“ΛΟΥΛΟΥΔΙΑΣΕΣ ΤΗ ΜΕΡΑ ΜΟΥ, ΜΟΣΧΟΜΥΡΙΣΕΣ ΤΗΣ ΘΥΜΗΣΗΣ ΜΟΥ ΤΟ ΔΙΣΑΚΙ”

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΑΡΖΕΝΤΑ- ΜΙΣΟΣ ΑΙΩΝΑΣ, ΣΑΝ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΑΡΖΕΝΤΑΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΠΥΡΓΟΥ-ΚΑΛΛΙΣΤΗΣ

“Είχα πενογράψει κάποια μέρα του Σεπτέμβρη ότι δε θα ασχοληθώ με πράμα επίκαιρο, φρέσκο, ψαχουλοψαχτικό , πολιτικοαυτοδιοικητικό και δηλητηριώδες …που έχω σακουλιάσει και καταψύξει ….δεν θα καμωθώ με πρόσφατα σακουλιασμένα και μουχλιασμένα μποδοσίδια ,δεν θα σαλιαρίσω για το αχανές , αδιευκρίνιστο και απροσδιόριστο σήμερα , δεν θα αγναντέψω της πνευματικής πραμάτειας τα απλωμένα ,ξεχασμένα φορεσίδια …μπα..μπα…μπα ,όπως αναφωνεί το μικρό μου ,τοσοδούλη πλασματάκι… Πρέπει, επιβάλλεται λοιπόν ,όπως διατύπωσα τότε…. ότι αδυνατώντας ο εγώ τρεζογραφικός…κατά το λεχθέν βεβαίως και απαραιτήτως εις την ανούσια εκ του αποτελέσματος σύναξη …. να προσαρμόσω τις ιπποδυνάμεις μου στην απρόσκοπτη κατανάλωση diesel oil ….

Ο εγώ λοιπόν επιμένω και θα επιμένω να γροικώ τη ζωντανή σοφία του και να ζωγραφίζω γραφικά και γαργαριστά και να αντλώ εξιστορώντας θυμοσοφικά πολλά και χρήσιμα από την ανεξάντλητη μοναδική πηγή θηραϊκού πλούτου……τον γέροντα μου που δεν ξέχασα και δεν πρέπει να ξεχάσω ποτέ…. Γιατί;;; απλά δεν μπορώ να τσουβαλιάσω τις σοφές εννοιολογικά λέξεις του, σκέψεις του, και να τις εναποθέσω στο σακί σαν μπακαλιάρο παστό …δε μου το επιτρέπει η αλμυροανατροφή μου απλά, απλούστατα …θηραϊκά,ναυτικά..

Και συλλογιζόμενος όλα αυτά ολονυχτίς ξαφνιάστηκα ο ξαφνιασμένος το πρωί φίλε μου πανωμερίτη ,και συμμαθητή μου Γιάννη Θεολογίτη και εσύ παππούλη μου….και στην συννεφιασμένη , λαβωμένη μου καρδιά (αμ δε) τι δώρο έστειλε η Ανατολή ;η Ροδαυγή;; Ορθανοίγοντας την ηλεκτρονική μου πραμάτεια είδα μια μέρα όμορφη, μια μέρα προικισμένη, μυρωδάτη και ομορφοστολισμένη, μια μέρα που μου είπε καλημέρα η φιλόλογος μου η αγαπημένη μου- μας κ. Μαριάννα Ναυπλιώτη… Θα με συγχωρέσεις γέροντα μου αγαπημένε που δε θα ασχοληθώ μαζί σου, ήντα να κάμω;; Ανοίγω λοιπόν το κουτάκι μου στο f.b …και τι θωρώ θεέ μου … “Γιώργο πολύ με συγκίνησες!! Είχα τέτοιο μαθητή;;;”και απαντώ δακρυμουσκεμένος και αγαπησιάρικα αποσβολωμένος ….

Αγαπημένη μου κ. Μαριάννα …τι θείο δώρο ήταν αυτό, τι τουφεκιά χαράς …μου λουλούδιασες τη μέρα μου, μου μοσχομύρισες της θύμησης μου το δισάκι …Και για τους ξεχασιάρηδες λόγω φθοράς του δισακιού της μνήμη μας …πάντα ηλικιακά εννοώ …σας ενημερώνω ότι την γνώρισα –γνωρίσαμε πριν 50 χρόνια στο ΓΥΜΝΆΣΙΟ ΘΗΡΑΣ …Τα υπόλοιπα θα τα πούμε επιτέλους από κοντά ,και πρέπει να ξέρεις ότι οι διάφορες διάσπαρτες λέξεις του ψυχογραφήματος μου είναι όπως λέει ο Δημήτρης προσωπικός νεολογισμός που βγαίνουν από το άχτι μου …Συνεχίζοντας λέω ήσουν δασκάλα και της αθώας ψυχής μας …άντε πάλι συγκινήθηκε ο παππούλης άντε …Γιατί ;μα σε νοιώθαμε πολύ κοντά μας ,μας αγκάλιαζες με το βλέμμα σου, με τη μοναδική διαπεραστική από αγάπη ματιά σου…Δεν υπερβάλλω, το εννοώ και το προσυπογράφω…Και ξέρεις τι μπορώ να γράψω…απλά δεν θέλεις παινέματα το ξέρω.

