ΡΕ ΦΩΤΕΙΝΗ, ΓΙΑΤΙ ΒΙΑΣΤΗΚΕΣ ΓΑΜΩΤΟ;

ΜΑΣ ΦΕΥΓΟΥΝ ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΚΑΙ ΜΕΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΑ ΛΕΣΙΑ

  Η Φωτεινή, στο όνομα και τη λάμψη, μας έφυγε. Σήμερα, στο Αττικόν. Κανείς δεν κατάλαβε τι έγινε. Απλά, σαν χιονονιφάδα χάθηκε στις ξαφνικές ακτίνες του ήλιου. Η Φωτεινή μας. Η Φωτεινή Εφεντάκη. Ότι πιο καλόψυχο και έντιμο είχε η Σαντορίνη. Σε δύσκολα χρόνια, διεφθαρμένους τομείς της Διοίκησης, πάντα όρθια και έντιμη. Χωρίς να χρωστάει τίποτα και σε κανέναν.

Γιατί ρε Φωτεινή;. Προχτές δεν τα λέγαμε;. Δεν είχαμε κανονίσει και να συναντηθούμε;. Γιατί βιάστηκες, γαμώτο;. Είχες πολλά ακόμα να κάνεις και να δώσεις.

Δεν θα σου πω γειά. Ούτε το υποκριτικό “Καλό Παράδεισο”.

Είμαι πολύ θυμωμένος μαζί σου. Μου ‘φυγες νωρίς, κι ούτε πρόλαβα να πούμε όσα ήθελες και ήθελα.

Γιατί λιγοστεύουν αυτοί που αγαπώ.