“Ο ΕΝΟΧΟΣ ΒΟΡΙΑΣ, ΕΠΕΜΕΝΕ ΝΑ ΜΑΣ ΤΑΡΑΖΕΙ”

ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΣΑΚΙ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΑΡΖΕΝΤΑ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΑΡΖΕΝΤΑΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΠΥΡΓΟΥ-ΚΑΛΛΙΣΤΗΣ

“Επιθυμία μου και υπόσχεση ήταν και παραμένει να συνεχίσουμε το όμορφο βραδινό ταξιδάκι μας με την όμορφη παρέα μου για Αμοργό και μικρονήσια …Ο τίτλος ΤΟ ΤΑΓΚΟ ΤΗΣ ΦΟΡΤΟΥΝΑΣ ,ΣΤΑ ΜΙΚΡΟΝΗΣΙΑ…και το Ημερογράφημα ήταν 12 του Φλεβάρη ετούτου δα του χρόνου της βρεμάδας …

Και ήντα να κάμω ήκουσα φίλους και γλυκές ψυχούλες …που μου καρδιολόγησαν όπως διατείνεται ο εργοδότης μου να συνεχίσω το θαλασσογράφημα μου , μετά από έντονη ανησυχία της μικρούλας τότε δημοδιδασκάλισσας μου και τώρα κάποιας λαμπερής (ψυχικά εεε),όμορφης μεσήλικης κυρίας να παραπονιέται ότι την ξέχασα και απηύδησε να περιμένει σε μια γωνιά στης Νάξου το απάγκιο ..Για το δοντάκι της είχε τότε αρμενίσει στην Νάξο και μέχρι την επάνοδο της στην Δονούσα φύτρωσε ο φρονιμίτης …θεέ μου ο Ολυμπιονίκης Κεντέρης ήταν ;; ….

Ο ένοχος βοριάς λοιπόν επέμενε να μας ταράζει και να μας χωνεύει τας τροφικάς μας αποθήκας αρμενίζοντας για Νάξο και πιότερο όταν αντίκρυσε η χιλιοβαρεμένη πλώρη μας τα φώτα της ,περνώντας τον κόρακα της Πάρου.. Η φιλική μου συντροφιά είχε χαθεί στα κατωσέντονα της παραζάλης τους αναμένοντας να ξημερώσει και τον μπρικάτο τους καφέ στην γέφυρα να απολαύσουν εάν το επέτρεπε ο καιρός και οι ζεμπεκιές του ταραξία γραίου.. Προβλήτα Νάξου το ΟΛΥΜΠΙΑ σε 5 λεπτά κοντά σας ..απόκριση …παρακαλώ μειώστε ταχύτητα και αναμείνατε την αναχώρηση του ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ..

Μετά από 2 λεπτά μου φωνάζει ο Καπετάν Κούλης … Γιώργη σε 3 λεπτά δικό σου όλο το λιμάνι ..καλή συνέχεια καπετάν Κούλη η απόκριση μου…Και έχε το νου σου συνεχίζει ο παππούς βράζει μέσα ο καιρός…πάντα η ναυτική μοναδική εγκυκλοπαίδεια φρόντιζε εμάς τους πλοιαρχικούς νεοσσούς ..Αναμέναμε κατρακυλώντας στα ανταριασμένα κύματα την αναχώρηση του ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ ..ΟΛΥΜΠΙΑ το λιμεναρχείο ..καλή άφιξη πλησιάστε και προσεκτικά γιατί έχει αέρα .Εντολές και έναρξη διαδικασίας για το ρεμέτζο με πολύ δυσκολία ,προσοχή και αγωνία …αλλααααα να μου πεις πρώτη φορά θα χορεύαμε καλαματιανό χωρίς μαντήλι ;;

Τελικά δέσαμε και άρχισε η αποεπιβίβαση επιβατών και αυτοκινήτων μες στην αντάρα της βροχής και του αέρα την τρεζάδα ..Προετοιμασία απόπλου για Ηρακλειά με την παρουσία της καλό περιποιημένης παρέας μου ,που με επισκέφτηκαν τα πιπίνια μου στην γέφυρα νομίζοντας ότι ανέβηκαν σε κήπο με τριαντάφυλλα και ρόδα ,μαζί με την δασκάλα μας που έμοιαζε σαν δέντρο χιλιομαδημένο από τις μπόρες …

Εντολήηηηη….χαμέμηλοοοοοοοοοο σε όλους άμεσα και άκρα του τάφου σιωπή βασανάκια μου .Ο εγώ αμίλητος και σκεπτικός όπως πάντα τέτοια ώρα ,με αυτό τον καιρό ,σε αυτά τα δρομολόγια ,αυτή την εποχή ,σε αυτά τα άγονα και αλίμενα μικρονήσια με αυτά τα τότε παπόρια …Ένα μίλι μετά από Νάξο γυρίζεις για σχεδόν πορεία για Ηρακλειά ,γιατί μετά από λίγη απόσταση ξαναγυρίζεις …

Ο καιρός ξιδάτος και τραχύς , ο καφές απροστάτευτος όπως και η αφεντιά τους και γυρίζοντας ολίγον ατάκτως η παπόρα έχασαν και τον καφέ αλλά και την καρέκλα τους οι σοφιστικέ συνταξιδιώτες μου ..λερώνοντας τα πανωκατωφόρια τους από τον άτακτο καφέ ,αλλά και τον απρόσμενο εξαερισμό λόγου φόβου…Πάλι γέλιο από την οσμή και πειράγματα ,πάλι αμπελοφιλοσοφίες για τα αδικαιολόγητα τερτίπια μου στους θεωρητικούς της ευταξίας και στους λέκτορες της αιγαιοπελαγίτικης γαστρονομίας…Ένα ταξίδι όνειρο ,ένα ταξίδι αξέχαστο ,ένα ταξίδι ανεξίτηλο στην μνήμη μου όχι μόνο για μένα αλλά και για τους φίλους μου ,αλλά και την δασκάλα μας που μας είχε φέρει γλυκά με μπόλικη αγάπη και πολύ σιρόπι τοπικό ,μοναδικό…βέβαια θέλοντας να τα απαλλοτριώσω όλα εις το χωνευτήριο μου ευχόμουν να διατηρηθούν τα ταγκό και ο θυμός του γραίου ..

Πλησιάζοντας στην κακοτράχαλη λιμενοαγκαλιά της Ηρακλειάς διεπίστωσα ότι η προβλήτα φωτιζόταν από λύχνους και φακό γιατί δεν υπήρχε φωτισμός ..άντε να δέσεις και να δεις μουράγιο ,άντε να προσευχηθείς και να πιάσει η ευχή …δέσαμε ,αφήσαμε ,πήραμε και φύγαμε για Σχοινούσα …μια εμπλιά απόσταση ,μια ανάσα απέναντι ,μια αφιλόξενη και απρόσιτη ναυτικά τρύπα για τους ανθρώπους της φιλόξενης τοπικής νησιώτικης αγκαλιάς…γυρίσαμε ,πρυμνήσαμε ,και αναποδίσαμε ,δέσαμε και αφήσαμε τα μποδοσίδια της ζωής τους ..Ξημερώματα ήτανε και φύγαμε προσεκτικά για την δαιδαλώδη ,αλλά μοναδική θαλασσινή διαδρομή μας για Κουφονήσι …

Οι φίλοι μου ,η παρέα μου αποσβολώθηκε βλέποντας και ζώντας τα διαδραματιζόμενα στα δύσκολα απάγκια των άγονων μικρών νησιών ..Ό ανήρ της παρέας μου άρχισε να απορεί ,να λαλεί και να θαυμάζει αλλά και να ματιάζει θαυμάζοντας πολλά και δύσκολα της δουλειάς όλων μας λέγοντας μου ότι αυτό δεν είναι ψωμί που βγάζετε ,είναι αλυκή για δύσκολους αγώνες .Η προφεσορίνα ,η δασκαλίτσα μας είχε αποκοιμηθεί βλέποντας στο ύπνο της αγγέλους και οδοντογιατρούς .

Πλησιάσαμε το ξάνεμο καταφύγιο στο κουφονήσι την ώρα που άνοιγε η ανατολή τα βλέφαρα της και οι φίλοι μου το στόμα τους από αγωνία ,από κούραση ,από θαυμασμό ,από απορία ,από ζήλεια ωραίας υφής για την αντοχή μου –μας , αλλά και για την άνεση και σιγουριά των προσταγμάτων μας τιθασεύοντας τους θυμούς του γραίου ,αλλά και βεβαίως την ασφάλεια που ένοιωσαν σε όλο το ταξίδι ,στο ευχάριστο , μοναδικό και αξέχαστο διδακτικό θαλασσινό γλυκό μαρτύριο που έζησαν δίπλα μου -μας..

Το αγκυροβολώ επαέ γραφικολοϊκά και σας προτρέπω αγαπησιάρικα να περιμένετε λιγουλάκι να απολαύσετε μαζί μου την άφιξη μας στα Κατάπολα της Αμοργού και την κάθοδο της δασκάλας μας στα στεριανά αμμουδερά μονοπάτια τση Δονούσας …Καλοτάξιδοι στα όνειρα σας και το νου σας στους προικοθήρες της αγάπης και του λόγου τιμής …Γιατί πολλές , αμέτρητες φορές η τιμή ,τιμή δεν έχει….απέπλευσε…”.