ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ
ΟΣΟ Η ΚΛΙΜΑΤΙΖΟΜΕΝΗ ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ, ΑΥΤΟΘΑΥΜΑΖΕΤΑΙ.
Η αποσύνθεση της δημοτικής αρχής είναι προϊούσα και μη αναστρέψιμη. Η Σαντορίνη, ζέχνει. Η ανικανότητα, που κατοικοευδρεύει στο “Μαξίμου της Σαντορίνης”, ασχολείται μόνο με την ορθή λειτουργία των κλιματιστικών.
Άρα;. Τι μένει;. Οι πολίτες;. Να διαμαρτυρηθούν;. Το έκαναν, ήδη;. Να θυμώσουν;. Μα μετά βίας κρατιούνται να μην αρχίσουν τα γιαουρτώματα.
Το μόνο που μένει, είναι να διπλασιάσουν οι πολίτες τις προσπάθειές τους. Να βρουν ώρες που οι κάδοι δεν θα είναι γεμάτοι, για να πετούν τα απορρίμματα. Για τα ογκώδη, δεν το συζητάμε. Αυτά, ας περιμένουν. Να σκουπίζουν προσεκτικά μπροστά στο χώρο τους.
Όσοι μπορούν, να τοποθετήσουν καλαίσθητα καλάθια -όπως αυτά τις φωτογραφίας- μπροστά στις επιχειρήσεις τους και να τα φροντίζουν οι ίδιοι.
Για άλλα μην ελπίζετε. Δήμος δεν υπάρχει. Μόνο ένα μάτσο αποτυχημένοι νάρκισσοι που καθρεφτίζονται στα νερά που ίδιοι βρώμισαν και νομίζουν πως τους μαύρισε ο ήλιος.
Θα πουν κάποιοι, ότι αυτή είναι η Δημοτική Αρχή που διπλασίασε τα Δημοτικά Τέλη και υποδεκαπλασίασε το επίπεδο της καθαριότητας. Λοιπόν;. Θα κλαίμε πάνω στα σκουπίδια, ή θα κάνουμε κάτι;.
Ο τουρίστας που από αυτόν ζούμε, δε νοιάζεται τι πληρώνουμε. Δε δίνει δεκάρα τι ψηφίσαμε. Δεν τον νοιάζει σε ποιά σόγια έγιναν ρουσφέτια. Αδιαφορεί για τους κορδακισμούς των ψηφοσυλλεκτών. Για την αλαζονεία, τον αυταρχισμό και την εκκωφαντική απρέπειά τους, προς το “νησί θαύμα”. Για τις γελοίες ιδεοληψίες τους. Για τους ρουσφετολογικούς “στρατούς” τους.
Ονειρεύεται τη Σαντορίνη και ακολουθώντας το όνειρό του, βρίσκεται σε εφιάλτη. Σεβαστείτε τον. Ότι μπορεί ο καθείς ας κάνει. Μόνο αυτό μένει.
