ΕΝΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΠΟΥ ΘΕΤΕΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΑΙΣΘΗΤΙΚΕΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ

«Δεν ξέρω αν η αρχαία Θήρα (σημερινή Σαντορίνη) ήταν η έμπνευση για την Ατλαντίδα, αλλά μπορώ να καταλάβω γιατί κάτι τέτοιο θα ήταν δυνατόν. Οι ανασκαφές που ξεκίνησαν το 1967 στον οικισμό της Εποχής του Χαλκού που είναι πασίγνωστη σήμερα, καθώς το Ακρωτήρι αποκαλύπτει μια πολύπλοκη κοινωνία της οποίας η κύρια πόλη είχε πάνω από 10.000 κατοίκους. Εκτός από τον μεγάλο πληθυσμό του, το αρχαίο Ακρωτήρι φιλοξενούσε ένα σύστημα αποχέτευσης σε όλη την πόλη και εσωτερικές τουαλέτες. (Για λόγους σύγκρισης, ο Αβραάμ Λίνκολν, η Βασίλισσα Ελισάβετ και ο Γιώργος Ουάσιγκτον δεν είχαν τέτοιες πολυτέλειες κατά τη διάρκεια της ζωής τους)».

Το ιστολόγιο patheos.com περιγράφει ανάγλυφα μια πραγματικότητα, που μάλλον δεν γίνεται αντιληπτή από πολλούς. Πως δηλαδή στον 18^ο και 19^ο αιώνα, επιτεύξεις, όπως η αποχέτευση στο Προϊστορικό Ακρωτήρι, ήταν άγνωστες τη στιγμή που για τους αρχαίους κατοίκους της Θήρας, ήταν απτή πραγματικότητα περίπου 3.500 χρόνια πριν. Και ο συντάκτης Jason Mankey, προσθέτει: «Οι αρχαίοι οικισμοί της Θήρας παρουσιάζουν επίσης εκπληκτικά έργα τέχνης. Ενώ έχει ανασκαφεί μόνο το 3% περίπου του αρχαίου χωριού, αυτό που έχει βρεθεί μέχρι τώρα είναι εξαιρετικό. Οι τοιχογραφίες κοσμούσαν τρία ιστορικά σπίτια, επισημαίνοντας τόσο την καθημερινή ζωή όσο και την πιθανότητα μιας σπουδαίας πνευματικής διάστασης».

Ο συντάκτης ωστόσο, παρ’ ότι εντυπωσιασμένος από τα αρχαιολογικά ευρήματα, εστιάζει στη σημερινή Σαντορίνη, σημειώνοντας χαρακτηριστικά: «Σήμερα η Σαντορίνη είναι κάτι περισσότερο από θέρετρο ή περιοχή αρχαίου θρησκευτικού προσκυνήματος. Οι άνθρωποι της σύγχρονης Σαντορίνης είναι περήφανοι για αυτούς που προηγήθηκαν, αλλά το νησί σήμερα είναι εστιασμένο στον τουρισμό και τη γεωργία. Το κρασί είναι μια σοβαρή βιομηχανία στη Σαντορίνη σήμερα -και πρέπει να είναι- τα λευκά κρασιά του νησιού προτιμώνται και εκτιμώνται σε όλο τον κόσμο. (Και θα παραδεχτώ ότι με κέρδισαν τελείως αν και γενικά προτιμώ κόκκινα.)».

Αφού κάνει μια αναφορά στον τρόπο κλαδέματος και γενικά καλλιέργειας των αμπελώνων, ο Mankey, προσθέτει: « Την τρίτη ημέρα στη Σαντορίνη, η γυναίκα μου και εγώ ταξιδεύαμε από το χωριό των Φηρών στο χωριό της Οίας. Ο περίπατος είναι αξιοσημείωτος όχι μόνο επειδή το μεγαλύτερο μέρος του είναι ανηφορικό, αλλά επειδή δείχνει όλη την ηφαιστειακή τέφρα, τα συντρίμμια και το βράχο που αποτελούν τη σύγχρονη Σαντορίνη. […] Και τα ηλιοβασιλέματα ζουν μέχρι την αποκορύφωσή  τους. Είναι εκπληκτικά. Κάθε βράδυ ο ήλιος δύει γρήγορα στη θάλασσα, ενώ τα διάφορα νησιά που κάποτε αποτελούσαν την αρχαία Θήρα κοιτάζουν με έκπληξη. Το γαλάζιο του ωκεανού και το χρυσό χρώμα του ήλιου που παίζει στην καλντέρα της Σαντορίνης δημιουργεί ένα θέαμα που βλέπεις μόνο εδώ. Δεν ξέρω αν αυτό ήταν η αρχαία Ατλαντίδα, αλλά είναι ένας μαγικός τόπος με τον δικό του τρόπο».