επάνω στα βράχια είναι ο Μανόλης Γλέζος, που είχε επισκεφτεί τη Σίκινο σαν κοινοτάρχης της Απείρανθου, Νάξου τότε.
Τα τσούνια λοιπόν είναι εννέα ξύλα, περίπου 40εκ ύψος ίσια στο κάτω μέρος για να στέκονται όρθια πιο μυτερά στο επάνω μέρος τους, στήνονται από τους παίκτες τα οκτώ περιμετρικά ανά δυάδες σε απόσταση ~25 εκ. σχηματίζοντας κύκλο ή τετράγωνο και στην μέση τοποθετείται ¨ ο εννιάς ¨ , οι παίχτες απομακρύνονται από τα τσούνια τέσσερα μεγάλα βήματα ( ~ 5μέτρα ) κρατούν στο χέρι τους ένα κυλινδρικό ξύλο 7εκ διάμετρο και 17 μήκος, πετούν το ξύλο σημαδεύοντας τα τσούνια, όσα ρίχνουν ακόμα και αυτά που παρασύρονται παίρνουν βαθμούς, περισσότερους βαθμούς παίρνει ο εννιάς, ανάλογα με την συμφωνία ο κάθε παίκτης μπορεί να παίξει μία, δύο ή τρείς συνεχόμενες φορές.
Θόδωρος Σκαμπαβίριας
Οι μπάλες είναι το δεύτερο παιχνίδι, οι παίχτες χωρίζονται σε δύο ομάδες και κρατούν ξύλινες στρογγυλές μπάλες σαν μεγάλα πορτοκάλια, που είναι βαμμένες κόκκινες και μπλε , σε μία απόσταση στήνεται το πουγκί, δηλαδή μια ξύλινη μπάλα μικρότερη από τις άλλες που είναι βαμμένη άσπρη.
Οι παίχτες είναι πίσω από την γραμμή που λέγεται αφετηρία, ρίχνουν την μπάλα τους προσπαθώντας να πλησιάσουν όσο πιο κοντά γίνεται στο πουγκί, ο παίχτης της άλλης ομάδας ρίχνει και αυτός την μπάλα του, προσπαθώντας να πλησιάσει το πουγκί αλλά συγχρόνως αν μπορεί να απομακρύνει την μπάλα του αντιπάλου από το πουγκί, υπάρχει ειδικό μετράκι που μετράει τις αποστάσεις και η βαθμολογία είναι συλλογική και όλης της ομάδας.
Πολύτιμα παιχνίδια που πρέπει να αναβιώσουν, να παίζονται περισσότερο, να διαφημιστούν και γιατί όχι να παίζονται στα γύρο νησιά εν είδη πρωταθλήματος, ελπίζοντας να μην δημιουργηθούν παράγκες από τους οικονομικά ισχυρότερους.
