ΑΝΟΙΧΤΕ ΤΗΝ ΤΕΦΤΕΡΑ ΣΑΣ ,ΣΚΑΛΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΘΥΜΗΣΗ ΣΑΣ
ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΣΑΚΙ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΑΡΖΕΝΤΑ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΑΡΖΕΝΤΑΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ, Τ. ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΠΥΡΓΟΥ-ΚΑΛΛΙΣΤΗΣ
Γυρίζω ,ακούω ,βλέπω ,και γλαρώνω έκθαμβος από την αντηλιά τσι αλμύρας και της μαντηλαριάς την μυρωδιά. Ανασηκώνομαι αίφνης ραβδίζοντας την ξερό κεφαλή μου για ξεδισάκιασμα και άμεση εντολή στην επιθυμία μου…κα βρε δεν παρατάς τσι στεριάς τα λουλουδίσματα…ΟΜΙΛΕΙ Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ,μετά την μαγκουριά….να θαλασσό διαβούμε χειμωνιάτικα στο τότε μας σουλάτσο της Αστυπαλιάς ,να αρμενίσουμε, να ονειρευτούμε ,να αναστηθούμε, να στεφανώσουμε τους τυχερούς…
Γενάρης του 1998 με το ΟΛΥΜΠΙΑ…Δρομολόγιο 17.00 από Περαία για Πάρο ,Νάξο ,Νιό ,Σαντορίνη, Ανάφη ,με προέκταση στην Αστυπαλιά εκτάκτως , μεταφέροντας αποκλεισμένους ντόπιους, καλεσμένους και οργανοπαίχτες για ένα τροφαντό νησιώτικο γάμο….ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑ δεν πηγαίναμε-πήγαινα πρώτη φορά γιατί είχαμε δρομολόγιο κάθε βδομάδα. Πρωτογνωρίστηκα ,ερωτεύτηκα μαζί της το 1977 όταν ήμουν νέος ,όμορφος και θαρρετός…
ΥΠΕΡΒΟΛΗ;;…ΟΧΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΝΗΣΙ ΠΟΥ ΟΛΙΓΟ ΜΟΙΑΖΕΙ ΤΟΥ ΔΙΚΟΥ ΜΑΣ….επίσης τότε πήαινα με ένα μοναδικό παπόρι, ναυτικό από τα καλύτερα τσι εποχής μου το ΜΙΑΟΥΛΗΣ που με το ΚΑΝΑΡΗΣ , ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ αποτελούσαν την πρωτοπορία της εποχής …Απόπλους από Περαία για το όμορφο ταξίδι μας καλοί μου φίλοι….Ήταν μπουρινιασμένος ο νίουδας ,κατηφής ,και ανάποδος ο πουνεντογάρμπης (ΔΝΔ)…Ο παλουκοκαύτης….Ξεμπουκάροντας από το μεγάλο απάγκιο…ΠΕΙΡΑΙΑ…άρχισε τα κουνήματα και τα καλωσορίσματα ,αλλά όχι έντονα να μας χαλάσει την μανιέστρα ,την διάθεση για λίγη μουσική και ατόφιο τραγουδάκι..
Θα μου πείτε πώς; Μα πολύ απλά με σκηνοθεσία, ενορχήστρωση και σενάριο δικό μου εντέχνως προσαρμοσμένο εις την δική μας κουνιστή παπορίσια σκηνή…Θα μου πείτε γιατί;; Σας αναφέρω ότι όλα χρειάζονται και όλα επιτρέπονται δια την διατήρηση της παρθενίας μας και όχι μόνο….ΖΗΛΟΦΘΟΝΕΣ…Πορεία ,προσοχή ,και πτερύγια ευστάθειας , δικλίδες ασφαλούς διαχείρισης και ταξιδιού .
Ήταν χειμώνας , σκοτείνιαζε και σώριαζε διαθέσεις αφειδώς κατάχαμα , και όλα τα εντός της ναυτικής πυροστιάς αρχίζανε νωρίς…Οι της ορχήστρας είχαν κουρδιστεί με ολίγον Ασύρτικο…..και το κελάδισμα δεν άργησε να αρχίσει με τραγούδια της όμορφης δικής μας-μου εποχής .Δεν μας ξεκούρδισε το πρόγραμμα ο καιρός και οι χορευτικές φιγούρες του γαρμπή….μας πρόσεξε ομολογώ στην διαδρομή και μας φόρτωσε με κέφι , ομορφιά και μας εναρμόνισε με το όλο περιβάλλον της νησιώτικης παρέας.
Πλησιάσαμε εις τα θαλάσσια περίχωρα της Σύρου θωρώντας αγνάντι τα λαμπιόνια της Πάρου που μας ανέμεναν και μας θωρούσαν αναλάμποντας από χαρά για καλωσόρισμα. Τι λέω ο τρελός;;;Μα ήτανε η εποχή που τους πηγαίναμε τα πάντα…ΚΑΙ ΤΙ ΕΝΝΟΩ…Συγγενείς , οικογένειες ,παιδιά , ξενιτεμένους ,εφόδια ,χαρές ,λύπες, και πιότερο;;; ζωή τον χειμώνα…ΝΑΙ ΖΩΗ ΣΤΗΝ ΜΟΝΑΞΙΑ ..ήντα νομίζετε φίλοι μου αναστενάρηδες ,Λονδίνο διέμεναν οι κατοικοεδρεύοντες ετού;; και σε όλα τα νησιά που θαλασσό διαβαίναμε;;ΓΙΑ ΑΝΟΙΧΤΕ ΤΗΝ ΤΕΦΤΕΡΑ ΣΑΣ ,ΣΚΑΛΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΘΥΜΗΣΗ ΣΑΣ….Είσοδος στο λιμάνι της Πάρου με μουσική και τραγουδάκι στα σαλόνια από τον μουσικό μας όμιλο που ομονόησε Θηραϊκά-Πυργιανά και εξιλεώθει ..Η καθιερωμένη διαδικασία από επιβίβασης επιβατών όρθιων και οχημάτων και απεριόριστα νυχτερινά φιλάκια στους καλόψυχους Παριανούς…
ΟΜΟΡΦΟΣ ΚΟΣΜΟΣ… Απόπλους και πορεία για Νάξο με τον καιρό καλοσυνάτο παραπλέομε την Πάρο και αγναντεύομε αναπολώντας τις ομορφιές της Νάουσας.. Απέναντι η Νάξος μας ανέμενε με άπλετο φωτισμό για την ομαλή μας προσθαλάσσωση, (πρόσδεση).. ήταν περασμένα μεσάνυχτα με ψιλοβρόχι ,αστραπές, βροντές και αφού έγιναν επακριβώς τα καθιερωμένα ,και επιβαλλόμενα, αποπλεύσαμε εύχαρίς για άλλους δίαυλους και αμπασές ..
Πορεία για Νιό και άραγμα στην γωνιά της γέφυρας για μια ανάσα…Αλλά μια φωνή γνωστή με περόνιασε με ξεκουτρούνιασε …ΓΙΩΡΓΗ ΜΟΥ…Η αγαπημένη μου κερά που σας είχα προαναφέρει σε άλλη διαδρομή ….ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΤΩΝ ΕΜΑΤΙΩΝ ΜΟΥ ΜΑΤΙΑ …Από την άλλη πορτοσά της Γέφυρας ….
ΚΑΠΕΤΑΝΙΕ ΜΟΥ.. Και ήντα να δω και ήντα να πρωτό αγκαλιάσω…θεέ μου πες μου στο αυτί ποια να πρωτό μουντάρω. Η δασκάλα της Δονούσας πήαινε στην Νιό μέχρι το Πάσχα εκεί να δείτε σεβασμό και άκρατο θαυμασμό που έδειχνε το κατακόκκινο μαγουλάκι της, και τα δακρυσμένα της ματάκια …Άντε να περισσέψει φιλί για αγκαλιές και αναστεναγμούς …ΑΝΤΕ ΝΑ ΔΕΙΣ Ο ΤΥΧΕΡΟΣ…Διαμαρτυρίες οι οφθαλμοί μου, έντονες και επίμονες….Κα βρε κλείσε τσι βλεφαρίδες σου για λίγο φαβατόσπορε για να θωρείς τα αποδέλοιπα μουράγια …ΗΜΑΡΤΟΝ ΠΩΣ ΝΤΑΓΙΑΝΤΑΣ ΗΛΕΕ Η ΓΡΙΑ….
Κάμοισα λίγο τα γαλανό κοκκινισμένα ματάκια μου και είδα όνειρα πολλά , μοναδικά και απονήρευτα…ΣΥΝΗΘΙΖΕΤΑΙ ΕΝ ΠΛΩ…Οι ταραξίες της μουσικής μας διαταραχής σιώπησαν για να γεμίσουν τις μπαταρίες τους και να ομορφύνουν. Ήταν μια όμορφη βραδιά ,ήταν ένα βάλσαμο ηρεμίας ,ήταν κάτι που δεν μπορώ και δεν επιτρέπεται να το ξεχάσω .
Απλά δεν παρλαρίσαμε με την Δασκάλα μας που δεν πήγε Νιό το μεσημέρι και περίμενε εμάς το βράδυ…Βέβαια κατοικοεδρεύοντας εις την πατρίδα του Τράμπ θα χαρεί να το ρουφήξει και να βουρκώσει καθαρίζοντας τα όμορφα ματάκια της η νεαρά….ΑΚΟΥ ΝΕΑΡΑ…Κατάπλους στην χειμωνιάτικη Νιό με ολίγη προσοχή και μαεστρία ,από επιβίβαση επιβατών ,οχημάτων και με πόνο η διδασκάλισσα μας αποχαιρέτησε…Το γερασμένο βασανάκι δίπλα μου….ΕΡΩΣ ΑΝΙΚΑΤΕ ΜΑΧΑΝ…η εάν επιθυμείτε…
ΕΡΩΣ ΘΕΡΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΠΑΠΟΡΙ…αναχώρηση για τα πάτρια εδάφη μεσάνυχτα και κάτι με τα ματάκια ανοιχτά και τους αποδέλοιπους στον ύπνο του δικαίου …Θα αγκυροβολήσω γραφικά εδώ υποσχόμενος ότι θα ολοκληρωθεί στο επόμενο γράφημα μου μέχρι Αστυπάλαια και επιστροφή στα πάτρια αρώματα .
Θα σας επισημάνω όμως ότι η περιγραφή του ομορφό ταξιδιού είναι μια τελετή αγάπης στα χρόνια μου ,στην εποχή μου , στην αμοιβαία αγάπη των νησιωτών σε μας και εμείς σε αυτούς και το κυριότερο στην εκτίμηση της προσφοράς μας στην δύσκολη εποχή της ακτοπλοΐας με τα τότε παποράκια…Μας αγάπησαν τους λατρέψαμε ,τους αγαπάμε και μας λάτρεψαν…ΑΜΟΙΒΑΙΑ ΤΑ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ…
