ΜΠΡΑΒΟ ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ
ΜΙΑ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΡΥΦΕΡΗ, ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΚΑΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΗ, ΑΠΟ ΤΗΝ Γ. ΦΡΑγκακου
Πριν καιρό, η εκπαιδευτικός κ. Ρούλα (Γρηγορία) Φραγκάκου, με αφορμή την ανακοίνωση των επιτυχόντων στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, έστειλε ένα θαυμάσιο κείμενο. Είχε γνωρίσει τότε, μια μεγάλη αποδοχή από τους αναγνώστες. Της ζήτησα την άδεια να το αναδημοσιεύσω και τώρα. Το δέχτηκε και την ευχαριστώ. Το προσυπογράφω κιόλας (άλλωστε γι αυτό αναδημοσιεύεται!), χωρίς να σφετερίζομαι με κανένα τρόπο την ευθυκρισία του κειμένου και την οξύνοια της συντάκτριας. Απλά, λέει πράγματα που πρέπει να ειπωθούν.
ΜΠΡΑΒΟ ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ
“Γρηγορία Φραγκάκου: Μπράβο και σε αυτά τα παιδιά μας!
Τώρα που καταλάγιασε λίγο η χαρά μας, άρχισαν να αναδύονται και άλλες εικόνες και άλλα ονόματα… Ήρθαν και κάποιες σκέψεις «δεύτερης γραμμής».
Πολλά μπράβο και φιλιά δόθηκαν στα παιδιά που πέτυχαν και μάλιστα σε σχολές που ήθελαν. Ήθελε και η οικογένεια. Σχολές υψηλής ζήτησης ή κοινωνικού κύρους.
Πόσο εύκολα ξεχνάμε, αλήθεια!
Ξεχάσαμε τις αδηφάγες μυλόπετρες του εξεταστικού συστήματος που σε μια και μόνη εξέταση και συχνά από μια «επιστημονική» ιδιοτροπία της εξεταστικής επιτροπής, συνθλίβουν την αθωότητα της νιότης των παιδιών μας και τα άλλοθι του συστήματος.
Αφήσαμε στην άκρη τις ανεπάρκειες του σχολείου, τα κακά βιβλία, τα απαράδεκτο αναλυτικό πρόγραμμα.
Παραμερίσαμε τις ατελείωτες ώρες διαβάσματος, το βάσανο της παπαγαλίας, τα απανωτά μαθήματα, την αίσθηση της ματαιότητας, το άγχος.
Ξεχάσαμε ακόμα και τα απίστευτα έξοδα της οικογένειας – «χαλάλι στα παιδιά μας!» είπαμε – και υποκύψαμε στην αυταπάτη της δωρεάν παιδείας.
Τώρα που συνήλθαμε από τη δικαιολογημένη – και δυσεύρετη στην εποχή μας – ευφορία , μια άλλη διάσταση ορθώνεται μπροστά μας.
Και τα παιδιά που δεν τα κατάφεραν;
Κάποιοι δεν τόλμησαν καν να μπουν στη διαδικασία γιατί το σχολείο τους είχε πείσει ότι η αποτυχία τους είναι δεδομένη. Οι εξετάσεις και η προσπέλαση ενός ΑΕΙ είναι για πολύ καλούς και «… εσείς δεν αξίζετε και τίποτα!». Προσποιήθηκαν λοιπόν τους αδιάφορους και δεν μπήκαν στον κόπο.
Κάποιοι δεν θέλησαν να εκχωρήσουν την ατομική και οικογενειακή τους ηρεμία στη φθοροποιό διαδικασία της προετοιμασίας για τις εξετάσεις.
Κάποιοι, όμως, έδωσαν τη μάχη τους. Μακροχρόνια και επίπονη μάχη. Το όνειρο είχε εγκατασταθεί στην ψυχούλα τους και είχε αρχίσει να ανθίζει. Το πάλευαν με αξιοπρέπεια και πείσμα. Προσπαθούσαν κάθε μέρα να μεγαλώνουν τις πιθανότητες να γίνει πραγματικότητα. Και κάποια ημέρα των εξετάσεων… ήρθε το χαστούκι!. Κι ακολούθησαν κι άλλα! Μαθηματικά, Φυσική, Στατιστική, Αρχαία!… Από πού να φυλαχτείς!
Κόμπος στο λαιμό. Δάκρυα στα μάτια. Κρύος ιδρώτας. Αίσθηση αδικίας.
Κι αμέσως μετά – θρίαμβος της νιότης – πείσμα ότι δεν θα παραδοθούν. Θα πατήσουν άλλα κάστρα! Θα νικήσουν στην επόμενη μάχη!
Μπράβο και σε αυτά τα παιδιά!
Ριανούλα, σ΄ αγαπάμε και να είσαι καλά!
Κι εσύ, Νεφέλη! Κι εσείς, Κική και Άννα Μαρία!
Και Παναγιώτα και Μαρία και Κίμωνα!
Και Εμιριόνα και Λέντι!
Μπράβο και σε σένα, Γιώργο Κ. και να πάνε όλα καλά!
Ρούλα Φραγκάκου,
Φιλόλογος”
