Περί Κυκλοφοριακού Πάρκου, δυσανεξίας και θαλερής βρούβας
Η Γεωργία Δίελα, έγραψε ένα χρονικό του Πάρκου Κυκλοφοριακής Αγωγής Βουρβούλου. Δημοσιεύτηκε και στη Santonews. Οπότε μια απάντηση στις αιτιάσεις του Γραφείου Τύπου του Δήμου Θήρας, είναι μάλλον επιβεβλημένη.
Sinapis arvensis, κοινώς βρούβα
Είναι πολλοί, που έχουν δυσανεξία στη λακτόζη. Άλλοι, που είναι αλλεργικοί στη γύρη. Κάποιοι δοκησίσοφοι κήνσορες όμως, αναπτύσσουν έντονη απέχθεια στην όποια άποψη αντίκειται στη δική τους.
Το ρεπορτάζ, για το Πάρκο Κυκλοφοριακής Αγωγής που προκάλεσε την μήνιν κάποιων παραγνωρισμένων και αδικημένων ιδιοφυϊών στου νησιού, φυσικά και μπορεί να κριθεί. Η συντάκτριά του, παρέθεσε τις πηγές της, ανέλυσε το χρονικό και παρουσίασε πρόσφατο φωτογραφικό υλικό τεκμηρίωσης. Ο πυρήνας όμως της καταγραφής, δεν είχε ούτε καταγγελτικό, ούτε κινδυνολογικό χαρακτήρα. Εξέφρασε την αγωνία για την ενδεχόμενη απαξίωση, ενός σημαντικού κοινωνικού αποκτήματος και επιζήτησε-κάτι που φαίνεται πως πέτυχε!- την εγρήγορση των αρμοδίων διαχείρισης.
Αλλά, για το άτομο που εκπροσωπεί το Γραφείο Τύπου του Δήμου, ήταν μια ακόμα ευκαιρία να εκφραστεί η δυσφορία απέναντι στην διαφορετική πρόσληψη και καταγραφή ενός γεγονότος. Αυτό, είναι ευεξήγητο, ακόμα και ανεκτό, αλλά ο χειριστής του καλάμου γραφής, μετατρέπεται σε αναβάτη του επιχειρώντας να πετάξει σε άλλες σφαίρες δυσθεώρητης σοφίας. Χαρακτηριστικό˙ της αλαζονείας των ημι-εγγράματων που εκτοξεύουν λέξεις χωρίς να γνωρίζουν τη βαρύτητά τους και συνθέτουν τενεκεδένιες φράσεις, πλασάροντάς τις για βενετσιάνικο χρυσάφι.
«Αναίτια και αήθης επίθεση» γράφει. «Αναίτια;», ως προς τι;. Ας την πάρει όμως το ποτάμι αυτήν. Αλλά «Αήθης»;. Από που κι ως που;. Ποια αήθεια περιλαμβάνει;. Δόλο που υπαγορεύεται από προσωπική ιδιοτέλεια;. Επιδίωξη προσπορισμού οικονομικού οφέλους;. Απόπειρα δυσφημιστικής σπίλωσης;. Τι από όλα και ΚΥΡΙΩΣ γιατί;.
Το δοκησίσοφο άτομο, βγάζει φόρα παρτίδα έπαρση που θα είναι κρίμα να αποδοθεί σε ολόκληρη τη Δημοτική Αρχή. Καλό μάλλον θα είναι, αντί να εκτοξεύει λέξεις και χαρακτηρισμούς σαν κοτρώνες και να Γκουγκλάρει για να βρει ταιριαστά τσιτάτα, να κρατήσει την ψυχραιμία του και να διαφυλάξει τη σοβαρότητα του θεσμού που υπηρετεί.
Όσο για τον Edward R. Murrow που ανάθεμα κι αν τον είχε ακουστά πριν ψάξει κάτι πιασάρικο στο Google, μια χαρά το είχε πει. Όπως καλύτερα το είχε πει ο Όργουελ «Δημοσιογραφία θα πει να δημοσιεύεις όσα ενοχλούν τους άλλους και δεν θέλουν να μαθευτούν. Όλα τα άλλα είναι δημόσιες σχέσεις». Αν μάλιστα επιθυμεί ο πολυβολητής τενεκεδέντιων φράσεων, μπορώ να του δανείσω το «1984», τη «Φάρμα των Ζώων» ή το «Πεθαίνοντας στην Καταλονία», που ξέμειναν στη βιβλιοθήκη μου. Αρκεί βέβαια, να μου δανείσει κάποιο βιβλίο του Μιούροου (που δεν έχει γράψει) ή κάποια ηχογράφηση εκπομπής του (που καμιά τους δεν έχω ακούσει).
Μέχρι τότε, το βαθυστόχαστο δοκίμιο και το περί πολλού, πολλών και πασών των επιστητών μάθημα, θα αποτελεί ένα ακόμα δείγμα βαρετού μικρομεγαλισμού και έπαρσης.
Αλλά πάλι…
Αυτή η παράξενη άνοιξη, μας κληροδότησε ανέλπιστα πολλές βρούβες. Λέω να πάω να μαζέψω μερικές.
