«ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΕΠΛΑΣΕ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ»
ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΣΑΚΙ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΑΡΖΕΝΤΑ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΑΡΖΕΝΤΑΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΠΥΡΓΟΥ-ΚΑΛΛΙΣΤΗΣ
«Έχω ορθωθεί ,έχω λαμπυρίσει ,έχω κλάψει ,έχω φοβηθεί ,έχω χαρεί ,έχω πονέσει πολλές φορές με την ομορφιά της ζωής μου, με την πλανεύτρα ΘΑΛΑΣΣΑ …έχω αρκετές φορές γραφοχαράξει για το τι έζησα , το τι είδα και άκουσα και πάλεψα ατελείωτες φορές μαζί της….η ξελογιάστρααααα ,η πλανεύτρα ,η ομορφιά.. η ΘΑΛΑΣΣΑ μας …..και την σεβόμουνα ,την πρόσεχα πολύ.
Και ο Θεός έπλασε την ΘΑΛΑΣΣΑ …..αυτό μου είχε στείλει μια αγαπημένη μου καλλιτεχνική γραφοχαράκτρια και ευαίσθητη φίλη .. την πάλε ανθηρά πνευματικά και χοχλάζουσα ναυτικά, εποχή …. γράφοντας μου μια άλλη όψη της ΘΑΛΑΣΣΑΣ μας…. εκείνης που αρχικά μίσησες ….. μου ομορφόγραψε …. που αρκετές φορές διαφώνησες και πάλεψες μαζί της …τις περισσότερες φορές με άνισους όρους …και συνεχίζοντας η αθεόφοβη μου μύρωσε την σκέψη μου…. τελικά την ερωτεύτηκες παράφορα θεότρεζε , αλμυροπαθιάρη ….
Κουβέντιασες με τα κύματα της …ονειρεύτηκες χαζεύοντας τις πολύχρωμες και μοναδικές φορεσιές της στο δειλινό…. με γλυκό συναυτουργό τον σκανδαλιάρη Ήλιο …..και αποκοιμήθηκες στο άκουσμα της ,στο τράνταγμα της ,στο χαϊδεμα της ,στην οσμή της ,στην κραυγή της….
Όσα χρόνια και εάν περάσουν μου έγραφε τότε η φίλη ….όσα χρόνια και εάν πέρασα στο πλάι της ομολογώ τώρα εγώ ΘΑΛΑΣΣΑ μου …είναι βέβαιο ότι δεν έμαθα ολότελα το πραγματικό μεγαλείο που έκρυβε και συνεχίζει να κρύβει μέσα της η ξελογιάστρα …Γιατί;; απλά έτσι συμβαίνει με όλα τα θηλυκά που έπλασε ο Θεός….μου εξιστόρησε τότε και προσυπογράφω ασθμαίνοντας εγώ ο θαλασσοπαθιάρης απόμακρος θαλασσοερωτύλος ….
Όταν ονειροβατώ και αφήνομαι ,όταν ονειρεύομαι και δισακιάζομαι στο ησυχαστήριο μου…. βλέπω ταινίες νοερά ,κάνω σκέψεις από το αλμυρό μου διάβα και μουντρουχιάζω, αγριεύομαι ,αγανακτώ, δακρύζω αναλογιζόμενος την αρχή μου ,την επαφή μου με την ζωοδόχο μου πηγή….την ΘΑΛΑΣΣΑ μας….σκέπτομαι τα εναρκτήρια λακτίσματα μου στο απέραντο γαλάζιο …στην απεραντοσύνη της ,στην τοπική της άγρια ομορφιά και ορθώνομαι γλυκά σκεπτόμενος τι μας προσφέρει από τότε που γεννιόμαστε ,από τότε που αρχίζομε να την πλατσουρίζομε σε μας τους νησιώτες περισσότερο… μας ανδρώνει ,μας τρέφει ,μας ζούσε και μας ζει προσφέροντας μας τα κάλλη της και την ομορφιά της…έχει όμως η γαλανομάτα μας και τις δύσκολες μέρες της ,έχει τις αχαλίνωτες εκρήξεις της ,έχει τα μοιρολόγια της ,έχει το δάκρυ της , έχει τον πόνο της και τον σεβδά της …θέλει σεβασμό ,θέλει προσοχή ,θέλει σωφροσύνη , θέλει να την αφουγκράζεσαι και να μη την αγνοείς …ΘΑΛΑΣΣΑ μου…
Είναι μια θηλυκιά ψυχή με μια τεράστια αγκαλιά ,είναι η καταγάλανη ομορφιά μας ….Όμως απόλυτη και απρόβλεπτη όταν περιφρονείς την δύναμη της ….είναι ένα πλάσμα θηλυκό απλά ,απλούστατα ,απόλυτα…..
Σε παίρνει στην αγκαλιά της και χάνεσαι, πνίγεσαι και δεν σε αφήνει για μια ζωή για πάντα… υπήρχαν όμως ώρες ατελείωτες περισυλλογής και περίσκεψης …μια χούφτα ώρες μοναξιάς και δύσκολων αμανέδων ,μια χούφτα μέρες δύσκολες μαζί
Και γλυκοχάραξα μια εποχή σε ένα μικρό χαρτί λέγοντας …είναι φίλε μου όμορφες αναμνήσεις ,είναι άλλες εποχές σε άλλες μεριές ,είναι διαφορετικές οι ζωές και είναι ξένες για μένα ,είναι ανούσιες ψυχικά …δεν μου θυμίζει τίποτα από στεριά από δροσοπεζούλα ,δεν μπορώ την εκκωφαντική σιωπή ,δεν μπορώ να βλεφαριάζω την αλμυρή κατάθλιψη ,είναι άνοστη δεν αντέχω να καρφώνομαι και να ερωτοτροπώ με τα θαλασσοπούλια , τα γλαροπούλια… ήταν της αρχής μου το ξεθωριασμένο μοιρολόι.. υπάρχει στο δισάκι μου ζαργιασμένο και κατακίτρινο … υπάρχει το έρμο …
Πέρασε η αλμυρή μου ζωή όμως φίλοι μου ξεχάστηκε ….έζησα δύσκολα αλλά όμορφα ,ζω ,μεγάλωσα , ομόρφυνα ,απόλαυσα και επιθυμώ διακαώς να την αγαπήσετε να την θωπεύσετε να την προσέξετε ,να την ρουφήξετε ,να είναι λαμπερή και καθαρή ….μας έζησε ,μας ζει και θα μας ζει….
Ζητάω πολλά;;;;;….Καλοτάξιδοι πάντα αλλά προσεκτικοί και όχι έρωτες πολλούς μαζί της ,,,απλά ζηλεύωωωωωωω… με ηκούσατε ;;;ζηλεύω…
