ΓΙΑ ΟΝΟΜΑ ΘΕΟΥ, ΚΑΝΤΕ ΚΑΤΙ!. ΘΑ ΧΑΘΟΥΝ ΖΩΕΣ!
ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΣΩΜΑΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΨΥΧΙΚΗΣ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗΣ ΟΙ ΕΚΑΒΙΤΕΣ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ
Πόσες ώρες, μπορεί να δουλέψει ένας εργαζόμενος;. Για πόσο καιρό;. Και εντάξει, σε μια “φυσιολογική” δουλειά. Όταν όμως έρχεσαι καθημερινά σε επαφή με τον ανθρώπινο πόνο, με τραυματισμένους νέους, με αίμα στην άσφαλτο, με ασθενείς στα όρια της επιβίωσης, με εγκυμονούσες που οι δύο ζωές τις οποίες συντηρούν, κινδυνεύουν. Με περιστατικά που ο απλός άνθρωπος, αρνείται και να ακούσει ακόμα, πόσο αντέχεις;.
Πόσα αποθέματα, δύναμης πρέπει να έχεις ο ίδιος και πόση αγάπη στοργή και κατανόηση η οικογένειά σου, ήταν ξέρουν πως εννιά φορές στις δέκα, το κουδούνισμα του τηλεφώνου δεν είναι για καλό;. Φανταστείτε να περιγράφατε, σε κάποιον αδαή, έναν άνθρωπο που εργάζεται 10 βάρδιες σε μία εβδομάδα. Δηλαδή, όχι απλά καθημερινά, αλλά κάποτε και δύο πλήρη ωράρια σε μια μέρα. “Αποκλείεται”, θα απαντούσε. “Ούτε τις εποχές των σκλαβοπάζαρων, δεν συνέβαινε, αυτό”.
Κι όμως, αυτό το σύγχρονο σκλαβοπάζαρο, λειτουργεί στη Σαντορίνη και μάλιστα με την πιο κρίσιμη και ευγενή, αποστολή. Οι δύο επίσημοι ΕΚΑΒίτες του νησιού, ξέχασαν τι θα πει προσωπική ζωή, οικογένεια, ανάπαυση και χαλάρωση.
Σου μιλούν και το μάτι τους, είναι συνεχώς καρφωμένο στο κινητό τηλέφωνο. “Από το Κέντρο Υγείας, είναι”, μάλλον πρέπει να φύγω”, σου λέει κι ας έχει λιγότερο από 2 λεπτά που σε συνάντησε. “Καλά, έχεις βάρδια;”, ρωτάς αφελώς. “Όχι, αλλά τι να κάνω;. Να αφήσω τους ανθρώπους στο δρόμο;”. Και φεύγει, με το κυπελλάκι του καφέ στο χέρι. Γιατί ακόμα και οι σερβιτόροι των καφετεριών, το έχουν μάθει: το πορσελάνινο φλιτζάνι του καφέ, είναι άπιαστη πολυτέλεια, για τους ΕΚΑΒιτες. Και φεύγει, αφήνοντας σύξυλη την οικογένεια και τους φίλους, που περιμένουν να τελειώσουν μια αρχινημένη κουβέντα.
“Μπορεί, να μην είναι περιστατικό” (έχεις μάθει και την ορολογία, μιλώντας μαζί τους), τολμάς να ψελλίσεις.
Και πάλι εκείνο το βλέμμα. “Καλά, αφού θες να ξέρεις. Αυτή τη βδομάδα. Από τροχαία μόνο, είχαμε καμιά δεκαπενταριά. Βάλε κι όλα τα άλλα. Τι λες, να είναι;”. Βάζει το ακουστικό στο αυτί. “Ναι, τώρα, σε δύο λεπτά είμαι εκεί”.
Πως λέμε “Σαντορίνη όλο το χρόνο;”. Κάπως έτσι. Δύο παιδιά του ΕΚΑΒ, που βρίσκονται στα όρια τους. Με συνεχείς εκκλήσεις, να καταλήγουν σε πομπώδη έγγραφα από τους “αρμοδίους”. Τους δόθηκε μια μικρή βοήθεια. Είναι αλήθεια. Με εντολή του Υπουργού Άμυνας, διατέθηκε το Ασθενοφόρο του Αεροπορικού Αποσπάσματος Θήρας. Το ασθενοφόρο και ο οδηγός. Αλλά, οι κανόνες είναι άκαμπτοι. Πρέπει το Κέντρο Υγείας, να διαθέτει δύο τραυματιοφορείς-νοσηλευτές. Ο έφεδρος ή μόνιμος οπλίτης, δεν έχει δικαίωμα, να φύγει από το τιμόνι. Ενώ οι ΕΚΑΒίτες, δεν είναι μόνο οδηγοί. Είναι τα πάντα. Το Κέντρο Υγείας, δεν έχει τραυματιοφορείς να διαθέσει. Άρα το δώρο, είναι άνευ αντικρίσματος και όλο το βάρος, πέφτει στους 2 ΕΚΑΒίτες και στο μοναδικό οδηγό του Κέντρου Υγείας.
Λίγο, φιλότιμο λιγότερο να είχαν και ΑΠΛΑ, θα ζητούσαν την εφαρμογή του νόμου. Δηλαδή το αυτονόητο για όλους τους εργαζόμενους της Επικράτειας. Και αν ήθελαν;. Μια αναρρωτική στο τσεπάκι. Αφού τους βλέπεις πως έχουν εξαντληθεί. Και οι “αρμόδιοι” συνεχίζουν το χαρτοπόλεμο.
Υπάρχει λύση;. Μια κάποια λύση, ναι. Τέσσερα παιδιά, έχουν βασική εκπαίδευση, νοσηλευτή, πέρασαν από σεμινάρια, έχουν κάνει εθελοντικές διασώσεις, έχουν συμμετάσχει ως πληρώματα ασθενοφόρων. Τους έδιναν κάποτε ένα μικρό ποσό, από τη χορηγία του Ιδρύματος Νομικού (Τελεφερίκ). Τώρα, η Διοίκηση του Κέντρου Υγείας (ή όποιος άλλος εμπλέκεται), τους έχει στο “περίμενε”. Προφανώς, μέχρι να εξοντωθούν πλήρως, να καταρρεύσουν ψυχικά και σωματικά τα παιδιά που με αυταπάρνηση δουλεύουν, ατέλειωτες βάρδιες.
Για όνομα Θεού!. Κάντε κάτι!. Μη σταματήσετε να διεκδικείτε, περισσότερο προσωπικό, αλλά δράστε άμεσα. Ακόμα και παράτυπα, παράνομα, ότι θέλετε. Απλά σώστε τις ζωές αυτών που κινδυνεύουν καθημερινά και κυρίως, σώστε αυτά τα ηρωικά παιδιά, που αν σας έλεγαν όχι- όπως δικαιούνται- θα τρέχατε και δεν θα φτάνατε. Μην τους ωθείτε στην κατάρρευση, γιατί τότε κανένας γραφειοκρατικός χαρτοπόλεμος δεν θα σας σώσει, από την κατακραυγή. Και κανένας που θα έχει χάσει κάποιο αγαπημένο του πρόσωπο, δεν θα παρηγορηθεί από τις πομπώδεις διαμαρτυρίες και τα πρωτοκολλημένα σας έγγραφα.
