ΤΟ ΨΩΜΙ ΠΟΥ ΚΑΤΕΙΧΑΝ ΟΙ ΠΡΟΥΧΟΝΤΕΣ, ΗΤΑΝ ΠΙΟΤΕΡΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ
ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΣΑΚΙ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΑΡΖΕΝΤΑ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΑΡΖΕΝΤΑΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ, Τ. ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΠΥΡΓΟΥ-ΚΑΛΛΙΣΤΗΣ
Το επεδίωξε ασθμαίνοντας ο νεανίας ,πετυχαίνοντας με ,με την σφεντόνα ξεσαμάρωτο και έτοιμο για το φόρτωμα των πλυμένων κοφινιών από τον μούστο ,και πανέτοιμο για όλες τις δουλειές ,που είναι πολλές ,και διανθισμένες με μπόλικο ανάλατο ιδρώτα καλοκαιριάτικα.. Πήγα δίπλα…ΣΤΟ ΚΟΦΙΝΙ ΝΑ ΚΟΦΙΝΙΑΣΤΩ…από το δικό μου Ηγουμενείο στον πλούσιο ανθόκηπο ,με όμορφα καλούδια…ΦΡΟΥΤΑ…για εφόδια φρέσκα όμορφα ,λαμπερά, μοναδικά…
Χωρίς ψαχουλό ψάξιμο πολύ ,φορτώθηκα και έφυγα γεμάτος από γεύσεις φρούτων , ΝΙΟΤΗΣ και όμορφης ΨΥΧΙΚΗΣ ομορφιάς…Με περίλουσε όμως ο νεανίας με έντονες ,εκθαμβωτικές ,διερευνητικές ματιές ,γεμάτος απορίες για τα γραφόμενα μου σχετικά με τους νέους που γραφό χάραξα προχθές ,για τα παιδιά ,τα νιάτα και τα τρεχούμενα ,τρεχάμενα της τώρα εποχής..
Κύριε Γιώργο….ΑΚΟΥ ΚΥΡΙΕ…IL CAPITANO..ΝΑΙ.. σε σέβομαι πολύ το διαισθάνεσαι νοιώθω ,σε μελετώ ,δεν σε διαβάζω μόνο…ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΝΑ ΣΕ ΧΟΡΤΑΣΩ ΝΑ ΧΑΡΩ ,ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΛΙΓΑΚΙ ΦΩΣ ΝΑ ΠΑΡΩ…πες μου μια κουβέντα ,να μπούμε στο ζουμί να σας χαρώ…
Με βρήκε ,χαμογελαστό και εύχαρι ο μικρός ..ΕΙΠΑ ΑΚΟΥΣΤΕ ΜΕ ΗΝΤΑ ΠΑ…Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΜΥΡΩΔΙΑ ΝΕΕ ΜΟΥ….Ο νέος αποσβολώθηκε , έσκυψε το κεφάλι ξανοίοντας με θαρρετά και μου απάντησε αχνά γλυκό χαμογελώντας…ΤΗΝ ΑΓΑΠΑΤΕ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ CAPTAIN;;;και εννοούσε-σα, για την μεγάλη μας αγκαλιά την ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ ΜΑΣ -ΜΟΥ….
Άκουσε παλληκάρι μου περιχαρή και ευσυγκίνητο ,γροίκαμε με περίσσια προσοχή και αφοσίωση χωρίς να ξεφεύγει η προσοχή σου και η καλή σου ακοή ,από την πορεία μας -μου ,ούτε γραμμούλα της μοίρας please πολύ please…Αποπλεύσαμε λοιπόν τότε νεανία μου ,χωρίς πραμάτεια και συμπράγκαλα πολλά ,χωρίς πυξίδα ,βατραχοπέδιλα και χαραγμένο προορισμό ,χωρίς διαφώτιση και ξέφωτο σημάδι προορισμού ,χωρίς δραχμούλες και απαστράπτοντα αυτοκίνητα με αρώματα και αερισμούς …Νέε μου αναχωρήσαμε ,αλλά για πού;;;για που η ζωή μας πήγε;;; για που αράξαμε και νοιώσαμε τον ίσκιο της μετέπειτα πορείας ;;; για πού χωρίς ερμήνευμα από τούς εντεταλμένους της ζωής μας αλλά και της κοινωνίας μας…
Και άκουσε με, το ψωμί που κατείχαν οι προύχοντες ήταν το πιότερο δικό μας ,τα ρούχα που είχαν στα σεντούκια τους ,ήταν πολλών φτωχών που φόραγαν τσουβάλια ,και το λουστρίνι παπούτσι που θωρείς χωρίς να το φοράς ήταν δικό μας ,και οι οβολοί οι χρυσοί ήταν από την λάθος αριθμητική που έμαθαν οι ΜΗ εκκολαπτόμενοι του ΠΥΘΑΓΟΡΑ…ΑΛΙΕΥΘΕΝΤΑ από τον Βασίλειο της Καισαρείας διανθισμένα με δενδρολίβανο και ρίγανη …
.Και μη μού πει κανείς ότι τα Χριστούγεννα της τότε εποχής, δεν έφαγε κοτόπουλο αντί για κατσικάκι ,που το έστειλα οι δικοί μας στα αφεντικά τους στην ΑΘΗΝΑ…ΟΠΟΙΟ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗ ΜΟΥ ΒΛΑΣΤΑΡΙ ΞΕΧΑΣΤΗΚΕ ,ΟΔΟ ΚΑΙ ΑΡΙΘΜΟ ΓΝΩΡΙΖΕΙ…Ποιοι ; Που και γιατί;;; δυο αντρικά μακροσκελή κάτω φθόρια ,δυο πολυκαιρισμένα φανελιά και ένα Σουρλή για τις γιορτές ,με ένα παλιό που υπήρχε στην ντουλάπα αμπάλωτο …Σύξυλος ο νέος ,κόκκαλο ο μικρός από τα δυσκολό λεγόμενα μου ,κάγκελο ο νεανίας που έζησε σε άλλη γωνιά ,άλλες χρονιές, άλλες εποχές έχοντας πάντα παντεσπάνι ..
Παλληκάρι μου αυτή ήταν η ζωή μας τότε ,αυτή είναι η ζωή μας-σας τώρα, μετά από τα απρόσμενα καμένα κάστανα που κάηκαν από όλους μας ,γιατί ήταν πάντοτε μπόλικα χωρίς φροντίδα και περίσσια προσοχή στην κατανάλωση και ΧΩΡΙΣ μεγάλη προσοχή στο κάρβουνο…ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΜΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΑΣ ΜΕΤΑΒΕΙ ΤΑΧΙΣΤΑ ΕΙΣ ΠΑΡΙΣΙΟΥΣ ΓΙΑ ΚΑΦΕ……Και παρακαλώ τους διαφωνούντες με την γραφική μου τρέλα ,και την γραφικότητα μου..
ΠΟΛΥΚΑΙΡΙΣΜΕΝΟ ΑΛΛΑ ΠΑΝΤΟΤΕ ΝΩΠΟ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ… ειπωμένο από μέγιστο ΑΡΧΟΝΤΑ ..εάν δεν εάν ,άμεσα άλλο παράθυρο ,άλλη θωριά ,άλλη πετριά με κισηρόπετρα ,και σε άλλο μετερίζι για ξαλάφρωμα της ψυχικής του ηρεμίας….Απλά πολλές μα πολλές φορές ταξίδευα με απαγορευτικό όχι μαγικά ,αλλά πολύ, πολύ ναυτό επαγγελματικά…ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΩ ΠΟΤΕ ΦΟΒΗΘΕΙ ΓΙΑΤΙ ΣΕΒΟΜΟΥΝΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΠΙΟΤΕΡΟ ΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ…
Άρα και στο πλεούμενο της στεριάς ο σεβασμός και η μελέτη είναι δεδομένα…Εάν με καταλάβατε ΕΤΟΙΜΟΣ….Εάν όχι ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΟΙ χωρίς πυξίδα …
