ΓΙΑ ΜΙΑΝ ΑΛΛΗΘΩΡΗ ΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΟΛΙΓΟΝ ΠΑΝΤΕΣΠΑΝΙ
ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΣΑΚΙ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΑΡΖΕΝΤΑ
Ποιος το περίμενε ,ποιος θα το πίστευε ότι θα έφθανε αυτή η ώρα ,πως θα φθάνε ποτέ στιγμή και τα χαμόγελα θα γίνονταν αναστεναγμοί ,πικροί λυγμοί.. Όπως αναφωνεί ο τροβαδούρος στο άσμα λέγοντας στο αναρχό περπατητή Ι
Ο ..Αντίο λοιπόν αντί και εάν την χαρά μαζί σου παίρνεις…ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΛΜΗΣΕΙ ΔΕΝ…κουράγιο θα βρω να αντέξω αυτόν τον χωρισμό .Και το μόνο που εύχομαι και προσεύχομαι στις στράτες που διάβηκε και έβαλε σημάδια να ΜΗ τις ξαναβρεί , να ΜΗ τις ξανατρέξει…ΠΟΤΕΕΕΕΕΕ..Ποιος το περίμενε αγαπημένοι μου , μια μέρα πως θα γουρλό βλεπόμαστε και δεν θα αγκαλιαζόμαστε δεν θα φιλιόμαστε δεν θα λαμποκοπούσαμε.. Ποιος το περίμενε ότι δεν θα βρισκόμαστε για ένα καφέ και μια μιλιά να πούμε…ΠΟΙΟΣ;;…
Ποιος το φανταζότανε να περιμένουμε να ακούσομε το απόγευμα πόσοι μας εγκατέλειψαν και πόσοι ανέβασαν μποφώρια πυρετό…ΠΟΙΟΣ ΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕ…Δεν λέω ,δεν ξέρω, δεν μπορώ ,δεν πρέπει ,δεν επιβάλλεται να γίνω παθολόγος και ούτε στοές και κάτεργα να ανοίγω και να κλείνω , δεν έχω τα κλειδιά τσι πορτοσιές να μανταλώνω.. Έπρεπε και το κανα να παλουκώσω , να παλακουθώ και να μη βολτατζάρω ,για μια ματιά αλλήθωρη με καφέ και ολίγον παντεσπάνι…
Και καθρεπτιζόμενος μου ανταπαντά ο κράχτης μου ….Παππούλη μου έπρεπε και το πράξες ,και μπαστουρώθηκες και αλληθώρισες και χαζοβιόλης έγινες προσμένοντας φως αναστάσιμο να δεις και να φωτίσεις ότι αγάπησες και πόνεσες επίσης να χαρείς .Τα γραφοπενιάζω για ξεπέζεμα ,και ευφροσύνη της ψυχής μου, και εάν με γλυκό θωριάζεται ,δώστε της ψυχούλα σας λίγο χάδι δώστε , καλοί μου..Τον πόνο για τους γύρω μου πού νοιώθω προσευχόμενος αμολώ εδώ και ψιλό ανασαίνω ελπίζοντας να δω ,να νοιώσω ξαστεριά, χαρά ,και μυρωδιά ανθρώπινη να αρχίσω να οσφραίνομαι ..
Γιατί ανάλαφρο μου πλάσμα ΓΙΑΤΙ;; Μα μου έλειψε ,και πόνεσα , δεν νταγιαντώ την νοηματική να μεταφράζω ,δεν νταγιαντώ δελτία θυέλλης να διαβάζω χωρίς σταματημό ,χωρίς μπονάτσα ,χωρίς ,χωρίς ,χωρίς τους φίλους μου να βλέπω και να οσφραίνομαι .. ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΓΙΑΤΙ;;Μη με τρελαίνεται που θέλετε εξηγήσεις ομορφιές μου…Σταματώ γιατί ενυδατώνονται έντονα τα κουρασμένα μου ματάκια και αναφωνούν…ΜΠΟΡΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ…Υπομονή και επιμονή στο νοικοκύρεμα και η ξαστεριά θα φανεί και θα αστράψει…Δεν λέω καλοτάξιδοι γιατί έχουμε αράξει….Φιλούρες αληθινές….