“ΣΕ ΛΑΤΡΕΨΑΝ ΟΙ ΠΥΡΓΙΑΝΟΙ”

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΑΡΖΕΝΑ ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΙΧΑΛΗ

“ Δεν ξέρω τι να γράψω και τι να γραφολοήσω…, δεν κατέχω πως μπορώ να αποτυπώσω στο άψυχο χαρτί τη θλίψη μου… Δεν ακούω κάτι ευχάριστο στο τελευταίο διάβα αυτού του χρόνου… Δεν αφουγκράζομαι χαρά…, δεν νοιώθω ευτυχία…, δεν γροικώ αναστεναγμούς ευχών…, παρά μόνο μοιρολόγια…

Ο Αγγελέτος πρώιμα πήρε το δισάκι του και δρόμο για την ανηφόρα.. άξαφνα μας την έκανες φίλε μου καλέ… τελείως ξαφνικά αγαπημένε μας… Ο Γιώργης, ο φίλος σε ακολούθησε στου διάβα σου την ανηφόρα σιωπηλά… Ο Γεράσιμος χωρίς μιλιά…, χωρίς εμπλιά τον δρόμο σας ζήλεψε νωρίς κ άδικα…! Ακολούθησε ο μπάρμπα Σταύρος με το δισάκι του αγκαλιά να σας προϋπαντήσει στης Θεϊκής ανεμελιάς τον κήπο… Να βρισκόσαστε…, να τα λέτε και να βλεπόσαστε αιώνια… Ο μπάρμπα Φάνης μας άφησε και αυτός, ακολουθώντας το χαραγμένο μονοπάτι σας…

Κι όμως μεγάλη πίκρα αισθάνομαι για τον πατέρα Μιχάλη…, για την απροσδόκητη αποχώρησή του από τα επίγεια… «Αγαπημένε μου ΑΓΙΕ ΠΑΤΕΡΑ… Εγώ έτσι θα σε αποκαλώ… γιατί ξέρω τον αγώνα σου.., ξέρω την αγωνία και την αγάπη σου για τα αγαπημένα σου παιδιά.., την αγάπη σου για τους γονείς σου…, για τα αδέλφια σου… Αυτό που ξέρω όμως περισσότερο απ’ όλα, κι αυτό γιατί το είχαμε συζητήσει άπειρες φορές και το έδειχνες έμπρακτα με κάθε ευκαιρία, είναι η απύθμενη λατρεία σου για το χωριό μας…

ΑΥΤΟ ΤΟ ΞΕΡΩ ΚΑΛΑ…! Από τα βάθη της καρδιάς μου σε αποχαιρετώ και σε διαβεβαιώνω ότι θα παραμείνεις στη λαβωμένη μου καρδιά και την αθέατη γλυκιά μεριά του δισακιού μου, ως ένα σημαντικό και σεβάσμιο πρόσωπο του χωριού μας…! Γιατί…; Γιατί σε αγάπησε το χώμα που γεννήθηκες…, σε λάτρεψαν οι ΠΥΡΓΙΑΝΟΙ… τα αγαπημένα σου παιδιά και αδέλφια… και εσύ αυτό το σεβάστηκες και ενήργησες αναλόγως…! Εγώ, ταπεινά θα ευχηθώ το ταξίδι σου να είναι παραδεισένιο… Καλό ταξίδι αγαπημένε μας -μου ΠΑΤΕΡΑ…» .