ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ- ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΥΣ

ΤΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝ ΕΡΙΝΝΗ

Τα ημερολόγια, πάντα μου ασκούσαν μια παράξενη γοητεία. Τα σκεφτόμουν πάντα, σαν μια παράξενη, αλλά φιλόξενη ακτή, για μερικές ευπρόσδεκτες αποδράσεις. Άδηλες. Πολλές φορές, ανέφικτες. Αλλά ωστόσο ελκυστικές. Σαν να δραπετεύεις από το παρόν, γεμάτος αισιοδοξία, ακόμα κι αν οι Σειρήνες που σε προσμένουν, προϋποθέτουν τον πειθαναγκασμό του να δεθείς στα κατάρτια του παρόντος χρόνου.

Φανταστείτε, ένα τόσο όμορφο ημερολόγιο, σαν αυτό που μου έστειλε ο -αδελφικός πια -φίλος, Νίκος Λεβογιάννης. Που σε κάνουν να εύχεσαι ο δρόμος του μέλλοντος “νάναι μακρὺς ο δρόμος,

γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις”.

Ξεχωρίζει από τα συνήθη. Έχει μέλλον και παρελθόν. Έχει ιστορία και αφήγηση και δεν είναι εφήμερο. Παρ’ ότι ημερολόγιον. Απόκτημα, είναι. Αναμνήσεις που θα καταγραφούν και υπομνήσεις που πλημμυρίζουν τις σελίδες του. Υλικό για βιβλιοθήκη και μνήμη δηλαδή. Όχι χρήση και εφημερότητα.