ΕΦΥΓΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕ ΑΠΟΧΩΡΙΣΤΕΙ Η ΑΞΙΝΑ ΜΟΥ

ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΣΑΚΙ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΑΡΖΕΝΤΑ

 

 

 

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΑΡΖΕΝΤΑΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΠΥΡΓΟΥ-ΚΑΛΛΙΣΤΗΣ

“Ξύπνησα ένα πρωί και ανασκουμπώθηκα , καλλιτεχνίστηκα και ομορφοπαραδόθηκα μετά την καθρεπτοαπεικόνιση μου……..τα ρημίδια της παλιάς μου γειτονιάς να διαβώ ανηφορίζοντας για να επισκεφτώ το καφεκούτι της πρωινής μου ξεγνοιασιάς …Δεν μου ήταν εύκολο ,δεν μου ήταν εφικτό να αφουγκραστώ της κοινωνίας και της παλιάς μου γειτονιάς την σιωπή , της δύσμοιρης και πολύπαθης ανεμελιάς τον κραδασμό …δεν ήταν καθόλου .

Απλά την ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ της τότε εποχής επεδίωκα και προσπαθώ διακαώς να ξαναζήσω ……αυτός αληθινά ο καημός με νημάτωσε , με τσίγκλησε αναπολώντας ανηφορίζοντας στα παλιά μου λημέρια μόνος με τις αναμνήσεις μου αγκαλιά και το δισάκι παραμάσκαλα ….. ένα συννεφιασμένο και μαυροφορεμένο ψιλοβρεχούμενο πρωινό….αυτό με κέντρισε, αυτό ονειρεύτηκα αυτό λαχταρούσα ,αυτό προσδοκούσα …. Δεν είναι ωραίο ;;δεν είναι θεάρεστο;; δεν είναι ανεκτίμητο;; δεν είναι ζαχαρωμένες ομορφιές οι λέξεις αυτές δεν είναι;;;; ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΗΣ ΤΟΤΕ ΕΠΟΧΗΣ….

Η ανεκτίμητη αξία και το νόημα της μοναδικής και ανεπανάληπτης ζωή μας ,η οποία αποτελεί δώρο θεού…εεε δεν είναι δώρο θεού να αναπνέεις και να ζεις να ονειρεύεσαι και υγιαίνοντας να κάνεις τον καθημερινό προσωπικό σου αγώνα και να παροτρύνεις όλους εάν μπορείς ….Τι;;; μα να εμπιστευθούμε την ζωή μας που;;;;.Μα στον θεό στον δημιουργό μας …που αλλού;;;που σκεπάζει και ΧΑΡΙΤΩΝΕΙ τον άνθρωπο….και τον κάνει να αισθάνεται ανάλαφρα και αχνιστά την χαρά του ανεκτίμητου Δώρου που Αυτός μας προσέφερε και μας προσφέρει καθημερινά…

Ξαφνιαστήκατε φίλοι μου; το νοιώθω ,το διαισθάνομαι…. απορήσατε ;ταρακουνηθήκατε; που ο θαλασσινός γραφοχαράκτης σας θρησκοασχολείται ,ουρανώνεται και ψαχουλοψάχνεται να διερευνήσει την δύναμη του Υψίστου …Ε ναι με απασχολούσε και με απασχολεί εντονότατα καθημερινώς τελευταία πολύ μα πάρα πολύ…Γιατί;;διότι είδα ,έζησα ,ονειρεύτηκα πολλά …πόσα;; τόσα όσα δεν είδα και δεν έζησα όλα τα χρόνια της έντονης θαλασσινής επαγγελματικής και όχι μόνο διαβίωσης μου…και αργοδιαβαίνοντας καρτερικά παραχαράκτες μου την ανηφόρα της ζωής και του χωριού μου και τα σοκάκια της μοναδικής παραδοσιακής αρχιτεκτονικής ομορφιάς του εξαερώθηκα ,απογειώθηκα ,και αρμένισα ,και σκέφτηκα πολλά και πολλούς , θυμήθηκα πολλούς ανθρώπινους θησαυρούς της εποχής μου και αναρωτήθηκα γιατί τόση ανεμελιά γιατί τόση συσκότιση γιατί τόση άγνοια για τα θεϊκά αυτά καλλιτεχνήματα που ορθώνονται δίπλα μας

ΓΙΑΤΙ;;;;μη σας ικετεύω μη ειλικρινά ,ελληνικά , θαλασσινά ,θηραϊκά , ανάλαφρα, επιχειρήσετε να με αλείψετε με το μοσχοκάρυδο της ατσαλοσύνης σας , μην το τολμήσετε ,μη βιαστείτε όπως συνηθίζετε εις την υπόγεια συναγωγή σας που καρφωπεταλώνεται τους γνήσιους στοχαστές της ζωής και της βιοπάλης …..ο εγώ αλμυρογλυκοπικρόξυνος δεν είμαι στοχαστής…. είμαι ποταπός μπροστά στα θεόρατα μυαλά της τότε εποχής ….και προς τέρψη του φιλοθεάμονος κοινού μου συντόμως και ενυπόγραφα απορημένοι μου στοχαστές και εν αγωνιούντες άτσαλοι βιολονίστες μου θα σας ανταμείψω ξεσκονίζοντας και απλώνοντας ότι αραχνιασμένο καλούδι σας είχα υποσχεθεί για επιμόρφωση και περισυλλογή και βεβαίως μελέτη και προσευχή ….Ο Λ Α …. Γιατί;;;;

Μα σε σας ο Ύψιστος σταμάτησε να έχει ,όπως εις τας αναφωνήσεις σας επικαλείστε …..και ασθμαίνοντας σας υποψιάζω καλούδια μου ότι κατά την περίοδο της νέας πανσελήνου η οποία εύχομαι να μη με επηρεάσει και αργοσυμπεριφερόμενος να σκιαγραφήσω με τον δικό μου δύσκολο τρόπο αποφεύγοντας την πλημμυρίδα και την άμπωτη του εγκεφάλου μου …. αλλά με καθάριο τρόπο τις σκέψεις μου ,τις οφθαλμολογικές μου και μόνο αποτυπώσεις και ότι ξεθωριασμένο και ανάλατο βλεφάριασα ξανοίγοντας του δισακιού μου την δύσκολη μεριά ..Και όλα αυτά και τα αποδέλοιπα δεν εν φανίσθηκαν εις την οθόνη της εγκεφαλικής μου δραστηριότητας ευρισκόμενος εις τον θρόνο της πρωινής μου περισυλλογής ….αλλά περιδιαβαίνοντας την ομορφιά που άφησα ,την ομορφιά που δεν χόρτασα την ομορφιά που δεν έζησα όσο θα ήθελα και το κυριότερο ότι η μελλοντική μας πορεία εξαρτάται από την διατήρηση της μνήμης και της ιστορίας μας ….με εννοήσατε;;; η να κραυγάσω καλά κρασιά φίλοι μου …με γροικάτε ηντα πενογράφω;

ΜΕ ΓΡΟΙΚΑΤΕ;;;Έφυγα για να εργαστώ , έφυγα για να με αποχωριστεί η αξίνα μου , έφυγα για να ζήσω……όσο μπορούσα πιο άνετα πιο ανθρώπινα από οικονομικής πλευράς…. και μετά από 32 χρόνια επανήλθα φορτωμένος με ευχάριστα καλούδια …την οικογένεια μου και ολίγα φραγκοδίφραγκα για να φτιάξω την φωλιά μας… Το έφτιαξα το λιμάνι μου χωρίς ειδήμονα …εμπειρικά ,ναυτικά …αρκεί να το ποθείς αγαπημένοι μου αρκεί…..αγκυροβόλησα και πλαγιοδέτησα και άραξα και ήλπιζα και αναπολούσα και περίμενα να χορτάσω και να απολαύσω την αγκαλιά που μου έλειψε ,την μυρωδιά που ένοιωθα τότε περιδιαβαίνοντας τα κακοτράχαλα μονοπάτια της άγονης εποχής μου ,αναπολώντας την αγνή αγάπη που αφουγκραζόμουν σε κάθε βηματισμό μου ,σε κάθε μου ανάσα ,την αγαπησιάρικη και δυσθεώρητη ματιά των διαβιούντων νέων ,γέρων και παιδιών…… μου λείψανε ,μου λείψατε ,σας επιθύμησα το επιθύμησα πολύ ,ήλπιζα, αγωνιούσα εάν τα απολαύσω ,εάν τα χορτάσω ,εάν τα αγκαλιάσω αφού τα προσωποποιήσω……. αλλάααααα…

Τελειώνω την τρεζογραφή μου και αναφωνώ …κα βρε θεότρεζε ποιος φταίει ;; εκκωφαντικά σιωπώντας αναφωνώωωωω….. ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΟΙ…ΑΓΑΠΗΜΈΝΟΙ ΜΟΥ…”.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *