ΒΕΝΤΕΜΑ:ΤΟ ΦΕΡΕΝΤΙΝΙ, ΑΚΟΝΙΣΜΕΝΟ ΣΤΙΣ ΜΑΥΡΟΠΕΤΡΕΣ

ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΣΑΚΙ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΑΡΖΕΝΤΑ

 

 

 

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΑΡΖΕΝΤΑΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ, Τ. ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΠΥΡΓΟΥ-ΚΑΛΛΙΣΤΗΣ

Ωωωωω Βεντέμα ήλθε βρε παιδιά και πάρτε το χαμπάρι θα πάρω την ψιλή κρανιά να κάτσω στο μουλάρι…άσμα ασμάτων την εποχή της βεντέμας ,με το μοναδικό ,μεθυστικό άρωμα της ,την εποχή που η μυρωδιά από τον μούστο απλωνόταν σε όλη την θηραϊκή γη και προκαλούσε το εναρκτήριο λάκτισμα για τραγούδι καβάλα στον γάιδαρο γυρίζοντας  από το ξεφόρτωμα των σταφυλιών..Μαντηλαριά και ασύρτικο  ,βουδόματο και αθύρι  επρόβαλε η αγάπη μου από το παραθύρι …..

 

ΣΤΟΝ ΓΥΡΙΣΜΟ γιατί στον πηγαιμό παρηγοριά  της κούρασης ήτανε η κρανιά  και η ουρά του τελευταίου γάιδαρου στις κακοτράχαλές των ριμιδιών της τότε εποχής. Η προετοιμασία της βεντέμας  ήταν μια ιεροτελεστία για τους αγρότες και τις νοικοκυρές ,για όλους που ζούσαν από την σοδειά  των σταφυλιών και μετέπειτα κυρίως με το κρασί που ήβγαζαν και πούλαγαν παντού…

 

Ενθυμούμαι πολλά από αυτή την ιεροτελεστία  της βεντέμας  ,ενθυμούμαι και μένουν αναλλοίωτα στις θύμησης μου το δισάκι γιατί ούτε σβήνονται ,ούτε ξεχνιούνται και βέβαια δεν χάνονται και δεν θα χαθούν ποτέ.. Τα κούτσουρα  τα μαυρό αραχνιασμένα του χειμώνα.. ΟΙ ΑΜΠΕΛΙΕΣ.. αρχίζουνε να ντύνονται νυφούλες  την άνοιξη δειλά ,δειλά με προσοχή και επιμέλεια  με τίς πράσινες  αχαλίνωτες από ομορφιά φορεσιές  κρατώντας τα χρυσοποίκιλτα δωράκια του καλοκαιριού…ΣΤΑΦΥΛΙΑ.. προσφέροντας  στους ανθρώπους τους  ,που φρόντιζαν τα πάντα…γεύση ,άρωμα ,και κρασάκι άσπρο ,μαύρο ,γλυκό μοναδικό ,γλυκό του κουταλιού ,σταφίδες και απόλαυση μοναδική από την γεύση και το άρωμα τους  ,σε όλα αυτά μοναδική και ακριβοθώρητη..

 

 

