ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΗ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ-1928

«ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΕΡΓΑΤΑΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΑΣ ΑΛΛΑ ΚΑΝΩΜΕΝ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΝΑ ΔΙΩΧΘΟΥΝ ΟΙ ΕΞΟΡΙΣΤΟΙ»

Η Σαντορίνη, υπήρξε τόπος εξορίας. Ο Δημήτρης Γληνός, κατ’ αρχήν  που εδώ έγραψε το σημαντικότερο έργο του. Μόνο ένας ταχυδρόμος, ονόματι Πατηνιώτης του μίλαγε. Οι άλλοι για τον φόβο των αρχών, τον είχαν αποκλεισμένο.

Την ίδια περίοδο, η «Θηραϊκή Γη» ήταν χρυσάφι για τους ορυχειούχους και κόλαση για τους κακοπληρωμένους, πάμπτωχους και  βασανισμένους εργάτες.

Ο φίλος και συνεπώνυμος Στέφανος Πράσσος (δεν έχουμε συγγένεια) μου έστειλε ένα ακόμα χαρακτηριστικό δημοσίευμα. Ριζοσπάστης 25 ΑΥΓΟΎΣΤΟΥ 1928.

Ένας «απείθαρχος» εργάτης διώκεται, επειδή τολμά να ζητήσει την πληρωμή του κόπου του. Τα αφεντικά, φρυάζουν για το «κακό παράδειγμα». Οι σμπίροι τους, στήνουν συκοφαντίες. Αλλά ο φτωχόκοσμος του νησιού, είναι μαζί του.