ΤΟ CORNELL ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΟΦΙΑ ΠΟΥ ΚΡΥΒΟΥΝ ΟΙ ΣΤΕΡΝΕΣ ΤΗΣ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗΣ
ΜΙΑ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ
Μια αφοσιωμένη φιλέλληνας, βιογράφος του Μίκη Θεοδωράκη, μελετήτρια του Ρεμπέτικου και λάτρης της Σαντορίνης, προώθησε με θέρμη ένα πρόγραμμα για το πιο σοβαρό πρόβλημα της Σαντορίνης: το Νερό. Η Gail Holst-Warhaft ή Ηλέκτρα όπως προτιμά να τη φωνάζουν στην Ελλάδα, ήρθε στη Σαντορίνη για να μελετήσει το θαύμα αρχιτεκτονικής και πρακτικότητας που κρύβουν οι στέρνες του νησιού. Μαζί με την στενή της φίλη κ. Ειρήνη Κωχ, περιηγήθηκε τις στέρνες του νησιού και στη συνέχεια έπεισε το φημισμένο Πανεπιστήμιο Cornell, στο οποίο ήταν να καθηγήτρια να δημιουργήσει, μαι μελετητική αποστολή.
“Η ομάδα, στην οποία συμμετείχαν έξι μεταπτυχιακοί φοιτητές, επισκέφθηκε τη Σαντορίνη τον Ιούνιο του 2016 για να μελετήσει τη σκοπιμότητα της ανακαίνισης έξι ιστορικών δεξαμενών που μπορούν να συλλέξουν και να αποθηκεύσουν βροχοπτώσεις με στόχο την ενίσχυση της ασφάλειας του νερού στο νησί”, γράφει το επίσημο έντυπο του Cornell, ενώ η Ηλέκτρα, τονίζει: “Το σύνολο του νησιού με κάποιο τρόπο είναι ένα μουσείο διαφόρων πολιτισμών που έρχονται και φεύγουν και ο μόνος πολιτισμός που είναι πραγματικά εντελώς ανεύθυνος στη διαχείριση των υδάτων είναι το τωρινός”, δήλωσε η Holst-Warhaft.
“Η έρευνά τους κατέληξε σε ένα άρθρο με τίτλο “Βιώσιμη διαχείριση των υδάτων στην τουριστική οικονομία: Σύνδεση των Παραδοσιακών Δεξαμενών της Μεσογείου με τις σύγχρονες ανάγκες”, το οποίο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Water Multidisciplinary Digital Publishing Water το Νοέμβριο του 2017.
Η ιστορία της εκλεπτυσμένης διαχείρισης των υδάτων της Σαντορίνης εκτείνεται από 5.000 χρόνια στην εποχή του Χαλκού, όταν οι σωλήνες ψυχρού και θερμαινόμενου νερού έτρεχαν κάτω από τον νησιωτικό οικισμό του Ακρωτηρίου. Οι μεταγενέστεροι πολιτισμοί έχτισαν υπόγειες δεξαμενές νερού, πολλές από τις οποίες έπαψαν να χρησιμοποιούνται μετά από σεισμό το 1956 που κατέστρεψε μεγάλο μέρος του νησιού. Η άνοδος του τουρισμού στη δεκαετία του 1970 έφερε νέες υποδομές ύδατος και φαινόταν να φτάνει το τέλος των δεξαμενών”.
Διεπιστημονική συνεργασία
Η Καθηγήτρια του Gail Holst-Warhaft Cornell και η εκπρόσωπος του GWP-Med κ. Κωνσταντίνα Τόλη.
Σύμφωνα με το περιοδικό, αλλά και σε παλαιότερη συνέντευξη που έχει δώσει η Ηλέκτρα στη Santonews, “αναπτύχθηκε μια συνεργασία με τους ενδιαφερόμενους της Σαντορίνης, την Global Water Partnership-Mediterranean και την Αρχή Υδάτων και Αποχετεύσεων της Σαντορίνης, αποκατάσταση. Επιπλέον, η ομάδα ανέπτυξε ένα σχέδιο για να εντάξει μια δεξαμενή στη βυζαντινή εκκλησία της Παναγίας Επισκοπής στο Παγκόσμιο Δίκτυο Θαλασσίων Μουσείων της UNESCO, καθιστώντας την κληρονομιά της προσβάσιμη στους τουρίστες, αλλά και το κοινό μέσω διαδίκτυου. Η ομάδα εργάστηκε επίσης για να χαρτογραφήσει την πεζοπορία στα μονοπάτια που συνδέουν τις δεξαμενές, πηγάδια και άλλα χαρακτηριστικά που σχετίζονται με το νερό.
“Ο τουρισμός πρέπει να ευαισθητοποιηθεί για την ανάγκη διατήρησης του νερού επειδή είναι η πρώτη βιομηχανία στο νησί”, δήλωσε ο Holst-Warhaft. “Η κατανάλωση νερού από τους ντόπιους δεν είναι σημαντική. Είναι οι τουρίστες που έχουν αλλάξει πραγματικά την ισορροπία του νερού στο νησί”.
Το πρόγραμμα χρηματοδοτήθηκε από το Κέντρο Atkinson και άλλους φορείς, καθώς και από το Ινστιτούτο Ευρωπαϊκών Σπουδών Cornell. Στη Σαντορίνη, εκτός από την Ειρήνη Κωχ, ο Διευθυντής της ΔΕΥΑΘ κ. Νίκος Μάινας, συνεργάστηκε στενά με την ερευνητική ομάδα, παράγοντας ένα σημαντικότατο αποτέλεσμα.