Θα σου θυμίσω δασκάλα της καρδιάς μου-μας μια μέρα φθινοπωρινή του 1992…Ο μαθητής σου τότε Πλοίαρχος στο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΕΞΠΡΕΣ …είχαμε αγκυροβολήσει απέναντι από τον ηλεκτρικό σταθμό του ΠΕΙΡΑΙΑ …Αναχώρηση πρωινή 08.00 για ΠΑΡΟ ΝΑΞΟ ΙΟ ΘΗΡΑ..07.50 ήμουνα έξω στον καταπέλτη με το επιτελείο του γραφείου για τις τελευταίες οδηγίες.. περνάει από δίπλα μου μια κυρία με ένα χαμόγελο διερευνητικό και γλυκύτατο ,με καρφοπερονιάζει οφθαλμολογικά εντονότατα και επίμονα …..αλλά με προσπερνά διακριτικά και επιμένει ανεβαίνοντας τα σκαλοπάτια του πλοίου…Γέφυρα εγώ ο ναυτονοικοκύρης και αναχώρηση για τους προορισμούς μας.. Ανακοίνωση και ευχαριστίες προς τους επιβάτες για την προτίμηση τους στο πλοίο μας ,αλλά και το κυριότερο ότι θα έχομε ένα ασφαλές και ευχάριστο ταξίδι από την Εταιρεία και βεβαίως από τον εγώ Πλοίαρχο…

Στην αριστερή βαριόλα εγώ με περιστροφικές ματιές για την ασφαλή έξοδο μας από το λιμάνι του Πειραιά…Την βλέπω να έρχεται…. θωρώ την ματιά της, θωρώ το απέραντο χαμόγελο της, ανοίγω τα κουπιά της αγκαλιάς μου και ανοίγει τα δικά της τρεμάμενα από συγκίνηση…κλάμα χαράς ,δάκρυ νοσταλγίας ,και απεριόριστη αγκαλιά διαρκείας …όλες τις ώρες του ταξιδιού μας προς Νάξο γράφτηκαν σελίδες αναμνήσεων ατελείωτες ,θυμηθήκαμε, αναπολήσαμε και ονειρευτήκαμε και πρωτοκολλήσαμε και αρχειοθετήσαμε και χοροταλαιπωρηθήκαμε εάν ενθυμούμαι θαλασσινά και υποσχεθήκαμε για μια συνάντηση με την ομορφιά της τάξης μας τότεεεεεεεεεεεεεε…αλλά ξεχαστήκαμε ΓΙΑΝΝΗ,ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ,ΜΙΝΑ ,ΦΑΝΟΥΡΊΑ ,ΛΟΥΚΑ,ΜΑΡΙΑ ,ΜΑΝΩΛΗ ,ΚΥΡΙΛΛΑ ,ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ,ΕΙΡΗΝΗ ,ΛΕΥΤΕΡΗ και αγαπημένοι μου τότε συμμαθητές και γέροντες τώρα της Ιεράς μονής Αμοργού … και συνεχίζοντας την πρωινή μας ομορφιά μας οσφρίζεται ο Θεολογίτης και βροντοπενιάζει από χαρά να ακουστεί …. συγκινήθηκε και χάρηκε που έστω και μέσω της τεχνολογίας συναντηθήκαμε και ακουστήκαμε …και απαντά η ομορφιά μας …βρε παλιόπαιδα τι μου κάνατε πρωί πρωί!!!Τόσο δάκρυ!!! Δεν ξέρω να χειρίζομαι καλά κι αυτό το εργαλείο!!!.

Βεβαίως αδυνατώ να μην αναφερθώ στον αγαπημένο μου ομορφογράφτη φίλο μου από την πάνω μεριά ..που γραφολέει στο f.b…πολλά φιλιά και θύμησες από έναν πανωμερίτη . Ο καπετάν Γιώργης εκτός από τα γραπτά του που μας συντροφιάζουν και μας ταρακουνούνε έγινε και γεφυροποιός αναμνήσεων….

Κα με γροικάς να σε ορμηνέψω του αποκρίνομαι …ήνοιξα το παράθυρο της επικοινωνίας μας, το χάραμα και ήντα να δω…δούλιασα ετσά δα απότομα που διάβασα την καλημέρα τση δασκάλας μας ,τρεζάθηκα , φώναζα που ντράνταζε το σπίτι…κα και ήκλεα πειράζει;; δε νταγιαντούσα , δεν χόρταινα να το διαβάζω …ήντα να κάμω;; Αγαπημένοι μου δεν είναι ομορφιές να ανταμώνεις ,να επικοινωνείς, να δακρύζεις ,να αναπολείς ,να νοσταλγείς ,να αγαπάς ,να ονειρεύεσαι;;

Και εσείς οι νέοι και οι νέες της σημερινής εφηβείας να ερωτεύεστε και να ανταμώνετε και να αγαπιέστε…εεε ήντα λέτε ;;ήντα θέτε ;απάγκιο ; απανεμιά;;Κα ήρεμες θάλασσες θέλετε και καλούς πλοηγούς θέτε …λιμάνια για απανεμιά υπάρχουν πολλά …χάρτες και ανοικτές καρδιές μας λείψανε σας λείψανε…. μεστοί καραβοκύρηδες μου και πριγκιποπούλες μου …προκάνετε δεν προκάνετε για μια εμπλιά απάγκιου …

Προσοχή στην πρόσκαιρη και ψεύτικη ευδαιμονία της εποχής…είναι γλυκιά και όμορφη αλλά ξινίζει λόγω μνημονίων και ψεύτικων, εφήμερων ερωτικοσυναισθηματικών υποσχέσεων μικράς διαρκείας …. και μη ξεχάσεις τι θα πει να….. σκέπτεσαι …να αλιεύεις και να ξεψαρίζεις σωστά και διαλεκτά. Να αγαπάτε και να μας ορμηνεύεστε, μας χρειάζεστε και σας θέλομε…Καλοτάξιδοι και ευλογημένοι …”.