ΠΩΛΕΙΤΑΙ ΤΟ ΠΑΡΚΙΝΓΚ ΣΥΡΙΓΟΥ- ΤΟ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΚΑΜΑΡΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΠΡΟΣΠΕΛΑΣΤΟ
ΠΩΣ ΕΝΑ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟ ΘΕΡΕΤΡΟ ΘΑ ΠΑΘΕΙ ΑΣΦΥΞΙΑ- ΕΓΓΡΑΦΟ ΦΩΤΙΑ
Η βόμβα που σας έλεγα χτες. Για όσους ξέρουν, είναι πραγματική βόμβα.
Ο αείμνηστος Γιώργος Μητροπίας (κανείς δεν θυμήθηκε να τιμήσει, αυτόν τον έντιμο αγωνιστή και ανιδιοτελή άνθρωπο) έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου. «Θα χάσουμε το πάρκινγκ». Εννοούσε, αυτό που ήδη χάσαμε. Προς το Βόρειο τμήμα. Κόπηκε στην αρχή για να γίνει τέρμα του ΚΤΕΛ. Σκάφτηκε στη συνέχεια, πέσαν τα μπετά και το υπόλοιπο μάλλον ενοικιάστηκε σε γραφείο ενοικίασης οχημάτων. Τελειώσαμε με αυτό.
Έμεινε λοιπόν, πρόσβαση στην παραλία Καμαρίου (στο κεντρικό τμήμα), μόνο το λεγόμενο Πάρκινγκ Συρίγου. Αν κλείσει και αυτό, η παραλία τελείωσε. Γιατί βλέπετε το Καμάρι είναι ένα χωριό κομμένο στα δύο. Κυριολεκτικά!!.
25 χρόνια δεν μπορεί να αποφασιστεί η φορά κυκλοφορίας του ΚΤΕΛ. Επίσης, αν κάποιος ξεχαστεί και κατέβει κάθετα από το γήπεδο, τότε ανακαλύπτει, πως δεν μπορεί να διανύσει το άλλο μισό Καμάρι. Μπροστά το παλιό εστιατόριο Kiwi (δεν ξέρω πως το λένε τώρα) η πρόσβαση ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ. Είναι μονόδρομος. Μένει μόνο ένα στενάκι που είναι μονίμως κατειλημμένο από ΙΧ και οχήματα τροφοδοσίας.
Τώρα κι αυτό είναι το βασικό: πωλείται και το Πάρκινγκ Συρίγου. Το τελευταίο παραλιακό φιλέτο του Καμαριού, βγαίνει στο σφυρί. Οπότε:
Η κεντρική παραλία δεν έχει χώρο στάθμευσης, άρα ούτε κόσμο.
Οι ξένοι οδηγοί που δεν έχουν γνώση της διαίρεσης του χωριού, δεν βρίσκουν χώρο να κάνουν αναστροφή. Χάος, δηλαδή.
Οι οδηγοί που ξέρουν αυτή τη γελοία ιδιομορφία του Καμαριού, θα αποφεύγουν την περιοχή, οπότε τα καταστήματα θα ξεμείνουν από πελάτες.
Η τροφοδοσία θα δημιουργεί συνθήκες κόλασης.
Εκτός από την κυκλοφοριακή ασφυξία, επέρχεται και η και θερμοκρασιακή, γιατί αυτός που θα το αγοράσει θα το χτίσει ασφαλώς, κλείνοντας την τελευταία δίοδο της θαλασσινής αύρας προς το εσωτερικό του χωριού. Αν βρεθεί κάποιος Τώρα και μετρήσει τη θερμοκρασία στον παραλιακό και τον εσωπαραλιακό, θα δει τουλάχιστον 2-3 βαθμούς διαφορά (τουλάχιστον!). Δεν χρειαζόμαστε την παγκόσμια κλιματική αλλαγή, την έχουμε δημιουργήσει και μόνοι μας σε τοπικό επίπεδο.
Ο Δήμος τι κάνει, θα πει κάποιος. Απ’ όσο ξέρω καλά. Ένα συναχάκι, είχε ένας Δημοτικός Σύμβουλος. Ένα ψιλο -μπερντάχι έριξε ένας γαλατικής ευγένειας θαλασσοκράτωρ. Κατά τα άλλα, παιδιά, σκυλιά, λιμάνια, δρόμοι και καθαριότητα, όλα καλά. Ο Δήμαρχος σας στέλνει τα χαιρετίσματά του και περιμένει να σας κεράσει φοντανάκι, γλυκό σταφύλι και λικεράκι. Ο γιατρός συνέστησε Καλμόλ για το συναχάκι, τσιρότα και ιώδιο για το μπερντάχι και ΧΑΝΑΧ, για τα υπόλοιπα. Όλα καλά.
Και η λογική του «χτίστε, γιατί θα περάσει ο δρόμος», βρίσκει τη δικαίωσή της.
Το έγγραφο φωτιά (θα ακολουθήσει και βιδέο, από το Μοντεβιδέο).
