Ο ΑΓΙΟΥΒΕΡΔΙΚΟΣ ΤΡΕΝΤΗΣ, Ο ΕΛΛΗΝ ΤΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΞ ΚΑΙ Η ΚΟΡΕΑΤΙΚΗ ΚΑΛΛΙΓΡΑΦΙΑ

ΑΛΛΩΣ: ΠΩΣ ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΔΙΕΠΡΑΞΑ ΔΥΟ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΚΑΙ ΑΠΕΦΥΓΑ ΜΙΑ ΤΡΙΤΗ

 

 

 

ΚΑΜΑΡΙ_ΠΕΖΟΔΡΟΜΟΣ_ΠΑΣΧΑ_2016 copyΕίναι Κυριακή του Πάσχα και οδεύουμε για φαγητό σε ένα καλό μου φίλο. Λίγο πριν φτάσω στα Φηρά, με πιάνει το γνωστό άγχος. Οι συνεπιβάτες με καθησυχάζουν.

“ Έλα πέρνα από την (κάτι σαν) πλατεία. Ποιός να έχει παρκάρει, τέτοια μέρα (χωρίς ερωτηματικό. Εμφατικά).

Το τόλμησα. Έτσι κι αλλιώς, δεν έχει πεζοδρομηθεί ακόμα, διότι η Αντιπολίτευση του Δήμου Θήρας, θέλει χαρτιά από το Δεσπότη, τον Πάπα, την Πολεοδομία της Σαχάρας, την αθιγγανική αρχιτεκτονική υπηρεσία και την Υπηρεσία Ελέγχου της Θιβετιανής Ναυσιπλοΐας, που να αποδεικνύουν ότι η Πλατεία (που δεν είναι Πλατεία), δεν είναι δρόμος (που παίζεται αν είναι) και πρέπει να πεζοδρομηθεί (που όποιος λέει όχι, απλά δεν παίζεται). Όσο για τους γνωστούς αντιρρησίες της Συμπολίτευσης, αυτοί από χρόνια δίνουν μάχες μη τυχόν πουληθεί κανένα πασουμάκι λιγότερο στο “Κέντρο” που του τα πήραν -λέει- όλα κι έμεινε απόκεντρο.

 

Έλα όμως, που πασχαλιάτικα ο ελληναράς “τερματοφύλακας”, ήταν εκεί. Με έναν μαύρο απαστράπτοντα κουβά σε τέσσερις ρόδες, είχε παρκάρει μέσα στη μέση και απολάμβανε το καφεδάκι του, ενόσω όσοι είχαν μεγαλούτσικα οχήματα ιδρωκοπούσαν για να περάσουν τσίμα τσίμα, δίπλα στον κουβά του. Δεν άντεξα και του μίλησα. Ευγενικά μεν, αλλά με ευκρινή ενόχληση, δε. Ο τερματοφύλακας, σκασίλα του. Σημασία. Τέλος πάντων, ξεφύσαγα μέσα μου, μέχρι που ρημαδοφάγαμε. Το φαΐ ήταν καλό και το κέφι μου έφτιαξε.

Άντε μετά, για καφέ στην Περίσα. Ούτε εκεί πεζόδρομος. Οπότε, διασχίζουμε τον παραλιακό. Ακριβώς μπροστά, άλλος τερματοφύλαξ. Σταματά απότομα. Κάνει όπισθεν και παρκάρει, σταματώντας όλο το κονβόι οχημάτων πίσω του. Όλοι προσοχή για να παρκάρει ο Τερματοφύλακας.

 

 

Και τότε καλό μου ημερολόγιο, αμάρτησα βαριά. Σχημάτισα με το χέρι μου, ένα ιδεόγραμμα Κορεάτικης Καλλιγραφίας. Ξέρετε, εκείνο που έχεις προτεταμένο το μεσαίο δάχτυλο και που στη Νοτιοκορεατική διάλεκτο της επαρχίας Μπουσάν, μεταφράζεται ως : “Γειά σου καλέ μου φίλε. Τα σέβη μου και τα δέοντα στη συμβία”. Ο δε “καλός φίλος” τερματοφύλαξ, ήτο η επιτομή του τρέντι. Κοκκινομπογιατισμένη μακριά γενειάδα αλά ταλιμπάν, ξυρισμένο κρανίο, υφάκι “τα έχω δει όλα, πτωχοί μου αγαθοτέτοιοι”, “φάτε τη σκόνη μου μαμούχαλοι”, “όλη σας η ζωή, ένα Σαββατοκύριακο δικό μου και μάλιστα βροχερό, γατάκια” και τα συναφή.

 

“ΕΤΣΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ”

 

Οι κυρίες της παρέας μου παρατήρησαν αργότερα, ότι θα μπορούσε ο Τρέντης να μην ήξερε κορεατικά και να παρεξηγούσε τη χειρονομία μου και να με έκανε τόπι στο ξύλο. Και ότι εν πάση περιπτώσει, έτσι γίνεται στην Αθήνα. Και ότι είχα άδικο που έκανα αυτήν την στιγμιαίας έμπνευσης, εικαστική χειρονομία κορεατικής καλλιγραφίας.

 

 

Καλό μου ημερολόγιο, το ομολογώ. Βγήκα από τα ρούχα μου. Δεν ξέρω τι γίνεται στην τιμημένη την Αθήνα, αλλά εννοώ, να χαίρομαι απρόσκοπτα, ένα από τα ελάχιστα δημόσια και δωρεάν αγαθά που μου απόμειναν. Αυτό που λέγεται θέα. Γιατί ο τρέντης, εκτός του ότι σταμάτησε όλη την κυκλοφορία, πάρκαρε και μπροστά στη θέα. Γιατί ο Τρέντης, ήθελε να πίνει τον καφέ του, όχι κοιτάζοντας τη θάλασσα, αλλά το γυαλισμένο ντενεκέ του, με τους τέσσερις τροχούς. Διότι ο Τρέντης, ήθελε και όλοι οι άλλοι θαμώνες, περιπατητές ή εποχούμενοι, αντί για τη θάλασσα να αντικρίζουν τον κουβά του. Διότι, δεν είναι μόνο τερματοφύλαξ, είναι και Τρέντης. Μπορεί επίσης -έτσι τον έκοψα- να είναι και αγιουβερδικός, να πιστεύει στη συμπαντική δικαιοσύνη, να αραδιάζει 86 Καρλ Γιούνγκ στην καθισιά του, να εκστασιάζεται μιλώντας για τη γεωλογική σοφία των ερπετών και να είναι και Βέγκαν.

 

Αλλά είπαμε, είχα άδικο.

 

Οπότε, τη Δευτέρα πρωί, πίνοντας καφέ στον πεζόδρομο Καμαρίου (αυτός είναι πεζόδρομος), δεν έβγαλα τσιμουδιά, μόλις είδα έναν ακόμα Τρέντη, να χώνεται με τον τετράτροχο ντενεκέ του, ανάμεσα στο αμέριμνο πλήθος.

Όμως, αγαπητό μου ημερολόγιο, ντρέπομαι που θα το πω. Μπορεί μεν να μη μίλησα, αλλά σήκωσα τελευταία στιγμή την κάμερα και την ώρα που πατούσα το Rec, έλεγα μέσα μου εκφράσεις που θα έκαναν καραγωγέα, να κοκκινίσει από ντροπή.

Και αναρωτιέμαι. Αυτό πιάνεται για αμαρτία;.

 

Απροπό. Το Μεγάλο Σάββατο, πήγα στον Πύργο. Καλοί μου άνθρωποι, γι αυτό τον φτιάξατε αυτόν τον υπέροχο (δίχως ίχνος ειρωνείας αυτό) πεζόδρομο;. Για να παρκάρουν άνετα οι Πυργιανοί Αγκροτηνέϊτζερ, τις Ντατσουνάρες τους;.

1 Απάντηση

  1. Ο/Η Δημήτρης Νικολαΐδης λέει:

    Πες τα Χρυσοστομε αλλά δυστυχώς αυτοί που πρέπει να τα διαβάσουν έχουν επιλεκτική αορασια σε τέτοια σχόλια! !

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *