ΥΓΕΙΑ ΕΝ ΘΗΡΑ – ΘΗΡΑΪΚΟΝ ΚΑΙ ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟΝ ΟΝΕΙΡΟ
ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ ΨΥΧΗΣ ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝ ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΑΡΖΕΝΤΑ
Αχ αυτό το χαμομήλι αχ αυτή η συνάντηση με το θυμόσοφο γέροντα ο οποίος έχει κάνει παρεκτροπή στις θύμησης μου το δισάκι. Έχει … έχει… έχει… Αλήθεια μου άλλαξε εν μέρει του ριμιδιού μου την πορεία . «Ήντα σαλιαρίζουν και σαλιαρίζουν ,ηντα λένε συνέχεια με τσους υπουργούς και τους διευθυντάδες; Ήντα;».
ΕΙΝΑΙ αυτό που με παρακάλεσε να μη το γράψω. ΟΜΩΣ χθες με πήρε για χρόνια πολλά και ήταν τρεζαμένος. «Κα ήντα ‘παθες;. Ήντα χεις η μέρα που είναι;».
«Κα βρε μπας και δεν θωρείς τηλεόραση;». Μου είπε εκτός εαυτού, ο παππούλης.
«Κα βρε δεν ήμαθες για το 4χρονο κοριτσάκι στην Κρήτη που έφυγε από μια απλή εγχείρηση; ΓΙΑ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ!». Ήταν η αιτία να μου επιτρέψει να γράψω λίγα πολύ λίγα για την δική του ιστορία: Νοικοκύρης της εποχής μας με τα αμπελοχώραφα του, τα αιγοπρόβατα του «και όλη την ευλογία του κυρίου» όπως λέει ο γέροντας. Για το παιδί του, τότε πούλησε τα πάντα και χωρίς αποτέλεσμα βέβαια.
«Μου έμειναν δυο κότες Γιώργο μου… δυό κότες και τση βαλα σε ένα παλιό απόπατο. Ήντα να κάμω και τση μάντρες;. Πούλησα και τση μάντρες που είχα τα κτήματα (σ. τα ζώα)..Κα ήντα κάθομαι και λέω τώρα αφού τώρα είναι χειρότερα». Σε όλη την εξιστόρηση της περιπέτειας του, ήμουν σιωπηλός , σκεπτικός και πολύ προβληματισμένος. Πολύ!.
Και συνεχίζοντας ο γέροντας τις αφηγήσεις του, «κα βρε μπας και ξέχασες τον θείο σου τον ΣΤΑΥΡΗ που το ήφερες εδώ πριν σαράντα και κάτι χρόνια και ηζησε δυο μήνες γιατί δεν υπήρχαν τα όμπολα που ήλεε ο παππούς σου;. Ε; Τα ξέχασες Γιώργο μου;. Τα ξέχασες;. Κα μπας ξέχασες με τσου γέρους σου ήντα δώσατε;. Κα βρε και εμείς λέμε και λέμε για τση δικές μου ιστορίες πριν 50 χρόνια. Κα δε μου λες οι θυατέρες γιάντα πάνε Αθήνα για να γεννήσουν; Γιάντα;. Είναι εποχές για πολυτέλειες ;. Κα βρε έχετε μαμή εδώ; Έχετε;. Γιατρό κα βρε σαν τον Ευγένιο Μάμο λέω;. Με γροικάς ήντα ‘παθες και μουγκάθηκες;».
Το ερειπωμένο-υπό ανακίνιση τώρα- σπίτι του θρυλικού γιατρού Ευγένιου, στην Έξω Γωνιά.
Όλα αυτά από της θύμησης μου το δισάκι και το κυριότερο από την όμορφη περιπέτεια του συναδέλφου στο BLUE STAR DELOS. Άρα τι άλλαξε μετά από 23 χρόνια ;. Η απάντηση πάλι εγώ;. «Κρανιά με νήμα και λουρί χρειάζεται», μου είπε ο γέροντας. Απλά άλλαξαν 5 κυβερνήσεις και 6 υπουργοί υγείας. Ε και;. Πόνεσε ποτέ κανείς;. Πόνεσε; Έκλαψε ποτέ κανείς;. Πλήρωσε ποτέ κανείς;… Εγώ λέω για εμπέδωση της εδώ υγειονομικής κατάστασης προτείνω στους εν Αθήνας διοικούντες , και στους εδώ παροικούντες. Εάν-λέω- υπάρχουν. Δεν ξέρω, υπάρχουν;.
Να έρχονται εδώ για οτιδήποτε υγειονομικό τους απασχολεί και το κυριότερο επειδή εδώ το κλίμα είναι ιδανικό για γονιμοποίηση προτείνω διαμονή το 9μηνο της κύησης, εδώ στο ευλογημένο τόπο με όλα τα καλούδια μας. ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ ΘΑ ΜΑΣ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ .Εξ άλλου από ιατρική φροντίδα υπάρχει μόνο ελληνικό φιλότιμο τίποτα άλλο. Και βεβαίως, από ιατρικό προσωπικό ελάχιστο, αλλά ηρωικό.
Το Οφαλμιατρείο της Μεσαριάς, το 1929
Αλήθεια τα ευχολόγια πρέπει να αποτελέσουν όμορφες αναμνήσεις και διηγήσεις στα εγγόνια μας, όμως όχι και πολλά, διότι εάν ερωτηθούμε, μάλλον θα δυσκολευτούμε να απαντήσομε.
Αλήθεια είμαι σίγουρος ότι θα είναι ενημερωμένα αρκετά ,και η απάντηση τους θα είναι: «επιτέλους ΠΑΠΠΟΥ άσε τα παραμύθια». Αστειευόμενος σας παρουσιάζω την αναγκαιότητα της άμεσης λειτουργίας του Νοσοκομείου και γιατί όχι ενός υπερσύγχρονου μαιευτηρίου. ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ;. Λεφτά δεν υπάρχουν και το κυριότερο να μη ξεμείνομε και από ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ . Κα πήρατε χαμπάρι ηντα γράφω και ηντα θελα να πω; Άντε ..λατρεμένοι μου φίλοι .ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΟΙ!.
