ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ

ΜΝΗΜΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ ΠΟΥ ΜΕΝΟΥΝ ΑΝEΞΙΤΗΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΞΕΝΟΥΣ

  Ήταν κάποια χρόνια…. Είχαν άρωμα και δεν είχαν όλα παραδοθεί στο χρήμα. Ο ξένος, ήταν ξένος, γι αυτό έπρεπε να γιορτάσει μαζί. Ήταν κάτι παραπάνω από μουσαφίρης. Ήταν καλεσμένος. Δεν ήταν μια κράτηση, μια πιστωτική κάρτα κι ένας αριθμός διαβατηρίου. Τις μέρες της γιορτής, ήταν μέλος της οικογένειας. Δεν ήταν πελάτης, αλλά φίλος από καρδιάς. Κάπως έτσι φτιάχτηκε, ο ελληνικός τουρισμός. Όχι από απρόσωπες υπηρεσίες, αλλά από ειλικρινή διάθεση προσφοράς και βαθιά αίσθηση της ανθρώπινης επαφής.

  Η Ιστορία, που ακολουθεί, είναι χαρακτηριστική. Μια οικογένεια φιλοξενεί και οι φιλοξενούμενοι τριάντα χρόνια μετά, θυμούνται αυτό το πρωτόγνωρο αίσθημα, με δέος και αγάπη. 32 χρόνια, μετά οι “ξένοι” συνεχίζουν να κρατούν σαν θησαυρό στην καρδιά τους αυτήν την εμπειρία, για μια οικογένεια που τους καλωσόρισε, τους δέχτηκε και γιόρτασε μαζί τους. 

Ο Πρόλογος του Γιώργου Κατσίπη

  Ήταν Τρίτη  26 Φεβρουαρίου βράδυ όπως κάθε βράδυ στο γραφείο μου με χαλαρή μουσική διαβάζοντας όλα τα μηνύματα των πελατών μας από όλο τον κόσμο, ξαφνικά αντικρίζω ένα μήνυμα με συνημμένα αρχεία όπου με μεγάλη περιέργεια και ανυπομονησία το ανοίγω και βλέπω ένα κείμενο και παλιές φωτογραφίες από την οικογένεια μου, εκείνη την ώρα μένω έκπληκτος και βαθύτατα συγκινημένος.  Καθώς διάβαζα το κείμενο ένα δάκρυ κύλισε στο πρόσωπο μου, με γύρισε πίσω σε αυτά τα ωραία και αγνά χρονιά της Σαντορίνης που λίγο έζησα στην παιδική μου ηλικία και δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ. Όταν συνειδητοποιείς ότι η ελληνική φιλοξενία  που προσφέρεις τόσα χρόνια αλλά και σήμερα στους πελάτες σου όντως προέρχεται από αληθινές ρίζες των προγονών σου είναι πραγματικά ένα μοναδικό συναίσθημα που ταυτόχρονα σου δίνει δύναμη να συνεχίσεις αυτήν την μοναδική ιστορία. 

Αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να μην είχαν εκπαίδευση και γνώσεις αλλά είχαν τον τρόπο να συνεννοηθούν και να περάσουν καλά αυτό ήταν και είναι η ελληνική φιλοξενία. 

Πάμε λοιπόν να ακούσουμε αυτήν την ιστορία αυτών των ανθρώπων που μετά από 32 χρόνια θυμούνται και εξιστορούν μια που βρισκόμαστε και σε πασχαλινές μέρες.

32 χρόνια μετά.

Γράφουν οι

Tony & Greet Peirsman-De Vuyst από το Βέλγιο. 

Ήταν 10 Απριλίου του 1988 Παραμονή του Πάσχα στην Ελλάδα με αναχώρηση από το λιμάνι του Πειραιά για την Σαντορίνη.

Μετά από 10 ώρες ταξίδι φτάσαμε στο λιμάνι της Σαντορίνης όπου αντικρίσαμε μια άγρια φυσική ομορφιά,  άνθρωποι με ταμπέλες ‘’Room to let’’ να τραβιούνται μεταξύ τους ποιος θα μας πρωτομιλήσει.

Πήγαμε προς στα λεωφορεία όπου και ανεβήκαμε στην πόλη τα λεγόμενα ’’Φηρα’’ εκεί ένας φιλικός νεαρός λεγόμενος Μαρίνος μας πλησίασε και μας ρώτησε αν θέλουμε δωμάτιο να μείνουμε, η λεγόμενη άγρα πελατών τότε στα ελληνικά νησιά.

Μας πήγε με τα πόδια  στο οικογενειακό του χώρο όπου εκεί αντικρίσαμε την γυναίκα του την Κυρία Ευγενία με ένα τέλειο αληθινό χαμόγελο να συγυρίζει τα δωμάτια, ήμασταν 6 άτομα και πήραμε τρία δίκλινα δωμάτια.

 Το πρωινό του Πάσχα η οικογένεια τους μας προσκάλεσε στο Σαντορινιό γλέντι τους όπου μας υποδέχτηκαν λες και μας ήξεραν χρόνια μια ελληνική φιλοξενία όπου πραγματικά μέχρι σήμερα δεν πρόκειται να την ξεχάσουμε ποτέ το Σαντορινιό κρασί τα παραδοσιακά μεζεδάκια ο νησιώτικος χορός στα θερινά μπαλκόνια της γειτονιάς μέχρι πρωίας όπου και εκεί κοιμηθήκαμε για λίγες ώρες και μετά ξυπνήσαμε να πάμε στα χωράφια τους όπου εκεί ο μπάρμπας Ρουσσετος μας έδειξε τι καλλιεργεί το τοπίο σε έκανε να ξεχνάς τα πάντα, Αχ αυτές οι ελληνικές παραδόσεις George δεν υπάρχουν πουθενά μέχρι σήμερα λησμονούμε την Ελλάδα και ποτέ δεν θα ξεχάσουμε αυτό που ζήσαμε και νιώσαμε μέσα μας.

Μπορεί να είναι μια σύντομη ιστορία αλλά τα συναισθήματα την κάνουν τόσο μεγάλη και σπουδαία καθώς και οι φωτογραφίες είναι πραγματικά αυτό που λένε μια εικόνα χίλιες λέξεις…

 Ο γιος της οικογένειας σήμερα Γιώργος Κατσίπης συνεχίζει την οικογενειακή ιστορία και μοιράζεται με όλους την αυθεντική Σαντορινια φιλοξενία από τις αληθινές ρίζες των προγόνων του. Ο Γιώργος προσφέρει μια νέα εποχή φιλοξενίας με την προσωπική του επαφή, η αγάπη του για την κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική και η φιλόξενη στάση του είναι μερικά μόνο από τα στοιχεία που τον κάνουν οικοδεσπότη με όραμα να κάνει κάθε επισκέπτη να αισθάνεται ότι έφτασε στο Σαντορινιό του σπίτι όπου ένας νέος φίλος περιμένει να μοιραστεί την αγάπη του για το νησί του και την αυθεντική φιλοξενία της Σαντορίνης!”.