ΑΡΚΑΔΙΚΟ ΙΔΕΩΔΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΙΝΑ…

AΡΘΡΟ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΚΟΥΒΑΛΗ-ΝΟΜΙΚΟΥ

Βασίλης Κούβαλης-δικηγόρος

   H Santonews, έλαβε με μεγάλη χαρά το κείμενο του διακεκριμένου νομικού Βασίλη Κούβαλη. Το δημοσιεύει ελπίζοντας, ότι δεν θα είναι το τελευταίο. Άλλωστε εκτός από την κοινή αρκαδική καταγωγή του επιμελητή της σελίδας, με τον δραστηριοποιούμενο επί δεκαετίες στη Θήρα μάχιμο δικηγόρο, το εξαιρετικό κείμενο του αποδεικνύει και κάτι ακόμα: Οι Αρκάδες θυμούνται με νοσταλγία και τιμούν τη γενέτειρα γη τους, αλλά παράλληλα αφοσιώνονται και προσφέρουν με δυναμισμό στον τόπο της μετοικεσίας τους. Χωρίς σε αυτά τα δύο να βρίσκουν την παραμικρή αντίφαση.

“Συγχωρέστε φίλοι και φίλες, για το Αρκαδικό μου μένος, αλλά κάποιες αντικειμενικότητες και ιστορικές αλήθειες, μ έχουν βοηθήσει να καβαλήσω, ένα τεράστιο καλάμι υπερηφάνειας ή ψευτουπερηφάνειας, πρώτα για την Αρκαδική μου και μετά για τη Βερβενιώτικη καταγωγή μου…

Ξέρω το «ψώνιο» μου και χαμογελάτε αλλά τι να κάνουμε, άτυχοι Συνέλληνες, που γεννηθήκατε εκτός Αρκαδίας, δεν είναι λίγο πράγμα η ρίζα και μάλιστα τέτοια ρίζα. Ζώντας στη Σαντορίνη, δεν μπορώ να αποφύγω τη νοσταλγία μου, τις θύμισες, τα βιώματά μου απ αυτό τον τόπο και το φέρνω μόνιμα γύρω-γύρω , το θέμα. Σε τούτο συνεπικουρεί και η όποια μου γνώση ιστορίας, που με κάνει να αισθάνομαι καλά, έχοντας, γελάσει, κλάψει, παίξει και μεγαλώσει σ εκείνα τα βουνά των ευγενών, άξεστων ορεσίβιων. Εκεί, που τα πόδια μου από την «ξυπολυσιά» δημιούργησαν φυσική σόλα στην πατούσα, εκεί που έσπασα τα «στραγάλια μου» και μάτωσαν τα γόνατά μου από τα σκληρά παιχνίδια της παιδικής μου ηλικίας, εκεί, που οι πετριές των συνομήλικων, μου άνοιξαν πολλές φορές την όχι και μικρή μου κεφαλή, εκεί που έζησα τον «ποιμενικό παράδεισο» του ΑΡΚΑΔΙΚΟΥ ΙΔΕΩΔΟΥΣ.

Πέρα από τα δικά μου όμως, αποτελεί πραγματικότητα, όμορφη, γραφική, γοητευτική, η ύπαρξη στο Παρίσι, στη Λισσαβώνα και στη Βενετία, πολλών, παμπάλαιων, ιστορικών καπηλειών, με εξαιρετική μυσταγωγική, ποιητική ατμόσφαιρα, με το όνομα ΑRCADIA, απ‘ όπου έχουν περάσει, ποιητές, καλλιτέχνες, ζωγράφοι, ακόμα και παλιότερα αλχημιστές, που οι τωρινοί τους ιδιοκτήτες υπερηφανεύονται για τη σχέση των μαγαζιών τους με την Αρκαδία, συνδέοντάς την πνευματικότητα της με το χώρο τους. Και τούτο δεν είναι τυχαίο. Από την αρχαία και την Ρωμαϊκή εποχή, όπως και στη συνέχεια, σ όλο τον κόσμο το αρκαδικό ιδεώδες είχε περάσει στον πνευματικό κόσμο και τον είχε μαγέψει. Βιργίλιος, Γκαίτε, Θερβάντες, Πουσσέν, Μπάυρον και πολλοί γνωστοί μουσουργοί, θιασώτες του ιδεώδους, εμπνεύστηκαν στο έργο τους από την πατρίδα μου και δημιούργησαν.

