“ΚΑΙ ΣΠΟΝΔΑΙ ΕΓΙΝΟΝΤΟ ΠΥΡΟΞΑΝΘΟΥ ΑΝΘΟΣΜΙΟΥ”
ΕΥΧΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΙΧΑΛΗ ΡΟΥΣΣΟ
«…και η άνοιξις έπεμπε τα εκλεκτότερα αρώματά της εις τον Παθόντα και Ταφέντα, ως να συνέψαλλε και αυτή «ω γλυκύ μοι έαρ, γλυκύτατον μου τέκνον!» και η θάλασσα φλοίσβουσα και μορμύρουσα παρά τον αιγιαλόν επανελάμβανεν, « οίμοι γλυκύτατε Ιησού»…
Ήγοντο εκεί χοροί και πανηγύρεις, δρόσος και αναψυχή και χάρμα εβασίλευεν. Εθύοντο αρνία και ερίφια, και σπονδαί εγίνοντο πυροξάνθου ανθοσμίου»
Πασχαλινά διηγήματα Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη
Χρόνια πολλά! Χριστός Ανέστη!».
ΥΓ. Δύο μικρές αυθαιρεσίες από τη Santonews, με την ανοχή- θέλω να ελπίζω -του Μιχάλη Ρούσσου:
- η πανέμορφη φράση “σπονδαί εγίνοντο πυροξάνθου ανθοσμίου”, υπονοεί την εορταστική κατανάλωση μυρωδάτου λευκού οίνου, πιθανότατα ρετσίνας, της οποίας ο “Άγιος” της Ελληνικής Λογοτεχνίας, ήταν μέγας λάτρης.
- ολόκληρο το υπέροχο, διήγημα που έχει τίτλο “ΥΠΟ ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΙΚΗΝ ΔΡΥΝ“: εδώ
