ΛΟΛΑ…ΝΑ…ΕΝΑ… ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ

ΑΠΛΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ

   Το αυτοκίνητο, της φωτογραφίας είναι αναμφίβολα ένα… αυτοκίνητο. Το λύσαμε, έτσι;. Ο δρόμος της φωτογραφίας, είναι ένας πεζόδρομος. Και σε αυτό, δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία. Και η ώρα που το αυτοκίνητο, διασχίζει τον πεζόδρομο, είναι μια ώρα αιχμής. Αμφιβάλλει κάποιος;. Εσύ στο δεύτερο θρανίο, μήπως;. Τι μάρκα είναι, είπες;. Ντατσουνάρα.

Πάμε παρακάτω. Το αυτοκίνητο, σε ώρα αιχμής μαζεύει σκουπιδοσακκούλες, από τα μαγαζιά. Ορθόν. Αν είναι η κατάλληλη, ώρα, είπατε;. Αν είναι το κατάλληλο μέσο, μια ανοιχτή, ογκώδης ντατσουνάρα, να διασχίζει τον πεζόδρομο ώρα αιχμής;. Ντροπή σας και αύριο με τον κηδεμόνα σας.

Αλλά, δεν θα μπορούσε να έχει ένα περιστρεφόμενο φάρο που να προ-ειδοποιεί τους ανέμελους περιπατητές;. Πολυτέλεια.

Που πάει αφού γεμίσει η καρότσα;. Εδώ σε θέλω. Στους κάδους της περιοχής. Που τιγκάρουν, βρωμάνε και προσφέρουν συναρπαστικό θέαμα. Θαύμα λογικής, εργονομίας, οικονομίας και σύγχρονου μάναντζεμεντ (καρα-sic!). Δηλαδή αν το απορριμματοφόρο, συγχρονιζόταν, έκανε παράλληλα αποκομιδή από τους γύρω κάδους και μέσω ενδοεπικοινωνίας, το ειδοποιούσε η Ντατσουνάρα για μεταφόρτωση σε κάποιο επιλεγμένο σημείο, αντί για αυτή τη βρώμικη, χρονοβόρα και δαπανηρή διολίσθηση, θα ήταν πολύ;.

Σκασμός, ανάγωγοι!. Δεν φτάνει που σας κάνουν τη χάρη, αντιδράτε και σαν μη μου άπτου, απόφοιτες των Ουρσουλίνων. Αλλά, έτσι κακομαθημένοι, ήσασταν πάντα.