Το Vinsanto 1947 του «Estate Argyros” κατέκτησε τον μέγιστο θαυμασμό των ειδικών
Το εντυπωσιακό 100/100, τον υπέρτατο βαθμό τελειότητας δηλαδή, απένειμε το κορυφαίο οινοφιλικό περιοδικό Robert Parker Wine Advocate, στο Vinsanto 1947 του «Estate Argyros».
«Τι προνόμιο είναι να δοκιμάσεις αυτό το κρασί. Το δείγμα από βαρέλι, από το Κτήμα Αργυρός 1947 Santorini Vinsanto που θα κυκλοφορήσει σύντομα, είναι ένα όνειρο», γράφει η οινογνώστρια και εξειδικευμένη αρθρογράφος -συγγραφέας Μόνικα Λάρνερ, για να προσθέσει: « Το κρασί χαϊδεύει τον ουρανίσκο με έναν άπειρο συνδυασμό γλυκύτητας, φρεσκάδας και μεταξένιας υφής».
Αντίστοιχη τιμή, έχουν γνωρίσει τόσο λίγες ετικέτες του κόσμου, που μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Φυσικά, πρόκειται για τη μέγιστη διάκριση, σε ελληνικό οίνο. Γράφει η Λάρνερ : «Ο καρπός ξηραίνεται κάτω από τον ήλιο για περίπου δύο εβδομάδες και το κρασί υποβάλλεται για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα σε βαρέλι (ακολουθώντας τα πρωτόκολλα οινοποίησης Vinsanto Late Release του κτήματος). […] εισάγει επίσης μια ιδιαίτερα λουλουδάτη πλευρά με το τσάι ιβίσκου ή τριαντάφυλλου, με την πικρή γεύση που συνοδεύει αυτά τα αφεψήματα. Ολοκληρώνεται με τις ζαχαρένιες αισθήσεις του μπακλαβά με την ψημένη κρούστα και τον χαλβά σουσαμιού. […] Αυτό το κρασί υπάρχει σε πολύ μικρές ποσότητες, αλλά όλα τα σταφύλια είναι του τρύγου του 1947 και αντιπροσωπεύουν μια επιλογή από τα καλύτερα ενός αμπελώνα στην Επισκοπή. Αυτό ήταν το πρώτο vintage που φτιάχτηκε και τα Vinsanto από αυτό το κτήμα θεωρούνται “ευαίσθητα στο vintage”. Γενικά, αυτά τα κρασιά παλαιώνουν σε ρωσικά, γαλλικά και αυστριακά δρύινα βαρέλια διαφόρων διαστάσεων (από 550 λίτρα έως 2.000 λίτρα) που βρίσκονται στην παλιά «κάναβα» . Δεν χρησιμοποιείται καινούργιο ξύλο επειδή η διαδικασία επιδιώκει τη βοήθεια του οξυγόνου για να οδηγήσει στο γευστικό προφίλ του κρασιού».
Ο Ματθαίος Αργυρός, συνεχιστής της οικογενειακής παράδοσης, γράφει σε ανάρτησή του:
«Vinsanto 1947 100/100 από το Robert Parker Wine Advocate
Το πρώτο ελληνικό κρασί που καταλαμβάνει τέτοια βαθμολογία και αυτόματα συμπεριλαμβάνεται ανάμεσα σε κρασιά θρύλους που έχουν λάβει τη συγκεκριμένη διάκριση, όπως το Chateau d Yquem, το Pingus, το Petrus, το La Tache, το Monfortino. Μια συγκινητική στιγμή για το ελληνικό κρασί, τα Vinsanto, τη Σαντορίνη και το Κτήμα Αργυρού.
Και τι δεν περνάει από το μυαλό μου από την Πέμπτη το βράδυ όταν ανακοινώθηκαν οι βαθμολογίες της Monica Lerner στο Robert Parker Wine Advocate. Πόσες αναμνήσεις από τα παλιά χρόνια που ζούσε ο παππούς μου και ο πατέρας μου. Τα λιασίματα των σταφυλιών κάτω από τον καυτό ήλιο και την αλμύρα του Αιγαίου Πελάγους να δέρνει μαζί με τα μελτέμια τις συρρικνωμένες ρώγες. Τα αναπολώ με χαρμολύπη εκείνα τα καλοκαίρια και θυμάμαι ότι είχα αγαπήσει παράφορα τα Vinsanto και τον τρόπο παραγωγής τους καθώς μου φαινόταν αδιανόητο, πώς κάτω από τόσο αντίξοες και ακραίες συνθήκες, παράγονται τόσο φινετσάτα και «παράλογα» όμορφα κρασιά. Κρασιά πολύπλοκα και… άφθαρτα στον χρόνο.
Τα Vinsanto είναι ραμμένα πάνω στην κληρονομιά του Κτήματος Αργυρού. Στην παλιά μας κάναβα διατηρούμε βαρέλια με Vinsanto από το 1947 και από άλλες χρονιές σταθμούς. Πλέον είμαστε σε θέση να σας ανακοινώσουμε ότι η ζωντανή ιστορία μας, το οικογενειακό μας κειμήλιο, σε λίγο καιρό θα είναι διαθέσιμο τόσο στην ελληνική αγορά όσο και στην αντίστοιχη του εξωτερικού, καθώς έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό δυναμικά η εμφιάλωσή του.
Μέσα στη συγκίνησή μας όμως για το Vinsanto 1947, δεν πρέπει να ξεχνάμε και το Vinsanto 1974 που έλαβε επίσης το μυθικό 98/100. Απίστευτο και αυτό. Όπως και όλα μας τα κρασιά που δοκιμάστηκαν από την Monica Larner και πήραν όλα πάνω από 94 βαθμούς:
Estate Argyros Santorini Assyrtiko,
Cuvee Evdemon,
Cuvee Gerontampelo,
Cuvee Monsignori,
Pure,
Vinsanto First Release,
Vinsanto Late Release.
Όλα μα όλα διακρίθηκαν.
Ειδικά αυτές τις μέρες, δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε τους ανθρώπους που μπροστάρηδες και θεματοφύλακες μιας παράδοσης δημιούργησαν κάτι τόσο σπουδαίο. Που αντιμέτωποι με ένα σωρό εμπόδια κατάφεραν το ακατόρθωτο και το παράδοξο, ώστε εμείς σήμερα να βαδίζουμε στα ίχνη τους και να μην σηκώνουμε πίσω μας σκόνη.
Μπαμπά, παππού. Αυτό είναι για εσάς».