ΒΙΝΤΕΟ: ΤΟ ΚΑΜΠΙΝΓΚ ΚΑΜΑΡΙΟΥ ΚΑΙ Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΣΠΑΣΜΕΝΟΥ ΤΖΑΜΙΟΥ

ΕΝΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΠΟΥ ΜΕΤΑΤΡΕΠΕΤΑΙ ΣΕ ΣΚΟΥΠΙΔΟΤΟΠΟ

Πριν πολλά χρόνια, μια αμερικανική εφημερίδα, είχε δημοσιεύσει άρθρο διαπρεπούς εγκληματολόγου. Το διάβασα και συνοψίζω, από μνήμης.

Φανταστείτε, έγραφε, πως υπάρχει, ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο. Κάποια μέρα, ένας πιτσιρικάς, σπάει, ένα τζάμι. Δεν αντικαθίσταται. Σπάει και άλλο τζάμι. Πάλι το ίδιο. Σπάνε όλα τα τζάμια. Αδιαφορία.

Στο τέλος;. Σπάνε οι πόρτες και κάθε λογής παραβατικοί συρρέουν, εκεί. Πώληση- χρήση ναρκωτικών. Υπάρχει ένας χώρος εγκατάλειψης. Αλλά και επώασης, παραβατικότητας.

Πάμε τώρα στο Κάμπινγκ Καμαρίου. Ένας χώρος που έγινε με αγώνα. Με δουλειά σκληρή. Εγκαταλείφθηκε. Ερήμωσε. Και ξαφνικά ένα μυστήριο ταμείο, που επέβαλλαν οι δυνάστες, δανειστές μας, είπε πως είναι δικό του. Και είναι προς πώλησιν.

Ε, λοιπόν δεν είναι. Είναι κοινωνικός χώρος. Είναι της κοινότητας (όχι με το νομικό όρο, αλλά με την έννοιά της συμβίωσης, ανθρώπων σε μια περιοχή).

Και θα διεκδικηθεί. Ήδη, η Τράπεζα Αίματος Σαντορίνης, πήρε ένα από τα κτήρια. Ναι. Με το «έτσι θέλω». Δικό της είναι. Κάποιοι πολέμησαν να το φτιάξουν. Να κάνουν μια όαση στο Καμάρι. Ο Δήμος, ανταποκρίθηκε κάνοντας κάποιες βασικές επισκευές. Μπράβο.

Όμως η υπόλοιπη έκταση, δεν έχει απλά μαύρα χάλια. Είναι το «σπασμένο τζάμι». Μέχρι ψησταριές έχουν στηθεί. Και σε συνδυασμό με τα ξερόχορτα και τα σκουπίδια, η πυρκαγιά, δεν θα είναι έκπληξη.

Τώρα, λοιπόν, ο χώρος, να γίνει κοινωνικός χώρος. Αναψυχής και ανάσας. Με φροντίδα και ασφάλεια. Διεκδίκηση. Κι αν χρειαστεί η κοινωνία της Σαντορίνης, να το πάρει γιατί της ανήκει.