Να πάτε “χωρίς αναστολή” στο θέατρο!

Η Μαρία (Μαυρικάκη), το ήξερε το θέμα. Ο Αντώνης (Αντωνίου), μάλλον όχι. Τότε;. Γιατί δύο ανόμοιοι κόσμοι συνταιριάζουν τόσο καλά στη σκηνή;. Απλό είναι. Ο Αντωνίου, ξέρει να κάνει απλό θέατρο. Χωρίς να το καταντάει απλοϊκό. Η Μαυρικάκη, να βάζει λόγια, χωρίς συρραπτικό της γλώσσας. Όλα, αβίαστα και απλά.

Ακόμα κι αν πρόκειται για «Σκοτεινό Διαδίκτυο». Ο Αντωνίου και η Ασίκη, μεταφέρουν μια γνήσια έκπληξη, όταν το ανακαλύπτουν. Αυθεντική. Απλή και συνηθισμένη σαν περίπατο σε σκοτεινό δρομάκι. Γνώριμο, αλλά και επίφοβο. Τι πετυχαίνουν;. Μα Θέατρο. Απλό, γνήσιο θέατρο, που το μερτικό της Μαυρικάκη, το αυγαταίνει απλόχερα, ο Αντωνίου.

Όσοι πάτε στην Αθήνα, περάστε, από το Θέατρό του. Στη διπλανή πόρτα παίζεται. Κυριολεκτικά!. Σε μια μικρή ορχήστρα, χωρίς μεγαλομανή μαέστρο και με ένα λιμπρέτο, προσιτό, ελκυστικό και τόσο δυνατό που μάλλον θα έπρεπε να το κάνουν πετυχημένο σήριαλ πενήντα επεισοδίων, οι συντελεστές.

Πέρασα καλά, κείνο το βράδι.