ΜΕ ΕΝΑ ΦΕΡΕΝΤΙΝΙ ΚΙ ΕΝΑ ΚΑΛΑΘΙ ΑΠΟ ΑΛΥΑΡΙΑ
ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΣΑΚΙ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΑΡΖΕΝΤΑ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΑΡΖΕΝΤΑΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ, Τ. ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΠΥΡΓΟΥ-ΚΑΛΛΙΣΤΗΣ
Κα κερά θολοϊνη με γροικάς;;…ακου ήντα κανα προχθές με την ψιλοβροχή….σωμάρωσα τον τετράτροχο γάδαρο μου ,ήβαλα μια κουλούρα κρίθινη και λίγο χλωρουδάκι στη πετσέτα. πηαίνοτας μια χειμωνιάτικη διαδρομή σε μια ρυμίδα γεμάτη ατριβόλους ,να θυμηθώ ,να ξεχαστώ και να απολαύσω αερικό πεντάστερο με λίγο καφεδάκι .
Ήντα δα;; Μα είδα με το δικό μου οφθαμολόγιο ,και την δικά μου θαρρετή ματιά ξεχτένιστες ,άντυτες τσι αμπελιές και ανοικοκύρευτα τα γύρω χωραφάκια ..Είδα ήντα δα ;;;Μα όλη την τότε μας-μου ζωή θώρησα ,αυτό ξάνοια ξεσκούφωτος και αυτό αναπολούσα ,την ζωή όλου του νησιού και την δική μου …ΤΗΝ ΑΜΠΕΛΙΑ ΑΓΝΑΝΤΕΥΑ… ήταν η ομορφιά της φύσης ,ήταν η κρυφή ερωμένη του Νικολού ,ήταν μια ζωγραφιά .ήταν μια κοπελιά με πράσινο σκουφί και όμορφες πλεξούδες…Ήταν το αμπέλι του ,η ψυχοθεραπεία του, ήταν όλη του η ζωή ,ήταν η βασική οικονομική ,οικογενειακή τροφό αποθήκη του ,πουλώντας τα σταφύλια .. Θεέ μου τι μυρωδιά .τι χρώμα ,τι γεύση ,τι ποιότητα ,τι ομορφιά ,τι άρωμα;;;.κα βρε Γιώργη θα μου πουν οι φίλοι τρεζάθηκες και ήπιασες την πέννα ξεστριφαλιάζοντας τσι αμπελιές που απόμειναν γράφοντας μελωδίες…κα μα μπας νομίζεις ότι γροικούν ήντα λες και ήντα γράφεις οι προφεσόροι;;
Ααα καημένο μου παιδί με τσι τρεζάδες σου.. Κα από τα θαλασσό κύματα και τσι προβήτες πηες τσι πεζούλες και στο κάμπο τσι ανάλεψης με τα καρπερά αμπέλια ..κα για κουνήσου να ξεκουτρουνιαστείς μου είπε το γεροντό βάσανο μου από το τηλέφωνο συγκινημένο ,διότι του είπε η εγγονή ότι αρέσει η κισηρογραφή…
ΑΠΟΣΤΑΓΜΑΤΑ ΨΥΧΗΣ ΠΟΛΛΩΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΝΑΤΩΝ…Κα βρε τρεζέ αλατό παστωμένε ήντα σαι ο Καζαντζάκης η ο Καββαδίας …άντε μη πω τι αλατοπιπερόσαμε προχθές με μπόλικο κρεμμύδι.. ΑΡΧΙΜΑΓΕΙΡΑ…Να είσαι καλά παππούλη μου γλυκέ μοναδικέ…Ενθυμούμαι και συγκινούμαι ,αναλογίζομαι ,νοσταλγώ, αναπολώ τις αγνές περπατησές , συμπεριφορές ανθρώπων και ζώων δακρύζοντας…ΞΕΡΩ ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ….αλήθεια και ζώων ,δακρύζοντας και συγκρίνοντας εποχές και ανθρώπινες σχέσεις .Ο τρύγος μια γιορτή με τραγούδια και πρόσχαρες φωνές..
ΜΗΝ ΑΠΟΡΕΙΤΕ ΒΟΛΤΑΡΙΣΑ ΠΡΟΣΦΑΤΩΣ ΚΑΙ ΕΦΡΙΞΑ…Όλη η οικογένεια λοιπόν…ΤΟΤΕ ..με ένα φερεντίνι και ένα καλάθι από αλυαριά για το μάζεμα των σταφυλιών ,όλη η οικογένεια στην πανδαισία της βεντέμας (του τρύγου)…ΗΤΑΝ ΓΙΟΡΤΗ …και βέβαια ήταν τα σταφύλια μαζί με τις τομάτες και το κριθάρι ,τον αρακά ,τα κουκιά ,τα γουλοπόρυχα και η φάβα…ΗΤΑΝ ΟΙ ΣΟΔΕΙΕΣ ΤΟΥΣ-ΜΑΣ…ήταν όλη τους η ζωή, όλο τους το βιός …Αυτά τα λίγα είναι από της θύμησης μου τον ντουρά…
ΤΟ ΔΙΣΑΚΙ ΤΟ ΡΑΨΑ ΜΕΤΑ.. πολύ λίγα απειροελάχιστα .Αυτές τις ομορφιές θυμάμαι ,αυτές τις θύμησες αναπολώ και ονειρεύομαι . Τα αμπέλια θυμάμαι ,την καλλιέργεια σκέπτομαι ,το ξαούστριμα ,το πάστρεμα μετά τον τρύγο ,το τύλιγμα ,την κλάδα ,το πρώτο το ζευγάρι με το λάκισμα ,το διαλέτρι ,το τριαλέτρι ,τα αμπελοφάσολα ,και τση καρδαμίδες αγνά όλα όπως οι καρδιές των ανθρώπων τσι τότε εποχής…
Τα ριμίδια (αγροτικοί δρόμοι)πεντακάθαρα και άνετα δια την ασφαλή διέλευση πεζών και οχημάτων (γαϊδουριών)..ΤΩΡΑ ;;;Ανυψώθηκαν πολλά ,οργιοστολίστηκαν ,και τσιμεντώθηκαν …Εγώ όσο μπορώ και νταγιαντώ ένα λιθαράκι δημιουργίας βάζω.. ΕΝΙΟΤΕ.. ο ελεεινός παπαρολόγος που λέει ο πρυμνιός ,κατάπρυμος ,ψυχοαδαής ερωτό τρυπό ανοικτύρης…ΑΧΑΪΡΕΥΤΕ…Δεν συνεχίζω γιατί δεν είναι παπόρι είναι μια αμπελιά-βουδοματιά …
ΑΠΛΑ…Καλή δημιουργική χρονιά με πιότερη αγάπη και λιγότερο ουρικό οξύ , χοληστερίνη …..Καλοτάξιδοι;;;…Απλά τα της διευθετήσεως θέλουν άγρια κύματα και ατόφιους κωπηλάτες …COMANDANTE είμαστε πολλοί…ME EΝΟΗΣΑΤΕ;;
