ΤΟ ΜΕΤΕΩΡΟ ΒΗΜΑ ΤΟΥ ΑΘΗΝΙΟΥ
ΣΤΙΣ ΚΥΚΛΑΔΕΣ ΒΡΕΧΕΙ ΛΙΜΑΝΙΑ, ΑΛΛΑ Η ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ ΚΡΑΤΑ ΟΜΠΡΕΛΑ
“Έχουμε και λέμε…λέμε κι έχουμε”, έλεγε ένας παππούς στα μικράτα μου. Μακαρίτης πια. Θεός σχωρέστον. Όπως ο λαός να συγχωρέσει κι αυτούς που άφησαν ανάπηρο τον Αθηνιό. Αλλά, έχουμε και λέμε: το τελευταίο διάστημα, η Μύκονος 3,5 εκατομμύρια ευρώ για προσκρουστήρες (!) στο Λιμάνι της. Η Ανάφη μετά το Λιμάνι, προχωρά το Τουριστικό Καταφύγιο. Η Σίκινος πλωτή μικρή μαρίνα. Η Σίφνος Λιμάνι. Η Σχοινούσα Λιμάνι. Αναδιαμορφώσεις και σε άλλα λιμάνια.
Για μαντέψτε ποιός είναι ο μουντζούρης;. Μα η ευκλεής, πλην πάμπτωχη Σαντορίνη. Που από τα 14 λιμάνια και λιμενίσκους, έχει μείνει με μια κουτσή προβλήτα στον Αθηνιό. Ένα τέταρτο του Αθηνιού. Όχι της ώρας!. Του κεντρικού της λιμανιού. Τα άλλα, μια ο Γιάννης δεν μπορεί μια το πόδι του πονεί. Ούτε καν λάμπες!. Η Ρίβα, φεύγει κι αυτή (για να πάμε και στη Θηρασία).
Αλλά ο Αθηνιός;. Έχασε μια ακόμα προβλήτα. Αυτή των επικίνδυνων φορτίων.Τώρα έμεινε με το μετέωρο βήμα του Πελαργού. Μια κι ο Θεός βοηθός. Και κατά τα άλλα, οι μοχθηροί δημοσιογράφοι φταίνε. Που μεταφέρουν τις διαπιστώσεις τις οποίες κάνει όλος ο κόσμος. Και που πιέζει- τους δημοσιογράφους, γιατί οι αρμόδιοι αγρόν αγοράζουν.
Λοιπόν, δεν περιγράφω, άλλο. Γέλασα, τόσο πολύ σήμερα, που χτυπάω ξύλο, φτύνω στον κόρφο μου και γυρνάω γύρω- γύρω, επειδή νομίζω πως θα μου βγει σε κακό. Γιατί στο νησί, βγήκε ήδη σε κακό.
ΥΓ. Αφού από λιμάνια δεν ξέρετε, μάθετε τουλάχιστον αριθμητική. Τη διδάσκουν στο Δημοτικό. Το Λιμάνι του Αθηνιού τέθηκε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης τον Φεβρουάριο (αν θυμάστε κάποιο έγγραφο του Λιμεναρχείου) και επισήμως το Μάιο του 2016. Άρα, μετράμε, με τα δαχτυλάκια μας. Το 2016, Πρώτος Χρόνος. Το 2017, Δεύτερος Χρόνος. Το 2018, Τρίτος Χρόνος. Για ξαναπάμε τα δαχτυλάκια!. Πρώτος-Δεύτερος-Τρίτος. Για μετρήστε και θερινές περιόδους Πρώτη-Δεύτερη και σε λίγο και η Τρίτη. Ξαναπάμε με τα δαχτυλάκια, πιο χαρωπά τώρα. 1-2-3. Πόσο, είναι σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης ο Αθηνιός;. Είναι στον Τρίτο Χρόνο;. Αυτό πια δεν είναι έκτακτη ανάγκη, είναι μόνιμη αναπηρία.
ΥΓ2. Μπορεί Λιμάνι να μην έχουμε, αλλά διαθέτομεν μελέτη σκοπιμότητας (προσέξτε :σκοπιμότητας) για την ενεργειακή αναβάθμιση του χώρου αναμονής. Μεγαλεία!.
