Πόσο κοστίζει ο μουσακάς και πόσο η ηθικολογία;

Η κυρία, αμόλησε το μελάνι της και εξαφανίστηκε. Δεν ήταν καν του τύπου, «λέμε καμμιά πιπεριά για την αψάδα της γεύσης». Πιθανόν να μην ήταν παρά μια ψωνάρα, που «είδε φως και μπήκε». Ίσως να μην της έκαναν τη χάρη να την ταΐσουν τσάμπα΄, για να να γράψει «καλά σχόλια», επειδή έχει το ψώνιο να είναι ινφλουένσερ. Άσχετα, αν την τρόμαξε μετά το ίνφλουενς και την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια.

Το ερώτημα όμως, παραμένει. Γιατί Μέσα Ενημέρωσης που καμώνονται τα σοβαρά, υιοθέτησαν άκριτα, τους ισχυρισμούς μιας μάλλον ανασφαλούς κυρίας (έτσι διαφάνηκε τουλάχιστον), από κάποιο υποβαθμισμένο προάστιο (από κάποιους που το θέλουν υποβαθμισμένο);.

Μα επειδή, είναι πιστευτό!. Πόσο, ακόμα θα χρειαστεί να τονιστεί, πως ακόμα και αν δεν χρησιμοποιούσε τον αριθμό 33 (τα χρόνια του Μεγάλου Αλεξάνδρου και του Ιησού) θα την πίστευαν;.  Στη Μύκονο, απλά τα νούμερα είναι τριψήφια. Πάλι, καλά!.

Αλλά όταν εδώ στο νησί των Ηφαιστείων, Οσποδάροι (δες προηγούμενο άρθρο, ή διάβασε Γκιγιώμ Απολλιναίρ), ενοικιάζουν οικήματα σε αποδεδειγμένα αγύρτες και γύπες που κατασπαράσσουν  τον ανυπεράσπιστο κοσμάκη και μετά κουνάνε δάχτυλα «υπερτουρισμού», ότι ψέμα κι αν πεις, είναι πιστευτό.

Ο μουσακάς, μπορεί να είναι ακριβός, αλλά η αγοραία ηθικολογία, τσάμπα. Μήπως όχι;. Και τα ψηφαλάκια, πόσο τα κοστολογείς;. Τα νοίκια;.