ΓΟΗΤΕΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΑ…& ΣΤΡΑΒΟΜΟΥΤΣΟΥΝΙΑΣΜΑ

«Η διαμαρτυρία μιας πριμαντόνας ….»

 

 

 

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΑΡΖΕΝΤΑΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ, Τ. ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΠΥΡΓΟΥ-ΚΑΛΛΙΣΤΗΣ

Ξανά στο προσκήνιο ποιητικά ,και Σαντορινιά και αλμυρό παθιασμένα μετά την απόφαση της αποκαθήλωσης…ΞΑΝΑ.. όπως και σήμερα  εις Την συνεδρία Του Δημ.Συμβουλίου…

 

 

Πριν λίγα χρόνια είχα δει ένα όνειρο .όχι τώρα όχι γιατί  τα πήρε το μελτέμι… ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΟΝΕΙΡΟΚΡΊΤΗΣ…; Είχε έρθει μία πανέμορφη συναγρίδα ακολουθούμενη από ένα μικρούλη άσπρο  καρχαρία και μου είχαν παραπονεθεί… Για ψάρια μεγάλα  μιλούσα και μιλώ πάντα γεμάτα τσαχπινιά και άγρια ομορφιά και ποτέ για θαλασσινά οστρακοειδή και μαριδάκι… ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΤΟ ΞΕΡΩ…!Αυτό το  βασίλειο της θάλασσας ονειρεύομαι πάντα χωρίς να ενοχλώ.. ΑΓΑΛΛΙΑΖΟΜΑΙ…αλλά πάντα εμμέσως ενοχλούμενος από τσι αράχνες..

 

 

Βέβαια της επιφάνειας η ομορφιά είναι μια μοναδικότητα για καθάρια ματιά και απαστράπτον σπινθηροβόλο  βλέμμα… ΓΟΗΤΕΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΑ… Και προς αποφυγή στρέβλωσης του προσώπου σας… ΣΤΡΑΒΟΜΟΥΤΣΟΥΝΙΑΣΜΑ… διαβάζοντας με για κάτι που ομολόγησα ότι δεν δυνήθηκα να το διορθώσω όταν ήμουν εις τον προεδρικό θώκο του αλμυρό Κυβερνείου…ΕΥΤΥΧΩΣ ΣΗΜΕΡΑ αγγελιάστηκα . Και βέβαια δεν ήταν δικής  μου ευθύνης οι τροφαντές και λαμπερές πινακίδες αλλά της ΔΗΜΟΓΕΡΟΝΤΙΑΣ… Εγώ απλά στεριανό πλοίο πειρατεία έκανα… ΜΗ ΛΑΝΘΑΝΕΤΕ ΟΜΟΡΦΙΕΣ ΜΟΥ…

 

 

 

Προχθές «ο εγώ» παπυρολόγος…Είδα ένα ΟΝΕΙΡΟ ΑΡΑΧΝΙΑΣΜΕΝΟ… Είδα πάλι μια πινακίδα στον ΑΘΗΝΙΟ… ΤΟ ΒΙΟΛΙ ΤΟΥ Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΜΟΥ… από αυτές τις τροφαντές… την RENT A CAR που με πλησίασε κουνά μένη… λεγάμενη για να μου κάνει τα παράπονά της με  κατακόκκινα ματάκια από το κλάμα… και μία άλλη ταλαιπωρημένη στην ταράτσα αχτένιστη χωρίς σκουφί, χωρίς παρέες πλέον και κραυγές… ορφανή μόνη ξεθωριασμένη, κλαμένη…ΠΡΟΒΛΕΨΑΝ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ…..

Η της ταράτσας κάτι με ήθελε, αλλά αδιαφόρησα γιατί ήταν γνωστή  μου και πρώην  ερωμένη  μου… ΣΤΑ  ΟΝΕΙΡΑ ΕΕ…, διότι επέμενε πολύ η ομορφούλα της πιάτσας η… RENΤ A CAR… ΚΟΥΚΛΙ ΓΛΥΚΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ…Καλέ το έμαθαν και χάρηκαν ότι ομορφαίνουν αστραπιαία…ΘΕΕ ΜΟΥ…

 

 

 

