ΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΗΣ ΛΗΘΗΣ

ΑΠΟ ΤΙΣ ΓΟΝΥΚΛΙΣΙΕΣ ΣΤΙΣ ΝΤΑΛΙΚΕΣ, ΣΤΟΥΣ ΑΝΕΞΟΔΟΥΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ

Φωτογραφία: Ιπποκράτης Αλεξίου

Είναι ανόητο να εξηγείς την παράνοια, με κριτήριο τις δικές σου νευρώσεις. Αλλά μερικές ανοησίες, πρέπει να τις διαπράττεις, αλλιώς σου φορτώνονται. Σε απομυζούν. Βαθαίνουν τις νευρώσεις σου. Τις κάνουν ανίατες. Και φυσικά δυσβάστακτες. Αλλά… μερικές φορές η πραγματικότητα είναι ίδια, ακόμα και αν την κοιτάζεις από διαφορετικές πλευρές. Τα κάγκελα ενός κελιού, έχουν την ίδια θέα και για τους απέξω και για από τους μέσα. Μόνο οι περιοριστικοί τοίχοι, αλλάζουν. Για τον έναν απόδραση, για τον άλλο βηματισμός προς τα πίσω και απλός περίπατος στο κοντινότερο πάρκο. Εκτός, αν μέσα από τα κάγκελα, είναι κάτι που φοβάται, βδελύσσεται ή λαχταρά την ασφάλεια που ονειρεύεται να σπάσει- “σε αγαπώ και σε βδελύσσομαι, πειρασμέ μου πεντάμορφε”, έχει γράψει ο υπέροχος Καραγάτσης.

Ιδίως όταν θυμάσαι τα “γλέντια”, όταν τη μια μέρα οριζόταν Διοικούσα Επιτροπή του Κέντρου Υγείας Θήρας και μετά από 2 μέρες ανακοινωνόταν άλλη. Έτσι!. (ξεχνάμε, έτσι;). Όταν ο πόλεμος γι αυτή την ασήμαντη θέση ( αλλά με πολλές ψήφους, γιατί ο πόνος, δίνει ψήφους) ήταν ανελέητος. Λοιπόν, όταν κάποιος αυτοεξορίζεται από το βασίλειο της μνήμης, πρέπει να βάζει και ταμπελάκια στα πράγματα για να τα θυμάται. Μμμμμ… κάπου το έχω διαβάσει αυτό το τελευταίο. Στα Εκατό χρόνια μοναξιάς, ίσως.;. Μπαααα… Σε έρωτες στα χρόνια της… ποιας είπαμε;. Μπααα. Δεν ενθυμούμαι καλώς. Καιρός να αυτοεξοριστώ από τη μνήμη. Είναι βολικό το βασίλειο της λήθης. Όπως επίσης και της αποχής από από τη βολικότητα του ίντερνετ. Την αναδίφηση σε προσωπικά αρχεία. Το σκάλισμα παλιών χαρτιών. Την ψηφιακή μνήμη -αδυσώπητη μεν, αλλά απευκταία για την ώρα.

Αν λοιπόν. Αν … Ζούσα χωρίς την πολυτέλεια των ψηφιακών ευκολιών. Της τεχνολογίας. Των αδυσώπητα ωμών καταγραφών. Της έλλειψης γραπτών τεκμηρίων. Που θα ακούμπαγα την ανάγκη μου για μερικές μικρές αλήθειες;. Μα στην αδέκαστη πλαδαρότητα της μνήμης, φυσικά. Η οποία είναι απατηλή. Τόσοι περισπούδαστοι ουλεμάδες της αλήθειας με την επικύρωση της λαϊκής ψήφου (προγενέστερης, αλλά πάντως επικυρωτικής), σε διαψεύδουν.

Δια ταύτα και για να μην σας παιδεύω άλλο, επειδή έχω και τη σαρκοβόρα ιστοσελίδα, να απαιτεί φρέσκες ειδήσεις. Ότι ξέρατε. Ότι ακούσατε. Ότι ψυχανεμιστήκατε τόσα χρόνια για το Νοσοκομείο ή ήταν ψέματα ή είχαν δυσανάγνωστες υποσημειώσεις. Αλλά και για πολλά άλλα ζητήματα. Δρόμοι. Λιμάνια. Παιδικές χαρές. Ξεχάστε. Μπείτε στο ληθαργικό σύμπαν της ιδιωτείας.

Και ότι διαβάζετε εδώ είναι ψέματα. Το είπε και κάποιος Επιμενίδης ο επιλεγόμενος Κρης. Και χρειάστηκε πολλοί σοφοί να στραμπουλήξουν τους νευρώνες τους για αιώνες (κάνει ρίμα, έτσι) προκειμένου να δώσουν κάτι σαν απάντηση. Που δεν δόθηκε ποτέ!. Γιατί οι ψεύτες, είναι πάντα οι άλλοι ή όλοι. Εν προκειμένω πάντως, σίγουρα η Santonews. Άνευ, επαρκών αποδείξεων. Αλλά ποιός νοιάζεται για αυτές. Αρκεί να είναι αρεστές και βολικές οι υπάρχουσες.

Λοιπόν ο Επιμενίδης( βλέπε Santonews) ισχυρίζεται πως όσα ισχυρίστηκαν όλοι για το Νοσοκομείο σήμερα στο Δημοτικό Συμβούλιο, είναι ψέματα. Η αντίφασή της Santonews;. Είναι μέρος αυτής της κοινωνίας των ανέξοδων λεονταρισμών και των εύκολων ψευδών. Άρα, μας συγχωρείτε για τα ψεύδη που οδήγησαν σε ένα Νοσοκομείο 150 υπαλλήλων, 35 γιατρών και τα λοιπά. Μας τα χρωστούσαν. Σίγουρα. Μας τα έδωσαν; Ίσως. Ανταποκριθήκαμε;. Γειά σου ρε Επιμενίδη που μας κοιτάς και γελάς.