Ρε ΔΕΗ…μην είσαι διακοψίας λέμε!
Ευτυχώς που υπήρξε σε αυτόν τον τόπο ο Τσιφόρος και απενεχοποίησε τη γλώσσα του υποκόσμου, «καθαγίασε» τους σολοικισμούς και άνοιξε διάπλατα τη γλωσσολαλιά της πιάτσας για να μας κάνει να χαμογελάμε στα δύσκολα.
Αέρας στα πανιά μας!. Πριχού λοιπόν μπουρδολογήσουμε για τον «ομορφότερο», «δημοφιλέστερο», «κορυφαίο» και ότι άλλο κατεβάσει η κούτρα μας «προορισμό του πλανήτη», ώρα είναι να δούμε νοικοκυρίστικα τα δικά μας.
Το δίκτυο διανομής ενέργειας του νησιού, δεν αντέχει. Γέρασε και πάλιωσε. Δουλεύει με μουρτζούφλικες πατέντες, κάποιων αφοσιωμένων τεχνικών που κοιμούνται με μια έγνοια: Μη γίνει κάτι και το δίκτυο τα τσερδώσει.
Η διακοπή και η σημερινή -Ηλεκτρική- Παλιγγενεσία δείχνουν πως το φιλότιμό τους, δε φτάνει. «Δεν παίζει». Το δίκτυο, είναι ημιθανές και όσα μπάιπας και αν του γίνουν, έχει καρδιά γερασμένη, ζάχαρο στο κόκκινο και τριγλυκερίδια στο …Θεό.
Αν από εκείνο το τρομακτικό μπλακ-άουτ του 2013, δεν το πήραμε το μάθημα, δεν θα το πάρουμε ποτέ. Τότε-ναι!- ήταν το ηλεκτροπαραγωγικό κέντρο του νησιού, που άρπαξε βαριά ίωση. Εγκεφαλικό και έμφραγμα, μαζί. Και τότε, αντί για συνολική ανακαίνιση της ενεργειακής οντότητας του νησιού, αρκεστήκαμε σε κάνα-δυό πλατείες, μια χνουδωτή μοκέτα σε ένα γήπεδο και κάτι άλλα καθρεφτάκια και χαντρούλες. Μόνο ο Γιώργος Χάλαρης, βγήκε και είπε, πως η Οία είναι στο «Κόκκινο και μετά». Και όλο το νησί, συμπλήρωσε.
Ένα μάθημα πάντως, έγινε βίωμα. Μοσχοπούλησαν οι εταιρείες παραγωγής γεννητριών, ξεπούλησαν στοκ και κάθε σοβαρός επιχειρηματίας, επένδυσε αντί σε αναβαθμίσεις, σε γεννήτριες. Και ο τότε, και τώρα Δήμαρχος, ευχαριστούσε τη ΔΕΗ. Που λειτουργεί, ανορθολογικά. Έχει έναν πελάτη-τη Σαντορίνη- που καταναλώνει, ξοδεύει και πληρώνει και τρεις και λίγο, τον βγάζει από την πρίζα. Προειδοποιημένα κάποτε, απροειδοποίητα, συχνά.
Ο «Μαύρος Αύγουστος του ‘13», δεν δίδαξε κανέναν. Δεν κινητοποίησε κανέναν. Και ο συμπαθής διακοψίας, παθαίνει συχνά λόξιγκα. Όπως τη μέρα της Εθνικής Παλιγγενεσίας. Και όποιοι κλαίνε συσκευές, πνευματική εργασία σε σκληρούς δίσκους, ημιτελείς εργασίες, με λειψό νερό και μισοτηγανισμένους μπακαλιάρους στο σπίτι και τις ταβέρνες, ας πρόσεχαν!. Έπρεπε τότε, το 2013, να προσφύγουν μαζικά εναντίον της ΔΕΗ και να ζητήσουν όχι απλά αποζημιώσεις, αλλά εγγυήσεις συνολικής αναβάθμισης της ενεργειακής κάλυψης στο νησί. Αλλά η τότε- και τώρα- ηγεσία, αρκέστηκε στις δημόσιες σχέσεις και την πολιτική κατευνασμού.
Μπορεί σήμερα, να ήταν Αύγουστος. Τότε; Θα κλαίγαμε. Γιατί Σαντορίνη, υπάρχει μόνο όταν έχουμε τον Έκτο Στόλο του Τουρισμού. Αλλιώτικα, υπομένει. Και γεια χαρά νταν, ρε μάγκες!.
Και ως πότε, που να πάρει, το νησί θα στέκεται όρθιο, χάρις στην αφοσίωση κάτι λίγων τεχνικών;.
Και η Άβυσσος δεν απάντησε. Επειδή την κοιτούσαμε τόσο τρυφερά και φοβικά, που μοιάζει πια, οικεία. Και είναι.