ΕΑΝ  ΑΥΤΟ  ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΛΟΓΙΑ  ΤΙ ΕΙΝΑΙ;;;;;…αυτό εμείς  οι δόκιμοι στεριανό περπατητές της τότε εποχής τα ζήσαμε ,γιατί χωρίς  να ξεχνιόμαστε ζούσαμε από όλα αυτά πουλώντας τα σταφύλια και όσοι μεράκι είχανε και το κρασάκι το μοσχοβολιστό…Και όταν ξεβεντεμίσουμε και πλύνω τα κοφίνια θα πάρω την γυναίκα να πάω στην Αθήνα…ήλεαν οι αγωγιάτες με συνοδεία  μουσικής  από τα κουδούνια των γαϊδάρων που οργιόστολοι  και καλοταϊσμένοι για να αντέχουν τις ανηφοριές μετέφεραν τα σταφύλια  στην κάναβα…Κα βρε Γιώργη φέρε τα κτήματα…ΤΑ ΓΑΙΔΟΥΡΑΚΙΑ….να αρχίσουμε το κουβαλειτό  και κάνε τον σταυρό σου…Πρόσταγμα .εντολή ,επιθυμία ,έναρξη της διαδικασίας της μεταφοράς  των σταφυλιών για τα αποδέλοιπα…Μια απεικόνιση της όμορφης θεατρικής φυσικής παράστασης όσο μπορώ θα  σας αφηγηθώ που ξεκίνησε από την εποχή που βγήκε η αμπελιά και το κοφίνι χωρίς σεναριογράφο και φυσικά μηδέποτε με σκηνοθέτη και ενδυματολόγο…ΑΓΑΠΕΣ  ΜΕ ΕΝΝΟΗΣΑΤΕ;;Το τρυγητό η άρχισε και κόβγουνε σταφύλια κι όντες αποτρυήσουμε θα πάμε στην Αθήνα…Το σκουφί ,η τραγιάσκα ,η ψάθα ,η μαντήλα και ένα κλαδί από αμπελιά για ολίγη φυσική δροσιά μέχρι να μαραθεί ,να ξεραθεί και να αλλαχθεί…

 

Το φερεντίνι ακονισμένο στις μαυρόπετρες και στα πουριά γινότανε και αυτό ένα χρήσιμο εργαλείο μαζί με το καλάθι από αλιαργιά και σπάνια από καλάμι ,μαζί με τις χοντρές τις κάλτσες τους οι γυναίκες  ,τα παιδιά και ξυπόλητοι οι άντρες που μαζί με τα ζωνάρια τους από πλεκτό που κρατούσε την μέση  τους  ,και το σουρλί το πολυκαιρισμένο…ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΟΛΙΓΟΝ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ… Από φαϊ  γινότανε μοναδικές γευστικές  ομορφιές που ήφιαχναν οι γιαγιάδες στην παρασχιά  και στο φουρνί  την τότε εποχή ..Βέβαια υπήρχε κολατσιό με κουλούρα και χλωρό ,με ολίγες ντοματούλες θηραϊκής προέλευσης και περισυλλογής με το άρωμα τους .Υπήρχαν και αντωνιαρίσματα στην διαδικασία ,πολλά χαμόγελα .αχνά κουνήματα χωρίς εμφανή σωματικά σημεία που δεν προκάνανε οι θυληκές  οι όμορφες  να μοστράρουν και να διεκδικήσουν λεβεντόκορμα νεανικά κορμιά ,γεμάτα με πάθος για συνύπαρξη και ανθρώπινη ευλογία…

 

 

Όλη αυτή η διαδικασία είχε προορισμό τα πατητήρια και τις κάναβες ,είχε κατάληξη τον μούστο ,την θεσπέσια έντονη μοναδική μεθυστική ομορφιά και μετέπειτα τον άκρατο οίνο τον περιζήτητο και μοναδικό …Άρωμα, γεύση .χρώμα ,και συστατικά μοναδικά ….Υπήρχαν και απώλειες ψυχό  πονετικές που απεικονίζεται στα λόγια του παθόντος….Κατάλαβα τα λόγια σου πως είναι μπερδεμένα και εάν αγαπήσεις άλλονε δεν είναι σαν και μένα ….ΠΟΝΟΣ…..

 

Δεν νταγιαντίζω μάτια μου με τα πεισματικά σου με έκαψες ,με φλόγισες με τα καμώματα σου….Η  όλη διαδικασία ήταν μια πανδαισία ομορφιάς και ψυχικής ηρεμίας μοναδική ,ήταν ένα σχολείο που εάν υπήρχε επιμέλεια και αγάπη ένοιωθες και μάθαινες πολλά απαραίτητα για την μετέπειτα ζωή μας .Μπορούσα να γράψω πολλά ,μπορούσα να εξιστορήσω και να προσωποποιήσω τα πάντα .απλά θα αρκεστώ σε αυτά που έζησα την εποχή μου ,με την τότε αγνή και αθώα ματιά…ΜΕ ΕΝΝΟΗΣΑΤΕ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΑΤΕ;;;;;;…..

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *