Ασφαλτοστρώσεις: Τέρμα οι παρατάσεις, πήγαμε στα πέναλτι

Περιγραφή αγώνος- Αναγνώστε υπεύθυνα

  Ο σπήκερ, χασμουριέται ήδη. Οι φίλαθλοι όμως στις εξέδρες, ανασαλεύουν. Τελικός είναι, δεν είναι παίξε-γέλασε. Και εν τέλει, κάποιος πρέπει να γελάσει τελευταίος.

Οι ομάδες, βγαίνουν εντός παιδιάς.  Ο ρέφερης (sic) στρίβει το νόμισμα. Ο αρχηγός της άλλης ομάδας, το τσεπώνει ( ρε μάζευε …κι ας είν’  και ρώγες).

Αρχινάει το ματσάκι. Οι παίχτες, μουργέλες από τη χτεσινοβραδινή προβατίνα. Ναι˙  αλλά είναι τελικός, που να πάρει!. Και οι θεατές, έχουν αγοράσει το εισιτήριο, κόβοντας το συνηθισμένο δίφραγκο από Κυριακάτικο παγκάρι (σιγά! Έτσι λένε στις πεθερές, που ανεπρόκοπους τους ανεβάζουν, ρεμάλια τους κατεβάζουν). Αλλά ο αγώνας, είναι , άνευ- άνευ.

« Βάγγο, κουρέλα, βγάλε τη φανέλα», ωρύονται οι αψίκοροι γαβριάδες από την εξέδρα. Και ιδού!. Επιτέλους, ο Βάγγουλας κλωτσάει το τόπι. Πετυχαίνει τον Αρίστο, κατακούτελα. «…λα…λιά…τικα…μου», ψελλίζει τούτος προτού τον πάρουν στη φυσούνα. Προτού γραφτεί κανένα βαθυστόχαστο τσιτάτο : «Τι την ήθελα τη σκορδαλιά, βραδιάτικα, τον Ανανία μου», είπε στην  πραγματικότητα.

Το ματς, στο μεδέν (ξανά sic). Ο ρέφερης, δεν δώνει άλλη παράτα. Ξεκινάνε τα πενάλτια. Σαν να ξυπνάει όμως ο πορτιέρο της αντίπαλης ομάδας και με μια κίνηση αίλουρου, διώχνει τη μπάλα στην Έξω Γωνία του γηπέδου. Ξανά μεδέν.

Αναμένεται, νέο πέναλτι. Άλλωστε, ουδείς Άσφαλτος, που έλεγε και η αοιδός.

Όμως, για τον άλλο αγώνα, ο κόουτς, έχει ήδη καταλήξει σε νέο παικτικό σύστημα. «Γκολ αυτοί;. Σέντρα εμείς!». Και οι λακκούβες στους δρόμους αγαλλιούν.