ΟΜΟΡΦΕΣ ΑΙΜΟΔΟΤΙΚΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΕΛΕΚΗ

 

ΠΩΣ ΓΑΛΟΥΧΗΘΗΚΕ ΜΙΑ ΓΕΝΙΑ ΑΙΜΟΔΟΤΩΝ

 

 

 

“Mε αφορμή την φωτογραφία και το σχόλιο που δημοσιεύτηκε στη σελίδα της Τράπεζας Αίματος Σαντορίνης στο διαδίκτυο, όπου παρουσιάζεται ο συγχωριανός μας Χριστόφορος Καραμολέγκος να αιμοδοτεί και δίπλα τα τρία του κορίτσια, μαθήτριές μου και οι τρεις στο Δημοτικό σχολείο Καμαρίου και σήμερα αιμοδότριες, μου ήλθαν στο νου οι παρακάτω σκέψεις, τόσα … χρόνια μετά.

 

Ήταν πράγματι όμορφες εποχές για το Καμάρι. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς? Τα συμβάντα ευχάριστα και δυσάρεστα στο σχολείο, τις πολιτιστικές μας δραστηριότητες με τις θεατρικές παραστάσεις μικρών και μεγάλων (Ειρήνη του Αριστοφάνη, Καληνύχτα Μαργαρίτα), τις σχολικές μας γιορτές, τις εξορμήσεις μας στα διάφορα ενδιαφέροντα σημεία του χωριού μας. Είχαμε την τύχη να ζήσουμε τη δράση του τότε κοινοτικού συμβουλίου, που είχε πάντα το ενδιαφέρον του στραμμένο στη νεολαία. Καλοκαιρινές δραστηριότητες των παιδιών, μαθήματα ζωγραφικής, γλυπτικής, πηλού, χορού και κολύμβησης κ.ά. Εκδηλώσεις για τα ναρκωτικά, με την επίσκεψη της κινητής μονάδας του ΚΕΘΕΑ Πήγασος. Αθλητικές δραστηριότητες με την φροντίδα του αείμνηστου Γιώργη Τσέκου αφιερωμένες στην Ειρήνη, με αποκορύφωμα κάποια φορά το κάψιμο ενός πυραύλου, σύμβολο του πολέμου, από τον παπα-Γιώργη, Διάφορα προγράμματα, άλλα σχετικά με τον αθλητισμό, όπως αθλητισμός και παιδί, αθλητισμός και γυναίκα, ενημερωτικές ομιλίες και συζητήσεις, προληπτική ιατρική στα παιδιά μας και χίλια δύο άλλα….

Νοιώθω ικανοποιημένος που υπηρέτησα στο Δημοτικό του σχολείο, από όπου αποφοίτησαν  τόσα παιδιά, σημερινοί επιστήμονες που δρουν ανάμεσά μας αλλά και τόσοι άλλοι σωστοί επαγγελματίες.

Νοιώθω ικανοποιημένος, που υπηρετώντας στο Δημοτικό Σχολείο Καμαρίου, είχα την τύχη να συνυπηρετήσω με τις συγχωριανές μου συναδέλφισσες άριστες εκπαιδευτικούς Ευαγγελία Πελέκη, Καλαμία Αργυρού, Σπυριδούλα Πρέκα, Ευαγγελία Φουστέρη, τον αείμνηστο Αρτέμη Αργυρό, αλλά και τους υπόλοιπους συναδέλφους που συνυπηρετήσαμε.

Νοιώθω ικανοποιημένος, που οι μαθητές με την προτροπή μου αγάπησαν το περιβάλλον και έβαλαν και το δικό τους λιθαράκι στο πράσινο που διαθέτει  σήμερα το χωριό μας. Με την αμέριστη συμπαράσταση πάντα της Κοινότητας, πραγματοποιήσαμε δενδροφυτεύσεις στην περιοχή των σταύλων, στο κάμπινγκ, στην Αρχαία Θήρα, στην είσοδο  του χωριού, στην παραλία  με αλμυρίκια . Όλο αυτό  είναι αποτέλεσμα της προσπάθειας των ίδιων των παιδιών, εκείνης της εποχής. Σήμερα καμαρώνουμε αυτά τα δένδρα θεόρατα όπως έχουν γίνει να στολίζουν το Καμάρι..

Νοιώθω ικανοποιημένος, που με αφορμή τις εκδρομές που διοργάνωνε η τότε Κοινότητα στο εξωτερικό, είχα την ευκαιρία να συμμετέχω και να είμαι ακόμη και στις μακρινές αυτές εκδρομές δίπλα τους.

Τέλος, η μεγαλύτερη ικανοποίηση για μένα είναι όταν βλέπω μαθητές μου, σημερινούς γονείς και πολλοί από αυτούς σήμερα παππούδες και γιαγιάδες να αφιερώνουν δέκα λεπτά από το χρόνο τους, για να προσφέρουν με το αίμα τους ζωή στον άγνωστο συνάνθρωπό τους. Να έχουν γίνει συνειδητοποιημένοι εθελοντές αιμοδότες και ο εθελοντισμός τους να επεκτείνεται και σε άλλες δράσεις, όπως η πολύτιμη συνεισφορά τους στο σβήσιμο των φωτιών το καλοκαίρι του 2020-2021 στο χωριό μας.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτές οι σκέψεις  και οι εικόνες που τριγυρίζουν στο μυαλό μου από εκείνα τα χρόνια της «αθωότητας», με κάνουν να αισθάνομαι ηρεμία, ικανοποίηση και εν τέλει ότι εγώ ως μονάδα, πρόσφερα αυτό που έπρεπε να προσφέρω στο χωριό μου, στον τόπο μου. Να καμαρώνω σήμερα για τους μαθητές μου!!!

Εύχομαι να είναι πάντα καλά και να χαίρονται τις οικογένειές τους, προσφέροντας κάθε καλό στην δύσκολη κοινωνία που έμελλε να ζήσουν!!.

                                                                                               Με αγάπη και ανάμνηση

                                                                                  Γεώργιος Μιχαήλ Πελέκης- Συνταξιούχος Δάσκαλος

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *