ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ, ΜΙΑ ΚΑΛΗΜΕΡΑ, ΕΝΑ ΧΑΔΙ
ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΣΑΚΙ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΑΡΖΕΝΤΑ
Αναλογίζομαι και ξαστερώνω ,σκέπτομαι πολλούς πολλά και ορθώνομαι σιωπώντας κάθιδρος γιατί δεν πιάναμε ευτού λιμάνι ,γιατί δεν είδαμε και μανταλώσαμε τσι αυτουλαριές μας ,έχοντας στον φακό μας ληγμένες μπαταρίες…ΓΙΑΤΙ;;ΕΙΜΑΙ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΣ ,ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΠΙΤΡΕΠΤΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΕΟ ΗΘΙΚΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ,ΘΗΡΑΪΚΑ ….
Είναι στην διπλανή μας παρασκιά ,στο διπλανό μας τζάκι και πεζούλι μια σταλιά απόσταση ,δυο εμπλιές ,δυο ανάσες και ήφθασες να ανάψεις στην καρδιά σου-μας και στην μνήμη των γονιών σου-μας ένα κεράκι….Και ερωτώ ,ερωτώμενος γιάντα δεν του κτυπάς την πόρτα να ανοίξει ,να σε καλοδεχτεί να σε αγκαλιάσει εύχαρις προσμένοντας φροντίδα…Δεν θέλει ο γέρο γείτονας ελιές και παξιμάδι ,δεν θέλει μυδοπίλαφο και αστακό με ΜΙSKO ,δεν θέλει τούρτα για επιδόρπιο και κρέμα άσπρη με φουντούκι ,δεν θέλει τέτοια παστρικά καλούδια .
.Θέλει μια ματιά ,μια αγκαλιά ,μια καλημέρα ,ένα χάδι ,και μια απανεμιά από τσι σοροκάδες …ΠΡΑΜΑ ΑΛΛΟ…Δεν μου το παν ,ούτε μου το γράψαν του όψιμου σωτήρα…ΟΨΙΜΟΣ ΣΩΤΗΡΑΣ… ,δεν μου παν τίποτα οι ψυχικοί μας άρχοντες και αρχόντισσές ,δεν άκουσα ούτε βήχα για πρόσχημα τσι σιωπής ,τσι αξιοπρέπειας ,τσι μοναξιάς μαργαριτάρι…δεν έχουνε τηλέφωνο και face book,δεν έχουνε email ..ΔΕΝ ΛΑΛΟΥΝ ,ΔΕΝ ΛΟΙΔΩΡΟΥΝ ,ΔΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ ,ΑΠΛΑ ΑΠΟΡΗΜΕΝΟΙ ΣΕ ΞΑΝΟΙΟΥΝ με μισά ανοιγμένα τα ματάκια τους…μόνο χαμόγελο με νόημα θωρείς ,προσμένοντας οι φίλοι μας μια αγκαλιά και ένα απαλό χαδάκι να αλιεύσουν χωρίς δόλωμα…
Δωρίζω-Δωρίζεις-Δωρίζει είναι ρήμα και η πράξη ευλογία ,το δώρο είναι ουσιαστικό και η αγκαλιά ευλογία ,η προσφορά είναι χαρά ,απόλαυση ,και ανάσα και απλώνουμε ,να δώσουμε ,να χαρούνε ,να απολαύσουν θαλπωρή και άπλετη μυρωδάτη αγκαλιά….ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΔΩΡΕΑΝ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΟ ΧΕΡΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ…
Μη ψάξετε να βρείτε πως ελλιμενιστήκανε εκεί χωρίς πλοηγό και ρυμουλκό για αγάντα , σίγουρη μεθόρμιση και ασφαλή πλαγιοδέτηση για μόνιμη παραμονή στην προσφερόμενη δροσιά για μια σπιτίσια φροντίδα και αγκαλιά ..Οι δημιουργοί….ΠΡΕΠΕΙ ΠΟΛΛΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΟΘΟΥΝ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ…έδωσαν πολλά την εποχή που πρόσφερα για μια ανάσα ζωής στους φτωχούς και ανήμπορους της εποχής εκείνης .. ΕΔΩΣΑΝ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΧΩΡΙΣ ΒΙΟΛΙΑ ΚΑΙ ΚΑΡΑΜΟΥΖΕΣ..΄
Φρόντισαν ,ξόδεψαν και παραχώρησαν ότι η καρδιά τους και η τσέπη τους βαστούσε την τότε εποχή ,φροντίζοντας πολλά στα κιτάπια της τότε δημιουργίας τους…Και το σοφότερο και αξιολογότερο φρόντισαν με περίσσια επιμέλεια και αγάπη να επιμεληθούν τα του καταστατικού ιδρύσεως και λειτουργίας του πτωχοκομείου …Πολύ επιμελημένα και σοφάαααα…Η ποίηση και η μουσική όταν φτιαχτεί η ΟΡΧΗΣΤΡΑ …Στίχοι και ποιήματα υπάρχουνε πολλά…Τώρα μια αγκαλιά και μια επίσκεψη για λίγη δροσιά και πολύ χαμόγελο ….ΑΝΑΜΕΝΟΥΝ…