ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΠΟΓΙΕΣ ΤΟΥ ΡΟΥΒΙΚΩΝΑ, ΣΤΙΣ ΜΠΟΥΝΙΕΣ ΤΟΥ ΠΕΛΕΚΗ
ΟΝΤΩΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΥΜΕ ΤΗ ΒΙΑ «ΑΠ’ ΟΠΟΥ ΚΙ ΑΝ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ»;.
Εδώ και πολύ καιρό, ως παράδειγμα ασύδοτης ανομίας και απροθυμίας των κυβερνώντων να πατάξουν τη βία, προβάλλεται η δράση μιας χαβαλετζίδικης ομάδας, με το όνομα «Ρουβίκωνας». Τώρα, πως «ελευθεριακοί», «επαναστάτες» και το λειρί της κότας της γιαγιάς τους, έχουν ως όνομα το περιστατικό εγκαθίδρυσης δικτατορίας στην -υποτίθεται- Δημοκρατούμενη Ρώμη, πάντα με προβλημάτιζε. Αλλά όπως πάντα, ήμουν μειοψηφία. Διαβάστε εδώ, τι ήταν ο Ρουβίκων.
Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης κατακεραυνώνει τις αρχές για την ανεξέλεγκτη δράση, αυτών των βαριεστημένων μπουρδολόγων. Και σωστά, πράττει. Πολύ σωστά!.
Χτες όμως, ο επί πολλά έτη στέλεχος της ΝΔ Θήρας, και επίσης επί πολλά έτη, Πρόεδρος της Τοπικής Δημοτικής Οργάνωσης, εισέβαλε στο χώρο της δουλειάς μου-έλειπα- και πλάκωσε στις μπουνιές, έναν εκλεγμένο Δημοτικό Σύμβουλο, πρώην Υποψήφιο Δήμαρχο και επί πολλές τετραετίες Πρόεδρο- και πολύ επιτυχημένο!- της Κοινότητας Οίας, αρχικά και Οίας-Θηρασίας μετά τον «Καποδίστρια» . Γιατί τον ενόχλησαν αυτά που είπε για τις επιδόσεις του επί τα λιμενικά.
Προχτές, δύο άγνωστοι τραμπούκοι, εισέβαλαν στην Πολεοδομία (γνωστό υποθέτω το περιστατικό) και «περιποιήθηκαν» δεόντως τον προϊστάμενό της.
Όλα τα κόμματα, παρατάξεις και φορείς, εξέδωσαν καταδικαστική ανακοίνωση. Μαζί και η ΔΗΜΤΟ ΝΔ Θήρας. Συνεδρίασε εκτάκτως την ίδια μέρα(!) και το Δημοτικό Συμβούλιο Θήρας, εκδίδοντας ομόφωνο καταδικαστικό ψήφισμα. Καθορίστηκε, μάλιστα και διυπουργική-διαπαραταξιακή συνάντηση στο Υπουργείο Εσωτερικών, με απειλή μαζικών παραιτήσεων του Δημοτικού Συμβουλίου και κλεισίματος του Δήμου.
Στην περίπτωση του Προέδρου του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου Θήρας, κ. Ηλία Πελέκη, τίποτα. Μόνο από τον παθόντα Γιώργο Χάλαρη μια ανακοίνωση και από το Δήμαρχο ένα ευχολόγιο για χριστιανική αγάπη και αποφυγή της βίας, μαζί με παραπομπή για μελλοντικές αποφάσεις.
Οι υπόλοιπες παρατάξεις δεν αντέδρασαν. Η ΔΗΜΤΟ ΝΔ Θήρας δεν τον διέγραψε, ούτε καταδίκασε την πράξη του. Τα υπόλοιπα κόμματα – από… διακριτικότητα, μάλλον- δεν αντέδρασαν. Ο Χάλαρης, οικουρεί αναρρώνοντας. Ο δράστης, κυκλοφορεί ελεύθερος.
Και όσο για μένα;. Νιώθω, εξευτελισμένος. Μπήκε κάποιος στο δεύτερό μου σπίτι, στη δουλειά μου δηλαδή, και έδειρε ένα φιλοξενούμενό μου (των συναδέλφων, έστω). Και περιμένετε να μη θυμώσω;.
Όταν ο Πελέκης με έβριζε διαδικτυακά- «πορδή», «Τσάμπα μάγκας», αφήνοντας και έμμεσες απειλές ότι θα τις αρπάξω (δείτε ΕΔΩ) και τα συναφή- δεν θύμωνα. Γελούσα.
Όταν όμως μπαίνει κάποιος στο σπίτι μου και δέρνει ένα μουσαφίρη μου, θυμώνω. Και Θυμώνω, πολύ. Γιατί πάνω από τον εαυτό μας, σύμφωνα με την Αρχαιοελληνική αλλά και τη Βιβλική παράδοση, έχουμε τους φιλοξενούμενούς μας. Και… Πελέκη, με προσέβαλες. Προσωπικά, έστω κι αν απουσίαζα. Μην ανησυχείς, διαλέγω προσεκτικά τους φίλους μου και ακόμα πιο προσεκτικά τους εχθρούς μου. Όπως και ο Χάλαρης με τον οποίο έχουμε κοντραριστεί δεκάδες φορές δημόσια, αλλά διατηρούμε έναν αμοιβαίο σεβασμό. Που εσύ δεν θα αποκτήσεις ποτέ, όσες μπουνιές κι αν ρίξεις. Με άλλα λόγια, δεν καταδέχομαι να σε κάνω εχθρό, ούτε εγώ, ούτε ο Χάλαρης υποθέτω.
ΥΓ. Και σου επαναλαμβάνω και που μένω ξέρεις και που συχνάζω. Μάλλον μου αξίζει να τις «φάω» κι εγώ, επειδή σχολιάζω (πλέον με σάτιρα και μόνο) την πραγματικότητα- γραπτά τε και οπτικοακουστικά- των σπουδαίων λιμενικών σας επιδόσεων.
