“ΟΤΑΝ ΘΑ ΠΕΘΑΝΩ, ΘΑ ΠΑΡΩ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΣΑΣ ΜΑΖΙ ΜΟΥ”

ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟΣ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΡΓΥΡΟΥΛΑΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΠΟΥΛΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ ΠΡΟΣ ΤΗ ΣΤΕΛΛΑ ΒΑΡΒΑΡΗΓΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ

“Στις 29 Οκτωβρίου 2017 έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 92 ετών η Στέλλα Βαρβαρήγου-Δαμασκηνού .Έφυγε και όλο το Μεγαλοχώρι έπεσε σε θλίψη. Έφυγε η μάνα, η αδελφή, ο στενός συγγενής του καθενός μας. Η πόρτα της ήταν πάντα ανοιχτή για όλον τον κόσμο. Υπηρέτησε 35 χρόνια ως νοσοκόμα στο Κέντρο Υγείας Θήρας, αλλά και στο Οφθαλμιατρείο Θήρας όπου με τον γιατρό Τσαγκάρη, καταπολέμησαν το τράχωμα ώστε να εξαλειφτεί από το νησί.

Όταν συνταξιοδοτήθηκε έγινε η νοσοκόμα και συγχρόνως γιατρός για όλους τους Μεγαλοχωριανούς. Ήταν η Στέλλα πια, που εξυπηρετούσε τους πάντες αφιλοκερδώς. Δεν ήθελε να την λέμε κυρία Στέλλα, ήταν τόσο απλή: <<Στέλλα θα με λέτε>>. Και έτσι έμεινε μέχρι το θάνατό της η Στέλλα του Μεγάλου Χωριού. <<Στέλλα μέτρησέ μου την πίεση>>, <<Έλα μέσα να σου την πάρω>>. <<Στέλλα χτύπησε το παιδί το γόνατό του>>, <<φέρτο μέσα να του το φτιάξω>> . Ήταν παντρεμένη με τον Στέλιο Δαμασκηνό που είχε εκλεγεί τρεις τετραετίες Πρόεδρος του Μ.Χωριού. Η ίδια εκλέχθηκε για μία τετραετία. Εγώ ήμουνα γραμματέας στην Κοινότητα και μου έλεγε: <<Δεν θα με βλέπεις σαν προϊστάμενό σου, θα λες ότι είμαι η μάνα σου. Πήγαινε να δεις για τα παιδιά σου και ότι ώρα μπορείς έρχεσαι και τα γράφεις>>.

Χθες λοιπόν στην κηδεία της ενώ είχα να πω τόσα πολλά για αυτήν την ανεκτίμητη γυναίκα δεν μπόρεσα να πω τίποτα. Είχα έναν κόμπο στο λαιμό μου, γιατί έχασα για δεύτερη φορά τη μάνα μου. Και όταν χάνεις τη μάνα σου δε μπορείς να λες λόγια, ο πόνος είναι βουβός και όλοι οι χωριανοί μου είπανε: <<Εσύ Αργυρούλα έπρεπε να μιλήσεις για τη Στέλλα>>. Στενοχωρήθηκα τόσο πολύ που δεν μπόρεσα να μιλήσω, για αυτό τώρα θεωρώ χρέος μου να γράψω αυτά τα λίγα λόγια. Θέλω να πω συγχαρητήρια στον Ιωσήφ Πέρρο που την περιέγραψε τόσο καλά στη σελίδα του <<Μεγαλοχωριό>>.

Πράγματι είχαμε συνεργαστεί με τη Στέλλα στη στήλη των Θηραϊκών Νέων <<Περασμένα και τωρινά>>. Ήταν σοφή, έξυπνη και πρόθυμη να μου λέει να γράφω όσα θυμότανε από τη ζωή της και ιστορίες για τους πιο παλιούς. Έγραφε και ποιήματα πάντα για το χωριό της και τη Σαντορίνη. Για αυτό τώρα η ψυχούλα της είναι αναπαυμένη στη Χώρα των Αγγέλων.

Και ένα ακόμα χαρακτηριστικό που μας έλεγε ήταν: <<Όταν πεθάνω θα πάρω την αγάπη σας μαζί μου>>, και είναι απόλυτα σίγουρο ότι την πήρε.

Αργυρούλα Παπανδρεοπούλου-Αναγνώστου”.