“ΜΕ ΓΡΟΙΚΑΣ ΗΝΤΑ ΘΑ ΣΟΥ ΨΙΘΥΡΙΣΩ;”

ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΣΑΚΙ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΑΡΖΕΝΤΑ

 

 

 

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΑΡΖΕΝΤΑΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΠΥΡΓΟΥ-ΚΑΛΛΙΣΤΗΣ

“Κα γράφω.., ξαναγράφω.., ξεγράφω.. αρκετό καιρό τώρα… και το ξαλμυρισμένο και άπραο για μένα είναι που δεν ενημέρωσα τον θυμόσοφο γέροντα μου, τον άνθρωπο μου στο χωριό… που αναφερόμουν σε προγενέστερα γραπτά μου, την μετακινούμενη σοφία.., την παραδοσιακή και μοναδική ύπαρξη θηραϊκού μείγματος που μιλά και αποσβολώνεσαι.., που σε κοιτά και ζαλίζεσαι.., που βουρκώνει και δακρύζεις όταν εξιστορεί τα της εποχής του και απαραιτήτως τα της πολυτάραχης και αξιοθαύμαστης από εμπειρίες, ζωής του… Πόσο με φωτίσουν οι όμορφες ηλιαχτίδες του που περιλούζανε την σκέψη μου και την φαντασία μου..!

«Ο εγώ» ευπατρίδης υγραίνομαι.., αναπολώ και επανέρχομαι οργιόλουστος να τον υποδεχθώ, ανθρώπινα, ναυτικά, πλοιαρχικά, πυργιανά και αναμφίβολα ψυχικά… Παραπονέθηκε λοιπόν πολύ για την μη συνύπαρξη μας… που «ο εγώ» γραφοχαράζοντας σας εξιστορούσα επαρκώς.., θυμοσοφικώς… αντλώντας λέξεις…, ματιές.., στραβομουτσουνιές και παροιμίες σοφές με άπλετο ψυχοφαντακτερό φως.

Άκουσα πολλά από τον ίδιο ότι τον εγκατέλειψα.., τον απαξίωσα.., τον άφησα ανημέρωτο… και το κυριότερο… ότι έπρεπε… άκου, έπρεπε να γνωρίζω ότι είχε αποδημήσει προσκαίρως εις τα Αθήνας η εγγονή του και ήταν πλήρως ανημέρωτος και αγραφοχάραχτος, για τις ψυχοπλακωτικές μου, αλλά σημαντικές για αυτόν, γραφές μου… Έτσι διατυμπανίζει και επιμένει ο παππούλης… «..Γιώργη μου με γροικάς ήντα θα σου ψιθυρίσω, σερνικάκι μου… άκου ήντα θα σου πω… την εποχή την δική μου… το κρέας του χοίρου, τους βαρκανάδες, τα κοτσίφια, τα φλώρια και γενικά τα κρεατικά και τα πουλιά τα τρώγαν ξυδάτα και παστά..! Τώρα, δυστυχώς, τρώνε πολλά και κυρίως ωμά.. χωρίς ξεψάχνισμα και το κυριότερο.. αλιευμένα στεριανά.. χωρίς ξόβεργες…! ΩΜΑ και λαίμαργα Γιώργη μου.., με ήκουσες; Με κατάλαβες ή αλλού αρμενίζεις…;»

Ο γέροντας βέβαια αλληγορικώς ομιλούσε και εννοούσε τα προαναφερόμενα… Γράφεις δε γράφεις.., πονάς δε πονάς.., αφουγκράζεσαι πολλά σημαντικά και δεν σε νοιώθουν… Κατέχεις ήντα λέω..; Σαλιαρίζεις δε σαλιαρίζεις.., πονοκεφαλιάζεις δε πονοκεφαλιάζεις… γίνεται πράμα..; Γίνεται..; Σε γροικά κανείς; Εεε, σε γροικά..; Σου σιγανογλυκοψιθυρίζει κανένας πολυξερίδης πράμα μυρωδάτο νιούδα..;

Και «ο εγώ», ο ψυχό-συλλέκτης, παππού προβληματίζομαι και αναρωτιέμαι να αποκριθώ ή να σιωπήσω..; Να φορέσω τον σκούφο μου και να βγω στην βαργιόλα να πάμε ταξιδάκι..; Να γραφοχαράξω ή να ζωγραφίσω..; Να γλυκομιλήσω ή να κράξω..; Να απομακρυνθώ ή να παραμείνω..; Δεν σας ρωτώ εσάς φίλοι μου, δεν σας πονοκεφαλιάζω, γιατί δεν μπορείτε να συμμετέχετε.. δεν επιθυμείτε.., δεν θέλετε… το διαισθάνομαι.., το υποψιάζομαι.., το νοιώθω.., το αφουγκράζομαι κάθε μέρα.., κάθε στιγμή…

Απλά σας ενημερώνω ότι υπάρχουν και θα υπάρχουν όσο ζούμε, όσο υφιστάμεθα σε αυτήν την κοινωνία, ένα συνονθύλευμα.., ένας συνδυασμός χαρακτήρων.., ένα μωσαϊκό ανθρώπων, αρχόντων, εξουσιαστών ενδεδυμένοι με τον μανδύα της παρθενίας.., της αγνότητας.. και της νομιμοφροσύνης.., που πάντα θα διευθύνουν, θα εξουσιάζουν και θα διαφεντεύουν το κοινωνικό, και όχι μόνο, γίγνεσθαι… δια την εξόφληση πολιτικών, οικονομικών και άλλων ανεξόφλητων γραμματίων που διαφεντεύουν, γαλουχήζουν και καλοψυχίζουν το θεάρεστο σύνολο της ενεργού και πολύπαθης πνευματικά κοινωνίας μας… που εναγωνίως προσπαθεί να επιβιώσει και να δημιουργήσει… Γι’ αυτό επεδίωξα να τα πω με τον γέροντα μου και να του επεξηγήσω πολλά, γιατί παραπονέθηκε για τα αλαμπουρνέζικα μου… έτσις (θηραϊκό νεοπλουτίστικο..) είπε και συνάμα απαιτεί παρακαλώ ασθμαίνοντας να τον πονοκεφαλιάσω θετικά για των γραπτών μου τις λέξεις που είναι, όπως ισχυρίζεται φανατικά…, έννοιες δυσκολοχώνευτες.., σκέψεις δύστροπες.., φιλοσοφήσεις μου ναυτικές και ξεθωριασμένες.. αλλά, όμορφες… αληθινές περιπέτειες… με αλμύρα νοτισμένες…

Βέβαια θα μου αναφέρει ο φίλος μου ο Βασίλης, ο έτερος απείρως μελετημένος ψαχουλιάρης των γραφομένων μου… νομικό-μελετημένος επαρκώς και εκ Βερβενίων ορμώμενος… «..φίλε μου καλέ..» θα μου πει,

Και εάν δεν το πει, θα το αισθανθώ από το μειδίαμα του και την διερευνητική του ματιά… «..μακρηγόρησες, αλλά επαρκώς και αιτιολογημένα φιλοσόφησες και αναμφιβόλως τα αιτιολόγησες… διανθίζοντας τα με την μοναδική γραφολογική σου μαεστρία…»

Συ λέγεις, φίλε μου… Ανταπαντώντας Βασίλη μου, λέω ότι δεν ουρανώνονται όλοι με τις αποτυπώσεις της ψυχής μου… Δεν καταλαβαίνομαι, όπως ορθώς μου ανέφερες… Ταπεινά και θαρρετά σου αναφέρω ότι και η δημιουργία, αλλά και η εκκωφαντική σιωπή παράγουν έργο… ΝΑΙ, ΠΑΡΑΓΟΥΝ…! Εάν ορθώς διαχειριστούν… αλλά ήντα να κάμω; Αυτά τα γράμματα ήμαθα… Της αξιοπρεπούς διαβίωσης και της ορθής και ασφαλούς πλεύσης…! Στεριανο-ανασαίνοντας και θαλασσο-ταξιδεύοντας.., αυτά έζησα, αυτά διαλαλώ και αυτά γραφοχαράζω… Και αναφέρομαι σε αυτούς που ανερυθρίαστα και χωρίς αιδώ λαλοκοπούν… αηδονίζοντας… άσχημα πράματα δια τον υπογράφοντα γραφοχαράκτη, για τον νομικοκήρυκα.., τον θεραποπλάστη.., τον δημοσιο-γραφο-αγωνιζόμενο.., τον φιλοσοφίδη και ανυπαρκτίδη… και.. και…

Άκουσε νέε μου… τα ειπωμένα σου παρεμπιπτόντως δεν χωνεύονται… Ακούστε φίλοι μου… απλά, πολύ απλά σας αγαπώ και μάλιστα πολύ… ως καλό χριστιανο-συμπεριφερόμενος… Αλλά, δεν διυλίζεται.., δεν διασπάται.., δεν χωνεύεται η λεκτική σας ασχήμια…! Γιατί…; Μα έτσι νοιώθω.., έτσι αισθάνομαι.., αυτά γραφοχαράζω και αυτά διαλαλώ… ότι δεν κατέχουν τίοτις οι εκσφενδονίζοντες χολή… Επίσης, αναφανδόν υποστηρίζω ότι δεν κατέχετε ήντα λέτε και ήντα οφθαλμοθωρείτε…! Γρηγορείτε.., ορθωθείτε.., ανυψωθείτε.. και ρωτήστε… Και θα σας πουν με σιγουριά, γιατί οι ξάστεροι.., οι αλέρωτοι.., οι ασκόνιστοι.., οι αλεύρωτοι.. και οι λαμπεροί.. είναι θαρρετοί…! Όχι βέβαια «ο εγώ», ο αλευρο-σκουριασμένος και θεοσκότεινος…! Σας προκάνω… σαλιαρο-αμόρθωτοι…!

Τα γράφω όλα αυτά γιατί ο παππούς επανερχόμενος με νημάτωσε (θηραϊκό, με τσίμπησε) με την κρανιά δυνατά και επέμενε να σας απλώσω και να σας επεξηγήσω το δικό μου γραφολογικό μουσείο.., με την ιδιότυπη συλλογιστική και ναυτικοψυχοπονετική μου γραφή… Θα σας αραδιάσω μερικές λέξεις μου από τις άπειρες που διεπίστωσα ότι έχω αναφέρει στα γραπτά μου και σας υπόσχομαι ότι αφού γίνω πλεύσιμος ξανά και αφού ολοκληρωθεί ο ψυχοσωματικός μου δεξαμενισμός… εύχομαι και προσεύχομαι να αρμενίσομε ξανά με ξαστεριά και ομορφιά… για περισσότερα όμορφα ταξίδια… ΙΔΩΜΕΝ…! Θα αναφέρω πολύ λίγα για να επανέλθω…

ΟΤΑΝ… και θα αναφερθώ εκτενέστερα και αναλυτικότερα για κάθε λέξη και εννοιολογικά θα επεξηγήσω… Γροικώ – ακούω.., γραφοχαράζω – γράφω.., οργιόστολος – περιποιημένος.., αγραφοχάρακτος –χωρίς πένα.., πολυξερίδης – ο δήθεν γνωρίζω πολλά.. αλλά κατ’ ουσία τίποτα.., ουρανώσατε – άκρατος ενθουσιασμός.., πικροχολίδης –αυτός που μόνο πίκρα εκπέμπει.., τρεζοκομίδης – ο παλαβιάρης.., ο τρελά φερόμενος.., πλοιαρχο-ευέλπηδες – οι νέοι πλοίαρχοι.., ασημαντίδης – ο ασήμαντος, ανύπαρκτος.., ριβο-κορφιάσουμε – να πάμε Ρίβα και Κόρφο.., και άλλες αμέτρητες λέξεις που έχουν βγει από πού..; Άμε έβρα, που λέει και ο παππούς… Δεν ξέρω, μη με ρωτάτε… θα ερευνηθώ διεξοδικά και απεριόριστα με κάθε επιμέλεια.. το χρειάζομαι.., το θέλω, το επιθυμώ θα μου είναι χρήσιμο και απαραίτητο για την γραφο-χαρακτική μου συνέχεια και απαραιτήτως για τα ορθόπλωρα ταξίδια μου… ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΟΙ… η καλύτερη ευχή για όλους και δη για τους αχαρτογράφητους.., αρχοντοχωριάτες ομορφούληδες…”.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *