” 202  χρόνια εφέτος μετά…”  

Του Λάμπορυ Βαζαίου Στρατιωτικού Ιατρού (ε.α), πανεπιστημιακού και συγγραφέα-ερευνητή.

Λάμπρος Βαζαίος

”  …την  Εθνεγερσία,

            …την Εθνική Παλιγγενεσία 

                                  …την Επανάσταση,

                                               …τον Ιερό Αγώνα,

                                                                    …τον «ΑΓΩΝΑ»

           …τον «Ενδοξότερο Αγώνα» όπως είπε η Μαίρη Σέλεϋ*

    *και το μετέφερε  στον τίτλο του εξαίρετου βιβλίου του ο Αριστείδης Χατζής

Αντίδωρο  της  ημέρας  η  κατάδυση  στις  παλιές  λέξεις και  την  σημασία τους. Να μην ξεχνάμε πως είμαστε η μόνη κοινωνία ο μόνος Λαός,  που ευχόμαστε «Χρόνια Πολλά» στις Εθνικές Εορτές!

                        ΧΡΟΝΙΑ  ΠΟΛΛΑ…….ΛΟΙΠΟΝ! 

(Έχει  γίνει  μεγάλη  προσπάθεια  να  ακυρωθούν  όσα  και όποια  σηματοδότησαν  ό,τι  μέχρι σήμερα  υπάρχει και αυτό το λένε πονηρά «ιστορικό ρεαλισμό» η αν θέλετε «ιστορική αλήθεια»! Στηρίζεται και στηρίζει η προσπάθεια αυτή  τα  κάθε  λογής  συμφέροντα  που  υπηρετεί  και την ίδια ώρα «ενοχοποιεί» για δικαιολογία τον  «ελλείποντα  κρίκο»  της  ιστορίας  μας. Δεν έχει όμως μία  μοναδική ανάγνωση η Ιστορία και η Αλήθεια της, δεν διαβάζονται όλα τα κεφάλαια με τον ίδιο τρόπο και δεν πρέπει. Άλλο η ιστορική έρευνα έντιμων επιστημόνων στο Πανεπιστημιακό σπουδαστήριο-αρχείο και άλλο η «ιστορία της καρδιάς μας»!)

*Έτσι  λοιπόν  θα  πούμε,  για να γιορτάσουμε την ημέρα, απλά και τιμημένα….. ότι:

-Στις 25  Μαρτίου  επαναστάτησε  το  Γένος, που στέναζε  κάτω  από  τον  πιο  βάρβαρο  ζυγό. Το Γένος που από το 1204 βρισκόταν μόνιμα σε εξέγερση ενάντια στην Φραγκοκρατία και την Τουρκοκρατία. 

-Δεν  ζούσαν  καλά  οι  Έλληνες  στην  Τουρκοκρατία , ήταν  δυστυχείς , δεν  είχαν  καλές  σχέσεις  με  τον  «απλό  τούρκικο  λαό». Φτάνει  πια αυτός  ο  μύθος ! Υπήρχε το υπόδουλο  Γένος των Ελλήνων και η «Εθνική συνείδηση» (που την είπε «εξ ίσου πατριωτισμό» ο «Ανεξάρτητος»), δεν δημιουργήθηκε  αυτόματα, δεν υπάρχει ιστορική  παρθενογένεση.

-Ο  Μάρκος  Μπότσαρης  είπαν  πως  γεννήθηκε  Αλβανός, έζησε  Σουλιώτης  και  πέθανε  Έλληνας! (πριν  πεθάνει, με  την βοήθεια του γραμματικού του έφτιαξε  Ελληνοαλβανικό  Λεξικό!). Ήταν  Έλληνας  το  είπε   και  το  απόδειξε. Πέρασε στην Ευρωπαϊκή ιστορική μνήμη ως ο «Botsaris»* τότε που οι δυτικοευρωπαϊκές κοινωνίες διψούσαν για αληθινούς ήρωες!

*Ας θυμηθούμε τον σταθμό του Παρισινού Μετρό …Botsaris!

-Το  «Κρυφό Σχολειό» (αμαρτία να το παραγνωρίζουμε)  και  τα  φανερά, τα σπουδαία  σχολειά της κοινοτικής ζωής των Ελλήνων, μαζί  με  την  εκκλησία  διατήρησαν  την  γλώσσα  και  την  παράδοση.      

-Ο  Αγώνας της Παλιγγενεσίας   ήταν  άνισος  και  υπονομευμένος  από  τα  ελαττώματα της  φυλής, (γιατί  είμαστε  φυλή  και  όχι  γεωπολιτικός  πολτός!) αλλά  και  τον  δόλο  των  «ξένων». Λατινικό δόλο τον είπε μελαγχολικά ο Μπάϋρον στα «Νησιά της Ελλάδος». Λίγοι, πολλοί  λίγοι  ήταν  οι  αληθινοί  φιλέλληνες, (οι περισσότεροι  θυσιάστηκαν), οι άλλοι  ήταν «άνεργοι» των  Ναπολεόντιων πολέμων. Όσο  για  τα  Ευρωπαϊκά  Ανακτοβούλια, τους  σαράφηδες  του  Λονδίνου, της  Φλάνδρας, της Γερμανίας, αλλά  και  της  Αμερικής, καλλίτερα  να  μην  συζητήσουμε !

ΓΙΑΤΙ  ΟΧΙ ΛΟΙΠΟΝ!

…..και  Αγία  Λαύρα  υπήρχε  και  Παλαιών  Πατρών Γερμανός  και  όλοι  οι  άλλοι! Με άλλες ίσως ημερολογιακές καταγραφές….και λοιπόν;  Με άλλες άβολες για τον καθημερινό άνθρωπο λεπτομέρειες και αφηγήσεις. Ας μην τον μπερδέψουμε άλλο όμως αυτόν, αρκετά  τραβάει από την εξουσία που όχι μόνο δεν τον υπηρέτησε ποτέ της, αλλά τον καταπίεσε και τον εκμεταλλεύτηκε άγρια! Με  τα  ελαττώματα  τους οι Αγωνιστές, με  τις  αδυναμίες  τους, με  όλα  τους! Ακρότητες  και  προδοσίες  κάθε  τόσο.

  Ποιος  αγώνας, ποιανού  λαού, ποιας  εποχής  δεν  είχε  τέτοια; Ας  μείνουμε  όμως  στην  θυσία, στο  μεγαλείο , στον  Διάκο, στον  Καραϊσκάκη,  στον Παπαφλέσσα, στον Δημ.Υψηλάντη και όλους τους άλλους.  Να κάτσουμε μαζί με τον  Ι.Καποδίστρια για  να  ακούσουμε  μαζί  με  τον Κολοκοτρώνη και τους οπλαρχηγούς, τον  οιωνοσκόπο  της  αρνίσιας  σπάλας, το  Πάσχα  του  1820  στην  Αγία  Μαύρα  της  Λευκάδας ! . 

Ας  διαβάσουμε  τον  ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ, την  εφημερίδα  του  παππού  της  Γιαγιάς  μου. Από  το 1827 στην Ύδρα, μέχρι  το  1859 στην Αθήνα,  δεν  σταμάτησε να  τα  λέει  όλα ! Τι  πιο  αληθινό  από  την πρώτη  εφημερίδα  που  εκδόθηκε  από  ιδιώτη, που  πολύ  γρήγορα  έγινε  ο  πρώτος  δημοσιογράφος  που  διώχθηκε  από  την  διεφθαρμένη  εξουσία  και  η  εφημερίδα  του  η  πρώτη  που  διατάχθηκε  η  παύση της  έκδοσης  της  από  το  τρίτο  φύλλο  της! Ήταν η εφημερίδα που πάλεψε σκληρά τον «κοτζαμπασισμό», την Φαναριώτικη ίντριγκα και αμέσως μετά την Ξενοκρατία, τους Βαυαρούς που έβαλε ο Μέττερνιχ να κυβερνήσουν την Ελλάδα, που μόλις είχε, με τόσες θυσίες, διώξει τους Τούρκους. Ήταν αυτοί και τα ντόπια συμφέροντα που εγκαλέσανε στα δικαστήρια τους, 48 φορές τον «Ανεξάρτητο», φυλάκισαν 28 φορές τον εκδότη του και 18 φορές τον γιό του Κωνσταντίνο! Ήταν τότε που ο περήφανος Αγωνιστής και όλη η οικογένεια, αλλάξανε το οικογενειακό επίθετο από Παντελή σε Ανεξάρτητο, έγιναν οικογένεια Ανεξαρτήτου, έτσι για να πικάρουν τους «Παυαρούς», όπως τους ονομάτιζαν κοροϊδευτικά! . 

Ας θυμηθούμε τον Παντελή Κ. Παντελή τον χαλκέντερο εκδότη, τον ζόρικο Υδραίο που 17-18 χρονών μυήθηκε  Φιλικός και με την πρώτη τουφεκιά της Επανάστασης μπαρκάρισε στην «Αθηνά» το οικογενειακό μπρίκι και ξεκίνησε με τον Ελληνικό πια Στόλο το κυνηγητό των Τούρκων. Τραυματίστηκε δύο φορές στις ναυμαχίες του Καφηρέα και του Τσεσμέ, ακολουθώντας με όλη την οικογένεια την παράδοση του γενάρχη Χριστιανού Παντελή του αμιράλιου του στολίσκου του Λάμπρου Κατσώνη και τις διαταγές του Νικολάκη Παντελή του θείου του, που ήταν Υπουργός Πολέμου στην πρώτη Ελεύθερη Ελληνική Κυβέρνηση! Έχοντας πάρει αξιοπρόσεκτη μόρφωση ρίχτηκε τις δύσκολες ώρες του  1827 στην μάχη του Τύπου.

  Η «Ανεξάρτητος Εφημερίς της Ελλάδος» στη Ύδρα του 1827, δεν σταμάτησε να αγωνίζεται για Αρχές και Αξίες μέχρι την Αθήνα του 1859. Η οικογένεια με τον πρωτότοκο Κωνσταντίνο τον λαμπρό νομικό (από τους πρώτους διδάκτορες της Νομικής) και εξαίρετο αρθρογράφο, τον υποπρόξενο της Αλεξάνδρειας, μετά την ασθένεια του Παντελή, συνέχισε την πορεία της. Η εφημερίδα «Λαός» με διευθυντή τον Γεώργιο Ανεξάρτητο και αρχισυντάκτη τον Κωνσταντίνο συνέχισε, με την ευχή του γηραιού πλέον Παντελή τους Δημοκρατικούς Αγώνες. Παράλληλα ο Ιωάννης Ανεξάρτητος Αξιωματικός του Βασιλικού Ναυτικού και βουλευτής Θήρας μετέφερε στο κοινοβούλιο, ως επιφανής πολιτικός άνδρας, το Υδραίικο αγωνιστικό πνεύμα και την εντιμότητα των «Ανεξαρτήτων»!.

Αυτή είναι η ιστορία και η πορεία της οικογένειας που ανδρώθηκε στον Ιερό Αγώνα και δικαίωσε τον τίτλο τιμής του «Ανεξάρτητου» της Δημοκρατικής Εφημερίδας της Επανάστασης του 1821!                      

 Ας  έχουμε  την  ευχή  τους , σε δύσκολα χρόνια ζούμε, μας  χρειάζεται !

  Λ. Βαζαίος

  *Το ιστορικό αφήγημα «Ανεξάρτητος η Δημοκρατική Εφημερίδα της Επανάστασης του 1821» εκδόθηκε από τον «Μένανδρο» (2018)”.