Εt in Arcadia Ego,ο περίφημος πίνακας του Nicolas Poussin (1594–1665)- Μουσείο Λούβρου. 

Υπήρχαν μάλιστα και πολλοί Βασιλιάδες (οι Καρλομάγνοι κυρίως), πάπες, πρίγκιπες κλπ, που προσπάθησαν να γεννεολογηθούν Αρκάδες. Μέχρι και το «αδελφάτο» των απανταχού Ευρωπαίων ομοφυλόφιλων εξέδωσε και περιοδικό με τον τίτλο ΑRCADIA. (φαίνεται ότι τους άρεσε, η ποιμενικότητα του πράγματος). Εκεί να δείτε τι έγινε τη δεκαετία του 70 με τους βουλευτές του νομού,που “τα βάλανε”, εις μάτην με τις «αδελφές», με επερωτήσεις, προσβάσεις στην Ευρώπη κλπ προβάλλοντας τη αρσενικοβαρβατίλα των Αρκάδων (και έχουν δίκιο βέβαια, τρομάρα μας) Τι είναι όμως το αρκαδικό ιδεώδες; Εδώ αντιγράφω άρθρο από ιστοσελίδα. (Ας με συγχωρήσει ο συγγραφέας αλλά δεν βρήκα το ονομά του)…

«Στην πιο πάνδημη μορφή του είναι μια αναπόληση της αθώας ζωής, του ποιμενικού παραδείσου. Είναι μια νοσταλγία για τις αγνές αξίες της φυσικής ζωής, για την παράδοση άνευ όρων στον κύκλιο χορό του χρόνου. Είναι ένας φόρος τιμής στο αρκαδικό μέτρο που δεν επιτρέπει στα ανθρώπινα να επιβληθούν στη φύση. Για τους αναζητητές που έχουν κάποια κλειδιά, το αρκαδικό ιδεώδες είναι ένας κόσμος Δύναμης και Γνώσης. Στην Αρκαδία η ζωή είναι μια πολύ παλιά ιστορία. Οι μύθοι επιμένουν πως εδώ γεννήθηκε η ζωή.

Οι Ρωμαίοι για να εκφράσουν τον θαυμασμό τους την είπαν Arca Deorum, Κιβωτό του Θεού. Η αναγέννηση κωδικοποίησε το αρκαδικό μυστικό στην αινιγματική φράση ET IN ARCADIA EGO – Ήμουν Κι Εγώ Στην Αρκαδία. Η μυστική παράδοση πήρε αυτήν τη φράση, την αναγραμμάτισε και την έκανε ακόμα πιο αινιγματική: I TENGO ARCANA DEI.

Πράγματι, είναι απόλυτος αναγραμματισμός. Και σημαίνει, αν είναι δυνατόν: Κρατώ Τα Μυστικά Του Θεού. Σε όλους τους αιώνες έφτασαν εδώ από πολύ, πολύ μακριά, φωτισμένοι άνθρωποι για να κατανοήσουν αυτά τα μυστικά του Θεού. Για να βαπτιστούν μέσα στο αρκαδικό ιδεώδες. Θέλησαν να βρεθούν εδώ για να καταλάβουν το νόημα της ζωής έτσι όπως το ερμηνεύει η Αρκαδία. Ήρθαν να μπουν μέσα σε αυτό το ρεύμα της δύναμης που κάνει την Αρκαδία έναν τόπο πέρα από τους τόπος, μια γη πέρα από τη γη. Η Αρκαδία, όπως όλα τα θαύματα, δεν εξηγείται. Βιώνεται.»