Άρχισε η κόρη να εκλιπαρεί ΓΙΑΤΊ ΔΕΝ ΤΟ ΠΊΣΤΕΨΕ ότι αριβάρει για πολλούς και πολλά , για τις φωτογραφίες που την βγάζουν συνέχεια και τα άσχημα σχόλια που ακούει σε διάφορες γλώσσες του κόσμου… ήθελε να πει πολλά αλλά ήταν κοντά το αφεντικό της και αδυνατούσε… Θεέ μου τι θλιμμένη ματιά ήταν αυτή… Από ότι κατάλαβα στη νοηματική διάλεκτο, ήθελε να φύγει… επιθυμούσε να εξαφανιστεί, και φοβούμενη την παραμονή της δάκρυσε… Θεέ μου… πληγώθηκα! Αλήθεια και έκλαψα ο σκληρό Γιώργης…ΦΕΥΓΕΤΕ ΑΓΑΠΕΣ ΜΟΥ ,ΑΝΑΧΩΡΕΊΤΕ…

 

 

Η άλλη, η ταλαίπωρη της ταράτσας, διαφημίζει εφόδια για απαιτητικούς κοιλιόδουλους και τροφαντές κυρίες… μια άλλη πονηρούλα μικροκαμωμένη πουλάει εισιτήρια στο ισόγειο… αυτή μου έγνεφε αγνόησε με… βέβαια μετά με βρήκαν όλες μαζί… τόσα χρόνια εκεί… στις ίδιες γειτονιές… ευκαιρία βρήκαν να τα πουν…, να τους ακούσω να προβληματιστώ, να καώ και να εκσφενδονίσω ότι  υγρό  και  σταθερό βρισκόταν δίπλα μου ΑΠΟ ΧΑΡΑ ΑΛΗΘΕΙΑ… ΜΕ ΕΝΝΟΗΣΑΤΕ…; Και το κυριότερο χωρίς Υπουργικό Θώκο, και χωρίς να είμαι ένοικος εις το Προεδρικό Μέγαρο ΧΑΡΗΚΑ.. Γιατί; Μα είναι ερώτηση αυτή; Είμαι υπερήλικος, με λανθάνουσα μνήμη και γνώσεις απηρχαιωμένες.. Αχ αυτή η επιλεκτική μνήμη σας…

 

 

Βέβαια ήταν ένα όνειρο που ξυπνώντας ήθελα να μην υπήρχε καμία ΚΥΡΙΑ ΠΑΡΔΑΛΗ… ΔΥΣΤΥΧΩΣ  ΔΕΝ  ΤΑ  ΚΑΤΑΦΕΡΑ…. Ήθελα, θέλω και επιθυμώ να δω τα απάγκια  μας, με την ασπρόμαυρη αμφίεσή τους με ρούχα Θηραϊκά – Σαντορινιά … αιγαιοπελαγίτικα… ΖΗΤΟΥΣΑ  ΠΟΛΛΑ…; Η ευκαιρία λόγω της επιβατικής ανομβρίας να εξαφανιστούν να εξαερωθούν  και κυρίως να επιβεβαιώσετε την αδυναμία μου και ηθικά να με υποχρεώσετε να σας επιστρέψω τα εύσημα της ανυπαρξίας μου ..ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΕ ΤΩΡΑ ΟΜΩΣ.. που μουχλιάσανε  και της μη εφαρμογής της κανονιστικής για την ευπρέπεια των Παρδαλών Κυριών;… ΤΟΤΕ… Ναι όπως ευπρεπώς διατείνεστε δήλωσα… ΔΗΜΟΣΙΩΣ… ότι δεν έπραξα τίποτα… Σήμερα χάρηκα που θα τις κράξετε τις τροφαντές κυρίες.

 

 

Αμήν και πότε, γιατί έχω το φόβο ότι τα όνειρα θα με ταλαιπωρούν συνέχεια και το νεαρό της ηλικίας μου δεν μου επιτρέπει να ονειροπολώ και να αναμένω ξαστεριά και πραγμάτωση των ονείρων μου… Λέτε να φταίει ο ΙΟΣ…; Ο ακατονόμαστος…; Ή η συνεχιζόμενη χειρωνακτικά εγκεφαλική ευδαιμονία μου… Μάλλον αυτή…, παρά το προχωρημένο της ηλικίας μου… που ακόμα ζωγραφίζει πολύχρωμα όνειρα… και πολύ τραγουδημένες ελπίδες… πάνω στον ταλαιπωρημένο καμβά της γλυκιάς μου πατρίδας… ΣΑΝΤΟΡΙΜΗ ΜΟΥΥΥΥΥΥΥ…”

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *