Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΘΗΡΑΣ ΤΡΑΓΟΥΔΑ

ΜΙΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ, ΠΑΡΕΪΣΤΙΚΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΣΤΟΝ ΠΥΡΓΟ

Οι άνθρωποι, έχουν πολλές πτυχές. Εκείνοι που ασκούν εξουσία ή διοίκηση, φαίνεται να το ξεχνούν αυτό, ή -ακόμα χειρότερα να το φοβούνται. Το κοστούμι τους, μοιάζει ξύλινο. Όταν όμως, αποφασίσουν να φορέσουν κάτι πιο απλό, γίνονται πιο ανθρώπινοι και προσιτοί. Όπως ο Δήμαρχος Θήρας. Κάποια στιγμή ενέδωσε στις επανειλημμένες προσκλήσεις της ορχήστρας -με την γεμάτη μπρίο και ταλέντο Στέλλα Μακρή- και έδωσε ένα άλλο στίγμα. Του ανθρώπου της παρέας. Με αβίαστα χαμόγελα. Με ένα συγγνωστό τρακ (δεν είναι εύκολο, να είσαι στη σκηνή). Αλλά, με όλους -πλην ενός “Λακεδαιμόνιου”- να το απολαμβάνουν.

Πέρα από τη μουσικοκριτική. Ο Νίκος Ζώρζος, το τόλμησε δημόσια και έκανε τη βραδιά, τόσο παρεΐστικη, που δεν χωράει κανένα αρνητικό σχόλιο. Έγινε, ένας απλός Πυργιανός με καλούτσικη φωνή -μην το πάρει και πάνω του!- και σαν να ξανάσαινε εκείνη την ώρα. Ας το κάνει συχνότερα. Κι εσένα Στέλλα Μακρή, ας σε έχουμε συχνότερα. Τόσα απροβάριστα τραγούδια και τέτοια θερμότητα στην ψύχρα της βραδιάς, ήταν δώρο. Και να μη λέτε να κατεβήτε από το πάλκο!. Από τις βραδιές μου!. Τις καλές.

ΥΓ. Επειδή κάποιοι από εσάς, θα βιαστείτε να χλευάσετε, να κάνετε συνειρμούς ή να εκτονώσετε την αντίθεσή σας με τα πεπραγμένα του Δημάρχου, μην το κάνετε. Σας θυμίζω, πως εδώ ήταν μια ιδιαίτερη και τόσο μα τόσο ανθρώπινη στιγμή και παρακαλώ να μην το λησμονήσετε αυτό. Ούτε σε πολυτελές μπουζουκάδικο ήταν, ούτε με λουλούδια και σαμπάνιες τον έρραιναν μερικοί μεγαλοπαράγοντες. Μπροστά σε κάποιους φίλους το “διέπραττε”. Και ήταν καλό και για τους θεατές και για τον ίδιο.