ΟΙ ΜΙΚΡΕΣ ΠΡΑΣΙΝΕΣ ΟΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΜΑΡΙΟΥ

ΟΙ ΦΙΣΤΙΚΙΕΣ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΟΥ

Λοιπόν. Ξυπνάς το πρωί. Ανοίγεις την πόρτα, κι αντί για κτίρια, βλέπεις μια πράσινη έκρηξη. Είναι οι φιστικιές (Pistacia Vera-φιστίκια Αιγίνης, ή κελυφωτά ). Ο γείτονας, το οικόπεδο-φιλέτο, δεν το έκανε ρουμς του λετ. Περιποιημένες, καταπράσινες φιστικιές ( καμία σχέση με τις Αραχίδες- φιστίκι αράπικο, που είναι πόα και υπόγειος, ο καρπός).

Ο γείτονας, λοιπόν -ο κύριος Μανώλης- περιποιείται με μεγάλη αγάπη τα δέντρα του. Καλοκλαδεμένα. Με το σωστό ξελάκισμα. Με την καθημερινή φροντίδα.

Φέτος, θα έχει φαίνεται και καλή σοδειά. Η Pistacia Vera, βλέπετε, παρενιαυτοφορεί-δηλαδή μια χρονιά βγάζει μεγάλη σοδειά, και την επόμενη, λιγότερη ή καθόλου.

Έχει κι άλλα παράξενα, αυτό το δέντρο. Υπάρχουν αρσενικά και θηλυκά φυτά.  Η Αναλογία, είναι 1 προς επτά, ή ένα προς δέκα. Ο αέρας, είναι ο κύριος επικονιαστής. Και οι μέλισσες, ίσως, αλλά και η ανθρώπινη παρέμβαση με επισκονισμό, σε δύσκολους, υγρούς ή απάνεμους καιρούς.

Εντάξει, άλλη φορά, περισσότερα. Ευχαριστώ, πάντως το γείτονα, για την αφοσίωσή του. Κάθε πρωϊνό μου βλέμμα, εκτός από τον ήλιο, που ξεπροβαίνει από την Ανάφη, αντικρίζει μια μικρή πράσινη όαση, μπροστά μου.