ΜΙΑ ΑΓΝΩΣΤΗ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ

ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΑΡΒΑΝΙΤΗ- ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ

 

 

Η Μαρία Σωτηροπούλου, είναι αναμφίβολα, ένα από τα πρόσωπα που τιμούν τη Σαντορίνη. Γεννημένη στο Μεγαλοχώρι από γονείς εκπαιδευτικούς και διακεκριμένη γιατρός η ίδια, έχει τιμηθεί λόγω της συμμετοχής της στο αντιπυρηνικό κίνημα με το συλλογικό Νόμπελ Ειρήνης (εκπροσώπησε την Ελλάδα).

Παράλληλα όμως, τιμά και τη γενέτειρά της, με γραπτά και αποκαλύψεις από το παρελθόν. Μια τέτοια, παρουσιάζει η Santonews- με την άδεια αυτής της επιστημόνισσας και γυναίκας υπόδειγμα- για ένα όχι τόσο μακρινό παρελθόν. Περισσότερα στην πάντα ενδιαφέρουσα σελίδα της https://mariasot.blogspot.com/2019/04/1957.html?spref=fb&fbclid=IwAR3pvpSH0PeGDYY2yOadoAM3NAs-RrLndwhRp-szfBYr40ehB9-jIhNqakQ 

 

Εκρηκτική Σαντορίνη από τη Σουηδία το 1957

 
Εκρηκτική Σαντορίνη μέσα από τις σελίδες σουηδικού βιβλίου του 1957
 
Το βιβλίο ERUPTIVT GREKLAND (+Εκρηκτική Ελλάδα) του BENGT WIDEHAG μου το χάρισε η Μάγκυ Χατζηκωνσταντή, (Σουηδέζα φίλη από το Μάλμε που είχε παντρευτεί Έλληνα και είχαν από τα πρώτους ξενώνες στο Μεροβίγλι) το 1991, όταν έψαχνα υλικό για την επιστημονική μου εργασία για τα Λουβιάρικα.
http://mariasot.blogspot.com/2010/11/blog-post_25.html?spref=fb
Σε αυτό βρήκα και την αναφορά για την περιήγηση της Σουηδής φεμινίστριας  και συγγραφέα Fredrika Bremer στο νησί και το Λεπροκομείο.
Το βιβλίο που εκδόθηκε στο Μάλμε το 1957
 αναφέρεται στο ταξίδι του συγγραφέα στην Ελλάδα και την Κύπρο (η οποία στους χάρτες της εποχής φέρεται σαν τμήμα της Ελλάδας)
οι περιεχόμενοι στο βιβλίο χάρτες εποχής με την Σαντορίνη κι την Κύπρο σχεδόν σε ίδιο μέγεθος
και σχεδόν το μισό περιγράφει αναλυτικά τη Σαντορίνη, που μόλις είχε κλονισθεί από τον καταστροφικό σεισμό του 1956, με πλούσιο φωτογραφικό υλικό, που σκανάρισα να διασώσω για τους οπαδούς της ηλεκτρονικής ανάγνωσης.
τα Φηρά
ο Σκάρος
τα σκαλιά των Φηρών
το λιμάνι των Φηρών
το καμπαναριό της Ζωοδόχου στο Μεγαλοχώρι μου
τα πανηγύρια μας
Η μεγάλη μου έκπληξη ήταν όταν σε μια φωτογραφία από κάποιο πανηγύρι αναγνώρισα τον πατέρα μου, αλλά και τον εαυτό μου παιδί με φιόγκο στα μαλλιά. Κάθε φορά που τη βλέπω παραξενεύομαι με τον τρόπο που οι μνήμες διεθνοποιούνται και διαλύονται από μια τυχαία συγκυρία. Θυμάμαι σαν από όνειρο τις φιγούρες των ενηλίκων που απεικονίζονται. Για τους σημερινούς κατοίκους του νησιού και τους νεότερους αυτές οι φωτογραφίες είναι σκιές, αφού δεν έχουν κάτι να διηγηθούν.
ο ψηλός με το μουστάκι και τη γραβάτα είναι ο μπαμπάς μου Νικόλαος Αρβανίτης και το κοριτσάκι με το φιόγκο εγώ
Για μένα όλα αυτά είναι πολύτιμα και συμβάλουν στην ώσμωση και την αλληλοκατανόηση των λαών για ένα πιο ειρηνικό αύριο.
Ας σημειωθεί ότι στο Μάλεμε εκτός από τον φιλελληνικό σουηδικό πυρήνα, που μας είχε βοηθήσει στο Κυπριακό και όταν αγωνιζόμαστε να φύγει η Χούντα, υπήρχε και ισχυρή ελληνική παροικία και πρόσφατα πρόξενος επί τιμή ήταν ο κος Σωτηρίου. που είχε χτίσει πρωτοποριακό οικολογικό σπίτι στο Καμάρι.
η Οία
οι καβάλες με τα γαιδουράκια
το αρχαίο θέατρο στο Μέσα Βουνό
αλωνίζοντας
η Βυζαντικνή μας παράδοση
στα Φηρά
στον Πύργο
Σήμερα που το τότε πάμπτωχο νησί όχι μόνο ευημερεί, αλλά και κουράστηκε από τις χρυσοφόρες ορδές των τουριστών πρέπει να θυμόμαστε με ευγνωμοσύνη κείνους τους παλιούς περιηγητές, που αναζητούσαν την ψυχή της Σαντορίνης, την ιστορία και το πραγματικό πρόσωπο των κατοίκων της και προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να το διασώσουν και να το διαδώσουν παγκόσμια.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *